A oto i drugi z pary odświeżonych dwudziestolatków – Supermarine Spitfire Mk.Vb w malowaniu osobistej maszyny W/Cdr Derecka Kaina, baza Edku, Egipt 1944.
Tło historyczne
Niestety, pomimo chęci nie udało mi się zebrać pokaźnej i ciekawej historyjki. Wybór Spita EP312 podyktowany był… filtrem Abukir.
Gdy wygrzebałem z zapomnianego pudła ukończonego lata temu Spita postanowiłem go odświeżyć malarsko i zrobić jako Tropa z Malty. Na zapytanie o zbędny filtr Vokesa kolega Darek Trzeciak sprawił mi niespodziankę i w przesyłce znalazłem dodatkowo filtr Abukir (oba z zestawu Tamiya). Po przymiarkach do modelu okazało się, że zamontowanie Vokes może być kopotliwe, a że jestem generalnie wygodnicki i miałem w planach zrobienie „prawdziwego” Spita bez żalu wybrałem opcję Abukir.
Teraz należało znaleźć malowanie, które wiązało się z Maltą. Ku mojemu zdziwieniu wszystkie Spity z filtrem Abukir jakie znalazły się na Malcie miały krótkie skrzydła
. Uparcie szukałem dalej i trafiłem na zdjęcie EP312. Pogodziłem się z faktem, że Spit maltański nie będzie ale przynajmniej pozostał w MTO. Postanowiłem dowiedzieć się czegoś więcej o pilocie i samolocie i … bingo – EP312 latał na Malcie…O W/Cdr Derecku (Billu) Kainie wiele nie znalazłem. Wiem tylko tyle, że ten Nowozelandczyk był typem niespokojnego ducha – nie znosił bezczynności. W RAF służył od 1937 w 73 dywizjonie. W latach 1937-38 był jednym z pilotów tworzących dywizjonowy zespół akrobacyjny. Latał nad Francją i w Bitwie o Anglię. Mimo, że nie jest to oficjalnie potwierdzone do niego należy pierwsze zestrzelenie uzyskane dla 73 dywizjonu. To zdarzenie silnie wpłynęło na jego osobowość i niechęć do zgłaszania zestrzeleń – w trakcie kampanii we Francji Kain przechwycił i zestrzelił niemiecki bombowiec (jego skrzydłowym był Cobber, który także strzelał do Niemca). Zaraz po powrocie na lotnisko wsiedli na ciężarówkę i pojechali zobaczyć miejsce upadku bombowca. Widok jaki tam zastali bardzo nimi wstrząsnął (ciała lotników były ponadziewane na gałęzie pobliskich drzew). Podobno Kain stwierdził w tedy, że nie chce mieć nic wspólnego z zabijaniem. Poprosił także Cobbera aby ten wziął na siebie to zestrzelenie – Kain nie znosił rozgłosu i …dziennikarzy (zwłaszcza Monksa Noela), który dokumentował zwycięstwa dywizjonu. Od tego momentu w dzienniku lotów Kaina pojawia się istny bałagan – loty, podczas których uzyskiwał zestrzelenia nie były przez niego odnotowywane. Po przejściu do 127 dywizjonu częściej latał na Tiger Moth’ie niż na Hurricanach czy Spitach. Dywizjon został przebazowany w rejon Morza Śródziemnego gdzie stacjonował w bazach Nicosia (Cypr), Haifa (Egipt), St Jean (Palestyna) i Beirut (Syria). W między czasie Kain awansował na stanowisko dowódcy, a sam dywizjon rozrósł się i przekształcil w 66 Skrzydło. Ostatecznie jednostka osiadła w bazie Edku w Egipcie. Z tej bazy Kain wykonywał obloty remontowanych samolotów oraz podobnie jak w innych tego typu jednostkach loty przechwytujące wysokościowych Ju-86P. Jednego z nich udało mu się przechwycić w maju 1944 właśnie EP312 (który był jego osobistą maszyną). Kain ustanowił także rekord wysokości dla Spita Mk.V – 47.000 stóp (14.325 m). Kain wykonywał też loty zaopatrzeniowe dla Egipskich Sił Powietrznych – nadzorował proces wyposażania w Hurricany.
A teraz związek EP312 z Maltą – ten samolot widnieje w wykazie samolotów pilotowanych w okresie październik 1942 – maj 1943 przez F/l Jerrego BIllinga – Kanadyjczyka, który zgłosił się na ochotnika aby wesprzeć obrońców wyspy. Billing należy do grupy pilotów, którzy wobec braku możliwości uzyskania dodatkowego potwierdzenia nie zgłaszali zestrzeleń, mimo że je uzyskali (przy okazji dowiedziałem się że maltańskie Spity nie miały zamontowanych fotokarabinów). Pierwszy lot nad Maltą wykonał jako „kurier” – należał do grupy pilotów, którzy wystartowali z pokładu HMS Furious z nową dostawą Spitów. Na Malcie zasilił szeregi 185 dywizjonu. W tym czasie częstym zadaniem było „bombowe” wizytowanie lotnisk na Sycylii. W trakcie tych lotów zniszczył wiele samolotów i innego sprzętu, ale nie miał szczęścia do walk powietrznych, mino że brał czynny udział w wielu z nich i często ostrzeliwał samoloty przeciwnika. Podczas tury na Malcie dwa razy został zestrzelony przez Bf-109 (w grudniu 1942 i marcu 1943). W trakcie drugiego zestrzelenia został ranny i musiał być hospitalizowany. Maltę opuścił w maju 1943. Drugą turę odbył w 401 dywizjonie RCAF. Podczas inwazji w Normandii uzyskał wreszcie upragnione, potwierdzone zwycięstwo – 7 czerwca 1944 w walce nad wybrzeżem Normandii zestrzelił Ju-88 i uszkodził dwa Fw-190. Ogółem podczas obu tur bojowych wykonał przeszło 250 lotów.
Budowa modelu
Model zbudowałem 20 lat temu z zestawu wydanego przez Hobbycraft. Pierwotnie Spit nosił jedyne słuszne malowanie RF-A firmowo przewidziane przez producenta. Model nawet jak na standard Hobbycraftu straszy topornością – wypukłe linie na skrzydłach, gigantyczne nity, szpary i niedolewki, kiepskie spasowanie i kalkomania na poziomie Novo… Cóż, dwadzieścia lat temu i tak się człowiek cieszył że ma coś takiego. Szpary i ubytki uzupełniałem mieszanką kleju i pyłku ze zeszlifowanych ramek – jak widać mieszanina wytrzymała próbę czasu. W modelu od strony montażowej (nie licząc filtra Abukir) niczego nie poprawiałem i nie dodawałem. Malowanie wykonane aerografem i akrylami Agamy. Wash i brudzenie to Dark Wash i Neutral Wash MIG’a, kalkomanie to mieszanina tego co gabarytem jako tako pasowało i dało się położyć (tradycyjnie już ze wsparciem ze strony Mr. Mark Softer). Brakujący numer EP312 naniosę jak tylko wejdę w jego posiadanie.
A teraz mały test: oprócz wielu niedociągnięć warsztatowych model zawiera dwa duże błędy merytoryczne – kto wie jakie?
Poza tym jest w porzo, biorąc oczywiście poprawkę na to, że to antyk. 
O, antenek nie ma 
