Zaczęty jeszcze za kadencji Wessexa, jako jego przerywnik, czy też jeden z kilu przerywników.
Zdjęcia robiłem na swój własny użytek i nie sądziłem, że się zdecyduję to publikować, więc nie są najlepszej jakości.
Ale do rzeczy.
Najpierw do zestawu dokupiłem takie blaszki:
i zrobiłem klaustrofobiczną kabinkę. Oprócz doklejonych blaszek, przerobiłem to szkiełko z przodu, odcinając to co dała Tamiya i zastąpiłem to przeźroczystym Evergreen’em 0,13mm:
po brudzeniu:
Muszę się pochwalić, a może również producenta, że udało mi się skleić kadłub bez szpachlowania. Wyjątek stanowią miejsca, gdzie wystają te anteny...chyba anteny. Tam były tylko małe szparki:
W trakcie jak się to kleiło, zabiegany facet dostarczył żywiczne wnęki z CMK. Jak to otworzyłem, to nie wiedziałem czy mam płakać, czy się śmiać. Do tej pory nie wiem, czy miałem pecha, czy to tylko CMK nie ma kontroli jakości:
Porównanie jakości obu producentów i różnic, albo bardziej ich brak:
Pokrywy:
W zestawie CMK były również koła. Bardzo wątpliwej jakości. No ale jak się ma pecha, to po całości, a nie tylko w połowie. Poniżej, razem z kołami z Tamki, w których jak widać, próbowałem dość nieudolnie wtedy poprawić bardzo nikły zarys nacięć:
nie miałem wyjścia i zalałem wszystko CA, po czym ładnie wyszlifowałem z polerką:
A że spodobał mi się zagęszczony bieżnik z CMK, to postanowiłem przenieść go na koła z Tamki. Wyliczyłem rozstaw rowków, a z przepastnych garażowych zakamarków wygrzebałem dwudziestoletni wysokościomierz i jeszcze starszy komplet płytek wzorcowych. Jedną z piłek micro saw od RB zamontowałem w wysokościomierzu. Podkładając odpowiednie płytki wzorcowe pod jego suwane ramię, regulowałem ustawienie piłki względem zawsze stałej pozycji koła:
Finalnie wyszło tak:
W międzyczasie przyszły HVAR’Y:
razem z blaszkami:
i zaczęły się przeróbki, żeby je jakoś połączyć z pylonami. A że jest ich dwanaście, to zaistniała potrzeba zrobienia sobie całkiem prymitywnego przyrządu, co by wszystko wyszło jednakowo i w miarę dokładnie.
Najpierw wywierciłem przez przyrząd otworki w walcu, w które wsadziłem drucik 0,4mm. Chyba 0,4 bo już nie pamiętam:
a że sklejenie przodu z tyłem na styk nie wydawało się za mocne, to zrobiłem to na tzw. czop:
Po czym za pomocą tego samego przyrządu, który również ustalał położenie wystających drutów z walca względem lotek, połączyłem nierozerwalnie za pomocą CA obie części:
który to przyrząd ustalał osiowość lotek względem walca w płaszczyźnie poziomej. Osiowość pionową łapałem na oko:
a wyszło tak:
z drugiej strony:
Potem zabiegany przyniósł taką żywicę, którą pomalowałem i przykleiłem tam gdzie trzeba, dodając kawałek pręta odciętego od tego, co dała Tamiya:
Razem z pokrowcem przybyły żywiczne pylony. Nie powiem, różnica jest:
Potem sobie malowałem:
Finalnie:
Prawie finalnie:
Na chwilę obecną surfacer jest tylko na skrzydłach z obu stron, a model wygląda tak:
ufff....ale za to teraz będzie na bieżąco....mam nadzieję
(nie wiem, dlaczego - tak po prostu), ale Twój projekt i Twój Skyraider mi się podoba, więc z przyjemnością oglądam!
A w instrukcji jak byk stoi XF-2, zarówno wnęki jak i wewnętrzne strony hamulców.
