Modelarstwo z pasją

Przedstawiam czwarty tegoroczny ukończony projekt w międzyczasie trzech kolejnych. Miało być szybkie dokończenie "półkownika" i jak zwykle w takich przypadkach wyszła totalna przebudowa. Model to klasyczna Tamiya uzupełniona o szczególiki upodabniające do wersji Mk.II, małą blaszkę Edka i wkład własny. Budowa szybka, miła i przyjemna. Model przedstawia maszynę PK-H P8387 o nazwie własnej Barty z dywizjonu 315 PSP stacjonującego w Northolt w Sierpniu 1941 roku. Duże szachownice odziedziczył po wcześniejszej służbie w dywizjonie 308, a we Wrześniu został przebudowany na wersję Mk.V. Malowany Gunziakami serii H i C, brudzing specyfiki Miga, AK i oleje artystyczne. Tradycyjnie miłego odbioru życzę .

Plus za:
- przewody hamulcowe,
- Temperate Scheme.

Minus za wyłączone światła pozycyjne.

świetny!!!

Kolejny plus dodatni za odmrażacz chłodnicy, a kolejny minus ujemny za pozostawione bez szpachlowania krawędzie styku boków wiatrochronu z kadłubem - wynik unifikacji zestawu Tamki dla późniejszej wersji wiatrochronu, gdzie był podział blach w formie takiej płaskiej sinusoidy jaką niestety obserwujemy - nieprawidłowy przy wiatrochronie z zewnętrznym szkłem pancernym z jakim mamy tu do czynienia.
Tym niemniej całokształt prezentuje się bardzo ładnie.

On tam jest nieprawidłowy dla obu wersji wiatrochronu, o ile pamiętam. Niestety modelarza, który się tym zajął ze świecą szukać. Podobnie jest z chwytem powietrza do gaźnika, który w zestawie zrobiony jest w sprzeczności z oryginałem, podobnie jak wydechy. Zbędny jest też łom w drzwiach do kabiny. No i przewodów hamulcowych to ja się w tym modelu dopatrzeć nie mogę. Oj, chyba ich nie ma .

Fajny Spit!

greatgonzo napisał(a):(...) No i przewodów hamulcowych to ja się w tym modelu dopatrzeć nie mogę. Oj, chyba ich nie ma .
(...)

Są, są, tylko bardzo cienkie i srebrne, ale na 1 i 4 fotce widać.
Całość, poza skromnymi, acz wychwyconymi minusikami, bardzo mi się podoba. Mk II to taki trochę niszowy temat wśród "złośnic", tym bardziej inicjatywa warta pochwał!

A tak, te to są. Ale to nie są przewody hamulcowe, tylko element zabezpieczający przed nieprawidłową kolejnością prac, przy rozbieraniu amortyzatora. Taka przedłużona zawleczka zabezpieczająca. Hamulcowe w tych wczesnych Spitach szły wciśnięte w kąt między golenią, a osłoną goleni (dość cienkie - sztywne), po czym przechodziły w gumową część wywiniętą do piasty na osłonie koła z tyłu (na górze też była gumowa część na zagięciu). W rezultacie te przewody są na zdjęciach samolotu niewidoczne i potrzeba specjalnego ujęcia, by je wypatrzeć.

Za to, oczywiście fajnie, że ta zawleczka w modelu jest.

Tu technicznie jesteś lepszy . Całe życie dotychczasowe byłem przekonany, że to przewody hamulcowe, schodzące potem na tylną część osłon podwozia. No cóż - żaden ze mnie inżynier, jeno konował . Jakbyś mnie zapytał o żyły, albo tętnice, byłbym zdecydowanie lepszy!
Ale trzeba było od razu to napisać, że to co widać, to nie przewody hamulcowe - może byłbym się był nie wygłupił

Człowiek uczy się całe życie, też tak myślałem.
A, Spitek zacny.

A bo ja wiem, co tam Jacek wypatrzył? Może tam są te przewody hamulcowe. Na 100% to dalej nie wiem.
Ten drut jest daleko za cienki na przewód hamulcowy i model to ładnie oddaje.

Panowie dzięki za dobre słowo. Żeby rozwiać wątpliwości, tych właściwych przewodów hamulcowych z tyłu goleni w tym modelu nie ma. One są praktycznie niewidoczne i odpuściłem je jak w wielu innych Złośnicach które zbudowałem. Zawsze jednak dorzucam tą linkę która idzie z boku i przodu goleni, jest to dla mnie element charakterystyczny dla Spita tak samo jak dla Hurricane'a przewód biegnący po osłonie podwozia od wewnątrz. W planach jest jeszcze jedna dwójka, tym razem z Rotolem.