P.11c - por.S.Skalski /nr.ew.8.62/

[Grzegorz Stróżek]

Witam
We wstępnym słowie chciałbym podziękować administracji forum, że zauważyła moje ''wypociny modelarskie'' i zaprosiła do WingMastera.
A teraz do rzeczy.
Budując model samolotu na którym latał S.Skalski, będę opierał się na następujących publikacjach;
- Monografie Lotnicze nr.36,37 / AJ-Press
- Modelmania Nr.2 / AJ-Press
- 11026 P.11c / Kagero
- 6108 P.11c / Mashroom
- miniREPLIKA Nr.29,59
- Samoloty myśliwskie września 1939 / Sigma
- Uzbrojenie lotnictwa polskiego 1918-1939 / Sigma
- Materiały z Internetu (relacje z budowy, walkaroundy)
Plany zamieszczone w miniREPLICE 29 pomniejszyłem do skali 1/48




Model planuję zrobić bez żadnych otwartych luków itp, a to dlatego, że chciałbym ukończyć ten model w terminie.
Byłby to dla mnie nie lada sukces, rozpocząć i skończyć model w jednym roku kalendarzowym.
Ponieważ trzeba sie oprzeć na materiałach źródłowych, to postanowiłem zawierzyć K.Sikorze i zrobić model według jego przemyśleń zawartych w mR nr.59.
Czy jego (K.S.) przemyślenia są słuszne - czas pokaże.
Tak obiektywnie rzecz ujmując, to tylko dzięki naszym byłym wrogom, czyli Niemcom i Sowietom zawdzięczamy dużą ilość materiału zdjęciowego (IX'39, Łoś)
Być może, że w ciągu kilku najbliższych lat pojawią się brakujące zdjęcia samolotów w stosunku do których istnieją znaki zapytania, bo przecież wiadomo,
że Niemcy lubili się fotografować, a Rosjanie fotografować to co zdobyli.
A w modelu planuję zrobić/przerobić następujące elementy;
- wynitować cały płatowiec (nigdy tego nie robiłem, ale próby ''na boku'' wypadły pozytywnie)
- pokryć płat i stery blachą drobnożłobkową (fototrawienie)
- kabina pilota (wyposażenie kompletne)
W związku z tym, że zarówno budowa jak i malowanie płatowca są takie jakie są, to postanowiłem to wykorzystać i prowadzić budowę modelu w niezależnych od siebie blokach, aby być niezależnym od ''braku weny twórczej''
A te niezależne bloki to;
- silnik wraz z obudową łoża z charakterystycznymi otworami
- kadłub z podwoziem
- płat
- statecznik poziomy
- powierzchnie sterowe (z ang. ''control surfaceses'')
Do budowy modelu użyję;
- zestaw f-my Mirage
- zestawy fototrawione f-my PART
- fototrawienia własnego projektu
- kalkomanie Techmodu
Jeśli chodzi o zestaw żywiczny silnika, to jeszcze się zastanawiam, ale decyzja będzie chyba na ''nie''.
P.S.
Relacje na początek dość zwięzłe, ale padł mi router i korzystam z łącza sąsiada.

[Grzegorz Stróżek]

Wziąłem się wczoraj i dzisiaj trochę do roboty i udało mi się odchudzić kadłub od środka przy pomocy papieru ściernego, skalpeli i zestawu do pielęgnacji paznokci.
Grubość ścianek ''naoko'' ok.0,3mm, w związku z tym nie powinno być problemu ze zmieszczeniem kratownicy w kadłubie.



Poprawiłem też i dodałem nowe gniazda pod kołki montażowe, bo to co jest w modelu to kompletne nieporozumienie - kadłub nijak nie chce się ''zejść''.





Przy prawidłowym zejściu się kadłuba na przedzie i tyle, owiewka za głowa pilota ma różnicę 0,5mm.



Następny etap to będzie sklejenie przedniej części kadłuba, aby móc lepiej wyprofilować jej kształt, zaszpachlowanie wszystkich linii podziałowych i wytrasowanie nowych.
Odcięta zostanie też przednia część kadłuba (ta z otworami), aby można było niezależnie robić kadłub i silnik.

[Grzegorz Stróżek]

No i pomaleńku do przodu brnę w tą oporną plastikową materię.
Na teraz będzie szlifowany kadłub, który został odpowiednio potraktowany na tę okazję, czyli ''małe rowy'' zalane CA, a ''większe rowy'' zalane CA + wklejone wyciągnięte pręciki polistyrenowe.
Dzięki wklejonym pręcikom, łatwiej się szlifuje i praktycznie ''na raz'' można wypełnić ubytek, bo samym CA zalewanie dużych ubytków jest czasochłonne i trzeba to robić kilka razy.
Klej CA jest twardy i nie zawsze wypełnia ubytek za pierwszym , tak jak chcemy.



