I-16 Special Hobby 1:32 - Open

[Georg01]

Nie wiem czy było, ale trochę na temat malowania. Samolot Dereka Dickinsona z tej publikacji hiszpańskiej to absolutna fikcja, podobnie jak postać samego Dickinsona. Był na te temat kiedyś ciekawy artykuł w Skrzydlatej Polsce. Dickinson był w Hiszpanii tyle, że nie jako pilot. Nie latał. Natomiast napisał "wspomnienia" ze swoich wyimaginowanych walk, opisał swoją "walkę powietrzną" z Bruno Mussolinim w potyczce 1:1 itd. Krótko mówiąc był bajkopisarzem. Dlatego szkoda tego modelu do fikcyjnego malowania. Lepiej skorzystać z rosyjskich opracowań na temat wojny w Hiszpanii lub np. z rosyjskich monografii I-16 i zrobienie sensownego malowania któregoś z istniejących naprawdę samolotów.

[tomhajzler]

Witam!
Ponownie przeniosłem się z pracami na przód iszaczka. W pierwszej kolejności prysnąłem osłony silnika alcladem semi matt aluminium, przygotowując ten element do przyszłych obić farby.
Ale głównym tematem w tym tygodniu był system żaluzji do przesłaniania wlotów powietrza w przedniej osłonie.
Tak to wygląda na oryginalnym egzemplarzu.





A oto efekt moich prac. W modelu była blaszka imitująca przesłony, ale należało wyprofilować ich brzegi i dorobić pozostałą część detali. Od strony silnika nic z całej konstrukcji nie będzie widać, ale za to od przodu wszystkie detale są dobrze widoczne.















Jeśli chodzi o malowanie, to od początku wiedziałem, że nie wezmę pod uwagę samolotu Dickinsona, traktowałem go jako ciekawostkę. Nigdzie nie znalazłem nawet jednej fotografii tego samolotu.
Co do drugiego malowania to także go nie wybiorę ze względu na problematyczną kolorystykę osłony silnika. Do tej pory uważano, że był to czarny kolor, ale pojawiły się opinie, że może to być inny odcień zieleni, efekt polowych przemalowań. Praktycznie jestem już zdecydowany na konkretny samolot, ale o tym napiszę przy innej okazji.
Pozdrawiam, Tomek Hajzler.

[tomhajzler]

Witam po mistrzostwach!
Cały czas prowadziłem prace nad modelem, ale nie miałem nic konkretnego do pokazania.
Ale w końcu przyszedł czas na aktualizację.
Cały ostatni czas poświęciłem na podwozie. To z modelu w bardzo ogólny sposób przypominało oryginał.
Po pierwsze zmodyfikowałem golenie podwozia. Przedstawiony stan nie jest jeszcze ostateczny, dojdzie jeszcze trochę detali.



Poprawiłem także koła. Tak wygląda koło w oryginale



A tak z modelu po modyfikacjach



Postanowiłem mocno zmodyfikować osłony podwozia. W tym celu zaprojektowałem w Corelu wsporniki łączące elementy podwozia z pokrywami. Z pomocą życzliwych osób otrzymałem pierwszą własną wytrawioną blaszkę.





Tak wygląda fragment głównej osłony podwozia w oryginale



A tak po uzupełnieniu o wsporniki z blaszki





Także gruntownej przeróbce uległy pozostałe osłony podwozia.
Oto zdjęcia oryginału







Tak wyglądała pierwotna wersja wykonana w oparciu o żywiczne pokrywy, wzbogacona wspornikami z blaszki i wykonanymi od podstaw kątownikami i innymi elementami







