Jakiś czas temu na łamach forum prezentowałem model Hurricana lotnictwa Floty Północnej ZSRR pilotowanego przez por. Dimitra Amosowa, który to z początkiem 1944 objął dowodzenie 255 IAP-SF. To waśnie podczas tamtej budowy i poszukiwaniu materiałów dotyczących Amosowa narodził się pomysł wykonania modelu prezentującego jeden z bardziej „egzotycznych” samolotów Land-Lease z czerwoną gwiazdą – jest nim
P-47D-22 w barwach właśnie
255 IAP-SF,
Murmańsk 1944/45.
Rys historycznyInformacji na temat sowieckich
P-47 jest niewiele przez co powód pozyskania, przeznaczenie i ostateczna służba „
Dzbanków” w ZSRR owiana jest mgiełką tajemnicy. Wiadomo, że Sowieci wyrazili zainteresowanie
P-47 już w 1943 roku. Pierwsze trzy egzemplarze trafiły do Moskwy w tym samym roku i zostały poddane testom w instytucie WWS oraz CAGI. Ocena
P-47 nie była jednoznaczna – za plus uznano duży zasięg, udźwig (większy od bombowców
Pe-2 i
Ił-4), pułap oraz prędkość. Za wadę uznano gorsze właściwości manewrowe i… konieczność innego, zgoła nie „sowieckiego” podejścia do pilotażu oraz obsługi technicznej co w realiach ZSRR było barierą praktycznie nie do przeskoczenia. Interesującą opinię wydał jeden z czołowych pilotów testowych WWS
M.L. Gallaj (as z 10 zwycięstwami posiadający także bojowe doświadczenie na Pe-2):
„Już od pierwszych minut lotu wiedziałem, że Thunderbolt nie jest myśliwcem. Owszem, posiada wygodny i przestronny kokpit, ale jego manewrowość w poziomie jest nieakceptowana tym bardziej w pionie – jest to wpływ dużej bezwładności i masy samolotu. Thunderbolt jest wspaniałym samolotem do lotów niewymagających ostrego manewrowania, ale nie dla myśliwców”.
źródło: http://sovietwarplanes.comOstatecznie do WWS trafiło około
200 P-47 w odmianach
D-22 i
D-27. Początkowo miały służyć (lub nawet służyły) w jednostkach
PWO Moskwy, lecz ostatecznie zostały przejęte przez lotnictwo morskie, gdzie ich właściwości (zasięg, prędkość, udźwig i uzbrojenie) zostały docenione. Pierwszą morską jednostką, która otrzymała
P-47 był
255 IAP-SF. W lotnictwie floty
P-47 trafiły jeszcze do
2 GIAP-SF „Boris Safonov” oraz do
15 ORAP-KBF. Kilka sztuk miało zostać przekazane do lotnictwa Floty Czarnomorskiej, ale brak informacji czy rzeczywiście tak było.
Ze względu niewielką ilość oraz na późny termin wprowadzenia
P-47 do służby ich udział w walkach także jest słabo udokumentowany.
Thunderbolty Floty Północnej brały udział w walkach nad północną Finlandią i Norwegią zimą
1944/45 oraz wiosną
1945 (loty rozpoznawcze oraz zwalczanie floty przeciwnika), ale brak jest informacji o odniesionych sukcesach (ostatnie odnotowane przez pilotów
255 IAP zwycięstwa miały miejsce
25 lipca 1944 (
2xFW-190), a więc na prawie miesiąc przed przybyciem pierwszych
P-47) . We Flocie Bałtyckiej
P-47 wykorzystywane były głównie do rozpoznania oraz eskorty „morskich”
Bostonów A-20. Zaraz po zakończeniu wojny
P-47 zostały wycofane ze służby z wyjątkiem
255 IAP-SF, gdzie wersja z kroplową osłoną kabiny służyła jeszcze przez rok.
Piloci P-47D w 255 IAP-SF, źródło: http://sk16.ruObsługa P-47D w 255 IAP-SF, źródło: http://sovietwarplanes.com Pierwowzór modelu P-47D z 255 IAP-SF, źródło: http://sovietwarplanes.com ModelModel wykonałem praktycznie „z pudła” z zestawu Arii/Otaki. Malowanie tym razem to olejne farby Humbrola: 64 (spód), 117+66 (góra). Pod kalki i washa całość zabezpieczyłem lakierem akrylowym Agamy. Brudzenie to: MiG Dark Wash (góra), MiG Neutral Wash (spód), Van Ghog Raw Umber (spaliny), Van Gogh Paynes Grey (okopcenia). Odrapania wykonałem Humbrolem 56 techniką suchego pędzla.
W dwóch etapach starałem się także lekko zróżnicować „kolorystykę”: przed lakierowaniem wykonałem przecierki ściereczką matującą a następnie po lakierowaniu poeksperymentowałem z filtrem – udało mi się otrzymać całkiem zadowalający rezultat (niestety dość słabo widoczny na zdjęciach).