Przód kadłuba będzie jeszcze odpowiednio wyprofilowany poprzez szlifowanie.
Zmniejszona też będzie średnica i doprowadzona do kształtu kołowego (różnica 0,5mm na plus dla prawej połówki kadłuba) przednia część kadłuba.

[Grzegorz Stróżek]

Tak więc przód kadłuba wyszlifowany i z grubsza będzie go można już doprowadzać do właściwego kształtu..



Teraz na podstawie szablonu będzie korekta kształtu ''czoła wypraski'' i zmniejszenie go z 19 do 18mm.



Kolisty kształt ''czoła'' jest tymczasowy, bo potrzebny jest tylko do prawidłowego wyznaczenia sektorów, po 40 stopni każdy (zielone linie) i łatwiejszego montażu blach z otworami chłodzącymi.



Następny krok, to sukcesywne zalewanie CA podziałów i ich szlifowanie, aż cały kadłub będzie gładki

[Grzegorz Stróżek]

Tak więc prawie cały kadłub zalałem i częściowo wykleiłem CA wspomagając się pręcikami polistyrenowymi,



a następnie wszystko przeszlifowałem.



Statecznik pionowy wraz ze sterem kierunku, a konkretnie jego odchudzenie zostawiłem na później.
Na chwilę obecną priorytetem jest wyprofilowanie i odcięcie przedniej części kadłuba.

[Grzegorz Stróżek]

Aby odciąć przednią część kadłuba, trzeba precyzyjnie wyznaczyć linie pionowe na kadłubie, prostopadłe do osi poziomej kadłuba.
W tym celu, wymyśliłem na poczekaniu z klocków Lego i Cobi kilka ''pseudonarzędzi'', które pozwolą mi w miarę precyzyjnie odtworzyć te linie.
Przyrządy te pozwolą mi wyznaczyć linie podziałowe, które będą równoległe do siebie na kadłubie - poziome wytrasuję tradycyjnie przy pomocy taśmy samoprzylepnej.
Linie podziałowe od lat trasuję przy pomocy ząbkowanej żyletki - poniżej sposób jej mocowania.
Obsadzenie jej w klockach daje możliwość pewnej ''zgrubnej'' regulacji wysokości - aby żyletkę precyzyjnie ustawić, stosuję pod klocki różnej grubości podkładki.



Następnie kadłub, po przeszlifowaniu i dopasowaniu czoła, został przyklejony do płyty - w tym przypadku DVD (jak kogoś nie stać może być CD ).



Wyznaczone zostały początkowe fragmenty linii, dzięki którym można było sprawdzić ustawienie kadłuba w poziomej osi symetrii przy pomocy kątomierza.
Pionowej osi nie było potrzeby wyznaczać, bo tworzą ją połówki kadłuba.



Następnie przy pomocy, tegoż ''prymitywnego kątomierza'' sprawdziłem oś symetrii w płaszczyźnie pionowej i poziomej.



i zacząłem nacinać linie ...

[Grzegorz Stróżek]

Tak więc udało mi się w miarę dokładnie naciąć pionowe linie podziału blach na kadłubie - na poziome przyjdzie czas później.
Wyznaczyłem też linie odcięcia i podzieliłem na 9 sektorów przednią część kadłuba.
Wewnętrzna część tych sektorów będzie wycięta - zostaną tylko ramki do montażu ośmiu blach z charakterystycznymi otworami chłodzącymi.



Wyrównałem też uskok w miejscu, gdzie montowany jest zagłówek pilota.



Następny etap, to odchudzanie statecznika pionowego oraz korekta kształtu i odcięcie steru kierunku.

[Grzegorz Stróżek]

Zacząłem pomału pozbywać się plastiku, zostawiając szkielet do przyklejenia blach.
Po obrysie szkieletu oblachowania widać, że do poprawki będzie wnęka na lufy kadłubowych km-ów, która powinna być odrobinę wyżej.




Wywierciłem otwory wzdłuż kadłuba, w które wkleję kołki montażowe, aby precyzyjnie obsadzić część przednią, którą najpierw odetnę, ''oblachuję'', pomaluję i na końcu przykleję.



Pierwsze przymiarki blach z zestawu Parta.
Ponieważ zmniejszyło się ''czoło'' modelu do 18 mm jak i jego obrys, poprawek wymagać będą też elementy oblachowania tej części kadłuba.