Ze względu na zbyt dużą grubość żywicznych osłon, pomimo mocnego zeszlifowania, zdecydowałem się na wykonanie tych elementów zupełnie od nowa z blaszki miedzianej. Te poprzednie nie posiadały także charakterystycznego wywinięcia krawędzi, które postanowiłem odtworzyć w nowo wykonanych elementach. Przy wykonywaniu tych osłon po raz pierwszy wykorzystałem lutowanie z zastosowaniem pasty koki. Operacja udała się, a pacjent nawet przeżył, pomimo, że był to mój pierwszy raz. Nie da się ukryć, że należy nabrać wprawy, ale przy zastosowaniu tej pasty jest to o wiele łatwiejsze niż normalne lutowanie, zwłaszcza przy małych, skomplikowanych elementach.
Główną zaletą lutowania jest możliwość dalszej obróbki mechanicznej zlutowanych części. Dzięki temu w dużo łatwiejszy sposób uzyskałem kątowniki o wysokości 0,5 mm. Do klejenia metalowych wsporników także po raz pierwszy użyłem kleju do łączenia metalu i on też się sprawdził. Ten, z którego korzystałem stosuje się do klejenia nakrętek na śrubach, aby zapobiec ich odkręcaniu, polecam.
A tak prezentują się owoce tych wszystkich prac.















W między czasie dorobiłem także kilka drobnych elementów, ale zaprezentuję je już na gotowym modelu.
Pozdrawiam , Tomasz Hajzler.

[Grzegorz Stróżek]

Nieźle się wyrobiłeś ze swoją relacją tuż po finale - ja bym nie miał na nią ''pomysła''.
Chyba, że nie oglądałeś

[spiton]

Imponująca robota.

[tomhajzler]

Nieźle się wyrobiłeś ze swoją relacją tuż po finale - ja bym nie miał na nią ''pomysła''.
Chyba, że nie oglądałeś

Naturalnie, że oglądałem, ale każdy przyzna, że nie tego oczekiwaliśmy. Niski poziom emocji pozwolił na równoległą pracę nad aktualizacją. Sam mundial był bardzo ciekawy, sporo dobrych meczów, stąd i brak aktualizacji z mojej strony w trakcie jego trwania.
Pozdrawiam

[Jaho63]

To jest znęcanie się.
Zwróciliście uwagę na otarcia na oponie?

Wydają się oryginalne? Od pierwszego kontaktu z ziemią. A w modelach tego nie robimy! ;)

[el Rozito]

To otarcie na górze opony wygląda na poprzeczne, więc jak mogło powstać przy lądowaniu .

[Jaho63]

No, jeżeli tak, to dość ciężko byłoby je zrobić podczas lądowania.

[Tomek Hejmo]

Może bokiem lądował?

Tomek

[_iceboy]

... więc jak mogło powstać przy lądowaniu .

Ano tak:

http://www.youtube.com/watch?v=OtnL4KYVtDE

http://www.youtube.com/watch?v=5X_7Xt2g ... re=related

Oraz moja ulubiona kompilacja:

http://www.youtube.com/watch?v=4RdxU-0W ... re=related


jak widać drifting to nie tylko toyoty

[wojtek_fajga]

Tomku! Świetnie, że się zdecydowałeś na samodzielne trawienie. Napisz jeszcze wszystkim niedowiarkom, że to wcale nie takie straszne.

Do klejenia metalowych wsporników także po raz pierwszy użyłem kleju do łączenia metalu i on też się sprawdził. Ten, z którego korzystałem stosuje się do klejenia nakrętek na śrubach, aby zapobiec ich odkręcaniu, polecam.

Mogłbyś trochę więcej napisać o tym kleju? Jak wygląda wytrzymałość przy małej powierzchni styku, np. mocowanie blaszki krawędzią? Jaki to dokładnie klej?

[mr.jaro]

Pewnie jaka pasta lub plyn w rodzaju Loctite. O ile wiem, istnieja o roznym stopniu wytrzymalosci - trzeba "brac" te najmocniejsze.

[tomhajzler]

Tomku! Świetnie, że się zdecydowałeś na samodzielne trawienie. Napisz jeszcze wszystkim niedowiarkom, że to wcale nie takie straszne.

