Poza serią: Fiat G.55S Silurante - 1:72

[dewertus]

Witam,
Tym razem chciałbym zaprezentować Wam właśnie ukończony model samolotu Fiat G.55S w skali 1/72, wykonany z wiekowego zestawu produkcji Super Model.

Rys historyczny (tradycyjnie):
Pierwsze przymiarki do skonstruowania samolotu torpedowego w oparciu o myśliwiec pojawiły się w Regia Aeronautica w 1942, kiedy to będące podstawowym wyposażeniem eskadr torpedowych samoloty SM.79 zaczęły ponosić coraz dotkliwsze straty. Idea torpedowego myśliwca była dla Włochów bardzo atrakcyjna bowiem okazało się, że większość operacji wykonywane jest w odległości do 300-400 km od wybrzeża (a więc w zasięgu operacyjnym myśliwców), a dodatkowym atutem takiego rozwiązania był fakt, że taki myśliwiec po zrzuceniu torpedy mógł podjąć ewentualną walkę z myśliwcami eskorty.

Fiat został poproszony o rozpoczęcie studium nad przystosowaniem do tej roli modelu G.55. W założeniu głównym uzbrojeniem miała być standardowa 680 kilogramowa torpeda, stosowana przez SM.79. W między czasie Fiat otrzymał polecenie uwzględnienia wymogu przenoszenia torpedy przez właśnie rozwijaną wersję G.57, tym samym prace związane z modyfikacją G.55 zostały zawieszone.

W związku z kapitulacją Włoch projekt G.57 został zarzucony, lecz potrzeba zastąpienia SM.79 w służbie AMR wymusiła wznowienie prac nad torpedową wersją G.55. W tym celu z jednostki bojowej został pobrany jeden egzemplarz (numer seryjny MM.91086) i przebudowany na prototyp G.55S. Nowa wersja została dostosowana do przenoszenia ciężkiej (920 / 978? kg), długiej torpedy (5.46 m). Aby zamontować torpedę pod kadłubem niezbędne było wzmocnienie podwozia i przebudowa chłodnicy. Chłodnica została podzielona na dwie mniejsze, rozsunięte od siebie o 90 cm montowane pod centropłatem chodnice. Kółko ogonowe zostało podwyższone, a uzbrojenie strzeleckie ograniczone do dwóch skrzydłowych działek 20 mm.

Pierwsze loty prototyp G.55S wykonał w sierpniu 1944, zaś pełne, zakończone sukcesem testy z zastosowaniem uzbrojenia torpedowego wykonano w styczniu 1945 z baz Vengono i Lonate Pozzolo - niestety włoski jest dla mnie równie zrozumiały jak chiński, więc nie wiem czy nie piszę głupot (znalazłem także informację o testach wykonywanych w marcu 1945 w bazie Varez). Głównym (i chyba jedynym) pilotem testującym był cap. Adriano Mantelli. AMR zamówiło 10 sztuk przed seryjnych i serię 100 sztuk wersji produkcyjnej. Nie ma żadnego potwierdzenia, czy w standardzie G.55S powstał choć jeden egzemplarz z zamówionych samolotów. Prototyp przetrwał wojnę i po jej zakończeniu został przywrócony do standardu serii pierwszej G.55 i stał się pierwszym egzemplarzem G.55 w służbie nowoutworzonej AMI (Aeronautica Militare Italiana).

Budowa modelu:
Wątek warsztatowy http://www.pwm.org.pl/viewtopic.php?f=12&t=8625 . Model malowy pędzlem, farbami akrylowymi Agamy, kalkomanie pochodzą z zapasów (oryginały przy kontakcie z wodą powiedziały mi "żegnaj" i się rozpadły . Oczywiście przed ich położeniem model potraktowałem lakierem Tamiya (połysk), a po nałożeniu lakierem Agamy (matt). Wash wieloetapowy (czarny, beżowy i na koniec przepalona stal) - efekt końcowy wyszedł całkiem ciekawie. W tym modelu pierwszy raz wykonałem przetrasowanie linii podziału blach - jak widać całkiem nieudolnie, ale za to dla mnie rozwojowo . Największe babole jakie są widoczne w modelu to: szpara pod wiatrochronem i nie do końca pionowa lewa goleń podwozia głównego (problem opisałem w wątku warsztatowym). W modelu brakuje jeszcze cyfry "1" na osłonach podwozia - muszę poszperać w zapasach, może coś sobie dobiorę (mam jedną ocaloną oryginalna kalkę na wzór) . Ślady ekspolatacyjne ograniczyłem do okopceń ze spalin. Kilka zdjęć krążączych po internecie nie pokazuje aby samolot był jakoś specjalnie umorusany i poobijany...
















Pozdrawiam

Hubert

[Jaho63]

Hubercik! Modelik wyszedł chyba nawet nieźle? Zmieniłbym tylko linkę anteny i może pitota, też jakoś kole moje oko. No, ale to ja. Ogólnie pozytywne wrażenie robi.

[piotr dmitruk]

Całkiem, całkiem, jak na takiego superklucha.
Wywal tylko ten sznurek od snopowiązałki co robi za antenę.
Pożycz włosy od żony Spitona

[lejgo_inc]

Antenka faktycznie wygląda jakby ją wróble obsiadły.

Najpierw zrobiłeś łosza a potem nakleiłeś kalki. I w ten sposób oznaczenia są czyściutkie. Na szczęście jeszcze nic straconego.

Bardzo (bardzo) mi się podoba faktura powierzchni góry kadłuba. Nie znać pędzla, jest elegancko. Spód jest nieco monotonny i chyba za mocno podkreślone są tam linie podziału, a za mało jakichś drobnych, bladych zacieków/smug (zgodnie z tym co piszesz, że samolot raczej nie miał szansy aż tak się zużyć).
Trochę przeszkadzają mi grube stateczniki torpedy.