[Grzegorz Stróżek]

Niestety nie idzie to wszystko tak szybko i sprawnie jakbym chciał, ale niewielki postęp robót nastąpił.
Statecznik pionowy został najpierw wyszlifowany i dość znacznie odchudzony, a było co zbierać z ogona.



Poprawiony też został kształt steru kierunku.



Teraz statecznik wygląda lepiej, ale do ideału trochę mu jeszcze brakuje.
Jak złapię ''koncepcyjny dołek'', to wtedy dobrze mi robi beznamiętne szlifowanie, a wtedy będzie szansa, żeby statecznik zrobił się jeszcze cieńszy.

[Grzegorz Stróżek]

Wytrawiłem sobie na rozgrzewkę kilka elementów w tym m.in. próbki blachy drobnożłobkowej



Odciąłem przednią część kadłuba i ....



przymierzyłem blachy, które wytrawiłem na próbę



Przód kadłuba wygląda mało ciekawie, ale cóż technologia ma priorytet nad wizualną stroną projektu.
''Zakitowałem'' też miejsce, gdzie powinna być chłodnica, bo jej miejsce jest odrobinę ''do tyłu''

[Grzegorz Stróżek]

Okres okołoświąteczny, to nie najlepszy czas na modelowanie, dlatego też z pracą koncepcyjną przy modelu dałem sobie przez ten czas spokój.
Nie znaczy to, że przy nim nic nie robiłem - robiłem, ale takie rzeczy, że w każdej chwili można przy nich przerwać (wznowić) prace, bez zastanawiania się ''a jak to miało być zrobione ?''
Z prac fizycznych poszły pod nóż, a właściwie pod papier ścierny, skrzydła i usterzenie poziome.




A z prac umysłowych model, a właściwie jego niektóre podzespoły powstają cały czas w komputerze.
Na chwilę obecną to na ukończeniu jest górne pokrycie płata, zaawansowane są mocno osłona i osprzęt silnika, a w powijakach, jak na razie cylindry do silnika.

[Grzegorz Stróżek]

W czasie jak ''rzeźbiłem'' na komputerze części do ''11-ki'', postanowiłem zrobić trochę w realu i wybór padł na km-y PWU wz.33.
Skorzystałem z zestawu PART-a nr. 48-107 na którym są 4 kompletne km-y i dodatkowo 3 lufy.
Do modelu potrzebuję dwa km-y i dwie lufy, ale postanowiłem zrobić wszystko, co zawiera blaszka, bo czasowo to wyjdzie odrobinę więcej, a jak bym miał to robić po jakimś czasie od nowa jeszcze raz, to czasowo na pewno bym na tym stracił.



Korpusy km-ów wyciąłem, przeszlifowałem i pozaginałem w suwmiarce.



Wyciąłem też i oszlifowałem pozostałe elementy z blaszki.
Przygotowałem sobie również zestaw igieł o średnicy 0,6mmn na lufy i 0,9mm na osłonę lufy.



Następnie z igieł 0,9mm odciąłem osiem plasterków ...



... i ponawlekałem je na przycięte igły 0,6mm,



które wcześniej dociąłem do odpowiednich wymiarów i doszlifowałem czołowo.



Potem zabrałem się za ażurową osłonę lufy, którą zacząłem ''walcować'' przy pomocy coraz mniejszych wierteł na gumce od ołówków.



Następnie, kiedy miała już średnicę ok. 1mm nałożyłem ją na igłę 0,9 i przy pomocy płaskiej części pincety na podstawie z papieru ściernego, aby się wszystko nie ślizgało, zacząłem ''rolować'' osłonę i doprowadziłem ją do średnicy 0,9mm.




Na lufach przy pomocy CA przykleiłem plasterki 0,9mm w odpowiednich miejscach i nasunąłem na nie ażurowe osłony luf, które też potraktowałem CA.
Kiedy CA stwardniał, wszystkie osłony zostały przeszlifowane ''na okrągło'' papierem ściernym 800.



Lufy przeznaczone do km-ów, wkleiłem w szkielety korpusów, które następnie okleiłem blaszkami z obydwu boków oraz od góry.



Do tak sklejonych km-ów dorobiłem jeszcze:
1 - rozpórkę przedniego sprzęgacza
2 - dźwignię zatrzasku pokrywy komory zamkowej
3 - przykrywkę górnej sćiany komory zamkowej
4 - rączkę zamkową



Wszystkie szczeliny i ubytki zostały potraktowane Sufacerem 500 i oszlifowane, a potem pomalowane czarną emalią nitro.
Po wyschnięciu, km-y zostały przetarte srebrną pastą Rub'n Buff i pigmentem Gun Metal f-my MIG.