Witam!
To, że zabrałem się za własną blaszkę, to przede wszystkim Twoja zasługa Wojtku. Efekty jakie prezentowałeś na forum dzięki wykorzystaniu własnych blaszek zachęciły mnie do tego. Do tej pory wszystkie tego typu elementy wykonywałem samodzielnie wycinając je z różnych materiałów, ale gdy jest ich dużo to bardzo trudno uzyskać powtarzalność elementów. Wykonanie własnej blaszki to po prostu inna bajka. Nigdy nie miałem do czynienia z Corelem i na początku musiałem się w niego wgryźć. Ale gdy poznałem podstawy, rysowanie poszczególnych elementów to już czysta przyjemność. Przy powiększeniu 40 krotnym najdrobniejsze elementy nie sprawiają żadnych kłopotów.
Przy tej pierwszej blaszce moje zasługi zakończyły się na etapie projektowania i narysowania elementów. Narysowane przez mnie elementy połączył w projekt blaszki Marcin Kuźniar, a całym procesem trawienia zajął się Andrzej Cieślicki z Parta. No ale pierwsze koty za płoty i przy tej okazji chciałem obu Panom bardzo serdecznie podziękować za pomoc. Wiem już jak ma ostatecznie graficznie wyglądać projekt blaszki, a dzięki serii Twoich Wojtku artykułów w Aeroplanie na temat wykonywania własnych blach, przy kolejnym projekcie cały proces mam nadzieję wykonać samodzielnie. Najważniejsze jest zacząć, a efekty przyjdą same.
Co do opisanego kleju, to w tej chwili nie potrafię podać jego nazwy, gdyż jestem poza domem na działce, ale jest to klej używany do zapobiegania odkręcaniu się nakrętek ze śrub. Są dwa rodzaje tego kleju, jeden słabszy, pozwalający w przyszłości rozłączyć oba elementy – przede wszystkim poprzez silne podgrzanie, oraz nierozłączny-wymaga bardzo wysokiej temperatury do rozłączenia elementów.
Na pomysł wykorzystania tego typu kleju skłoniła mnie dyskusja jaka powstała w wątku dotyczącym lutowania pastą koki. Pojawiły się tam wypowiedzi na temat klejów aerobowych i te które zastosowałem należą do tej grupy. Na pewno można nimi łączyć tylko metale, powierzchnia musi być oczyszczona. Nie dają one trwałego połączenia od razu, należy odczekać kilka-kilkanaście minut, jednakże po tym czasie jest ono silne. Nie próbowałem obrabiać mechanicznie połączonych elementów, więc nie wiem czy jest ono na tyle silne aby móc to robić. Główną zaletą w stosunku do klejów CA jest to, że elementy można spokojnie ustawiać przez jakiś czas, przez co zyskujemy komfort spokojnego, prawidłowego pozycjonowania elementów za nim nastąpi ich trwałe połączenie. Jeśli chodzi o klejenie elementów krawędzią, to sądzę, że jest to trudne i nie wiem czy mała powierzchnia styku zapewni odpowiednią trwałość i wytrzymałość połączenia. Poza tym sama konsystencja kleju-jest on bardzo rzadki, może nie pozwolić na tego typu połączenie. Ze względu na długi czas powstawania połączenia elementy należałoby unieruchomić, bo sam klej nie utrzyma na początku elementu klejonego krawędzią. Ważne jest aby klej nie wypływał poza spoinę, gdyż pomimo tego, że jest praktycznie przezroczysty i niewidoczny, to po pomalowaniu daje lekko błyszczącą powierzchnię.
Będę dalej eksperymentował z tym klejem i jak dowiem się czegoś nowego to poinformuję. Na tym etapie jestem zadowolony z efektów.
Pozdrawiam, Tomek Hajzler.

[el Rozito]

... więc jak mogło powstać przy lądowaniu .

Ano tak:

http://www.youtube.com/watch?v=OtnL4KYVtDE

http://www.youtube.com/watch?v=5X_7Xt2g ... re=related

Oraz moja ulubiona kompilacja:

http://www.youtube.com/watch?v=4RdxU-0W ... re=related


jak widać drifting to nie tylko toyoty

Filmy bardzo fajne, też najpierw pomyślałem, że w ten sposób owe otarcia opon powstały, ale żaden samolot/pilot (z tych na filmach również) nie wyląduje zupełnie bokiem tylko ukośnie najwyżej . Moim zdaniem ekipa muzeum (lub kiedyś lotniska) ten eksponat ze zdjęć przesunęła bokiem po betonie lub asfalcie, przy pomocy jakiegoś ciągnika np.