Mam nadzieję że to nie ostatni taki skok w bok od ustalonej tematyki, bo samolot (jak i całe lotnictwo Italii) wdzięczny modelarsko.

PS. Jak się pożycza od kogoś włosy? :)

[spiton]

Hubert , widać postęp, i to jest ważne. Fakt, że zdecydowałeś się przeryć linie podziału cieszy ,-)).
Ładnie go pomalowałeś. Co do "wasza". Ja na przykład po położeniu kalek, zabezpieczam je lakierem matowym, i robię "wasz" jeszcze raz, w każdym razie po kalkach, żeby nie były takie czyste.
Zdjęcia mogły by być większe, i ostrzejsze. Generalnie się podoba!!
Jak się pożycza włosy od mojej żony...??
Powiem tylko, że włosy na antenkę są za cienkie i za mocne, a ich higroskopijność, potrafi wygiąć plastikową antenkę bez problemu. Ja też chętnie się dowiem z czego najlepiej robić antenki ,-))
Pozdrawiam

[lejgo_inc]

Antenki oczywiście z wyciągniętych nad płomieniem ramek wlewowych. Najlepszy jest czarny (wiadomo - wyszczupla i jest elegancki), może też być przezroczysty (wtedy udaje czyściutką stalową linkę).
Chyba tylko nie ma czegoś takiego jak "zbyt cienka linka anteny" w 1:72.

[Jaho63]

Lechu masz rację, co do

zbyt cienka linka anteny" w 1:72.

ale Spitonkowi chyba chodziło o to, że są tak cienkie, że ledwie je widać.
Jeżeli zaś idzie o:

Jak się pożycza od kogoś włosy

w przypadku "osobnika" tak urodziwego najlepiej byłoby pożyczyć "całość".

[dewertus]

Co do anteny - pierwszą przymiarką to było wykonanie jej z wyciągniętej ramki - ale jakoś mi "nie szło", więc sięgnąłem do zestawu krawieckiego żony w poszukiwaniu nici jedwabnej. Okazało się, że "wyszła" więc wybrałem najcieńszą jaka była dostępna z opcji bawełnianej. Aby to w jakimś stopniu zniwelować "włochatość" potraktowałem ją farbą, co dało efekt widoczny na zdjęciach. Jest wysoce prawdopodobne, że ją wymienią na jedwabną (dużo cieńsza i nie kudłata), zatem wygląd powinien się poprawić.

Najpierw zrobiłeś łosza a potem nakleiłeś kalki.

To wynik empirycznych prób wykonania wash'a na modelach malowanych pędzlem - pech chciał, że pierwsze próby wykonywałem na produktach HobbyBossa, który ma tak delikatne linie, że po naniesieniu 2-3 warstw kamuflażu i 1 lakieru błyszczącego praktycznie cały wash był z nich "wybierany"… Dlatego postanowiłem nieco zmienić kolejność i teraz wash kładę przed lakierem. W tym modelu "uroku" dodaje fakt, że to nie linie, a rowy są ( i to pomimo zastosowania pana powierzchniaka o gradacji 500).

Mam nadzieję że to nie ostatni taki skok w bok od ustalonej tematyki, bo samolot (jak i całe lotnictwo Italii) wdzięczny modelarsko.

No nie wiem - model miał powstać w ramach konkursu, a wybrany do niego został właśnie ze względu na brak przynależności do którejś z serii, dzięki temu mogłem bez specjalnych sentymentów przeznaczyć go na materiał doświadlczalny

Zdjęcia mogły by być większe, i ostrzejsze.

Zdjęcia większe są dostępne w galerii (link w podpisie) , co do ostrości - autofocus twierdził, że ostrość uchwycił...

pzdr.
Hubert

[James]

Co do anteny - pierwszą przymiarką to było wykonanie jej z wyciągniętej ramki - ale jakoś mi "nie szło", więc sięgnąłem do zestawu krawieckiego żony w poszukiwaniu nici jedwabnej. Okazało się, że "wyszła" więc wybrałem najcieńszą jaka była dostępna z opcji bawełnianej.

Następnym razem zakoś jej parę pończoch i z nich wyciągaj cieniutkie nici . Ja tak robie w 72

[dewertus]

Następnym razem zakoś jej parę pończoch i z nich wyciągaj cieniutkie nici . Ja tak robie w 72

A czy te pończoszane nici to nie są czasem elastyczne? Jak sobie radzić ze zmiennymi właściwościami fizycznymi?

pzdr.
Hubert

[spiton]

Dodam tylko, że plamki mają bardzo ładne kształty.

[Daniel iceman Gronowski]

Nitka z pończochy jest elastyczna i to bardzo. Świetnie się nadaje w mikro skali , a i w 48 stosuję ją z powodzeniem. Nie za bardzo za to rozumiem co miałeś na myśli pytając o zmienne właściwości fizyczne?

Zacznij malować aerografem, to jest największa frajda w tej zabawie

Pozdrawiam

[James]

A czy te pończoszane nici to nie są czasem elastyczne?

Są i to właśnie jest ich zaletą. Przy przyklejaniu jest prosta sprawa. Najpierw przyklejasz do statecznika pionowego, po wyschnięciu lekko naciągasz i przyklejasz do masztu anteny. PO wyschnięciu ucinasz nadmiar nici. Naciągnięcie spowoduje, że nić będzie się ściągać więc będzie cały czas elegancko napięta. Drugą zaletą jest to, że trudniej ją zerwać, gdyż jak się zahaczy jest nadzieja, że się tylko rozciągnie a nie urwie.