[Grzegorz Stróżek]

Poszerzył mi się znacznie front robót - wytrawiła się blacha z częścią moich komputerowych projektów.



Na rozgrzewkę postanowiłem zrobić osłonę reduktora, bardzo charakterystyczny element ''jedenastki''.
Podstawą osłony będzie część z zestawu, ale w odmianie ''durszlakowej''



Zrobiłem też nowe gniazdo pod wał śmigła,



które później będzie przycięte na długość, równo do czoła osłony, który jest elementem z blaszki PART-a



Następnie elementy składowe osłony wyciąłem z nowej blachy i oszlifowałem brzegi, starając się robić to bardzo dokładnie.
Elementy osłony są pasowane na styk, a więc każda nierówność będzie potem widoczna gołym okiem, bo to przecież jedno z bardziej eksponowanych miejsc samolotu/modelu.
Blaszki wyprofilowałem przy pomocy stożkowej końcówki ''nitowadła'', mając za podstawę gumkę ''Myszkę''



Wyprofilowane elementy osłony podkleiłem wyprofilowaną j.w., cienką folią aluminiową z opakowania po antybiotyku.



Całość od wewnątrz wzmocniłem przeźroczystym Poxipolem.

[Grzegorz Stróżek]

Zrobiłem sobie otwory wentylacyjne za silnikiem.
W pierwszej kolejności, na próbę zrobiłem różne warianty wykonania tego samego elementu.
W dolnym rzędzie, od prawej przygotowałem sobie wytrawiony fragment wewnętrznej części otworu za silnikiem.
Druga od prawej, to część tylko zagięta, natomiast następna to przetłoczona - ogólnie rzecz biorąc, porażka.
Górny rząd, to wytrawiony szablon do robienia ''przetłoczek'', których kilka zrobiłem na próbę i po porównaniu ich z trawionkami, wybór padł na te ostatnie.



Potem z folii aluminiowej zrobiłem sobie ponad dwadzieścia ''przetłoczek'', aby było z czego wybierać.



Po wycięciu i przycięciu, przyklejałem je w jednym punkcie na klej adhezyjny, aby je dobrze spozycjonować



i zalewałem już potem CA.



Zacząłem od środkowych segmentów po obu stronach, aby zniwelować ewentualne odchyłki wymiarowe przy ich montażu.
Wszystko miało trwać kilka godzin, a trwało 3,5 dnia, bo konstrukcja szkieletowa okazała się z lekka za wiotka i zaczęła się rozsypywać w rękach.



Całość będzie jeszcze zalana od środka przeźroczystym Poxipolem, a po usztywnieniu całości, ze środka wybrany zostanie plastik przy wylocie km-ów.

[Grzegorz Stróżek]

Postanowiłem, tak z dnia na dzień, pogrzebać sobie trochę we wnętrzu kadłuba.
Więc, aby należycie wykorzystać wenę twórczą, postanowiłem porzeźbić na razie bez blaszek (aby było szybciej) w półskorupowej, tylnej części kadłuba.
Czasowo wyszło nieźle, bo 1,5 dzionka mi to zajęło, zwłaszcza, że tytanem pracy nie jestem.
Pierwsze, co zrobiłem, to fragment ramki wlewowej doprowadziłem do kształtu o przekroju kwadratowym, a następnie wyciągnąłem go nad płomieniem.
Uzyskane w ten sposób pręciki poprzycinałem i wkleiłem do wnętrza kadłuba przy pomocy CA, a następnie całość potraktowałem zwiniętym w rulon papierem ściernym w celu zlikwidowania uskoków na ich łączeniu.



Ponieważ miałem już wydrukowany wcześniej i wycięty szablon kratownicy, postanowiłem sprawdzić, czy nie będzie problemów podczas montażu km-ów w kadłubie i czy tylne węzły kratownicy pasują do mocowań na pierwszej wrędze skorupy.



Na razie wszystko pasuje - km ma wystarczająco miejsca w kadłubie i nie należy spodziewać się w przyszłości żadnych niespodzianek w tym miejscu.



Wnętrze postanowiłem wykleić aluminiowymi kątownikami, które poprzycinałem wpierw na długość, a potem uformowałem na suwmiarce i niosłem nitowanie.
Zdjęcie trochę marnej jakości, bo robione na szybko przy dużym słońcu, a błyszczące alu też dołożyło swoje refleksy.



Imitacje podłużnic wklejone, dodatkowo do aranżacji wnętrza wykorzystałem pokrywę luku radiostacji z zestawu PART-a.



Wszystko przyklejone na CA, a następnie zwiniętym w rulon papierem ściernym wyrównałem wysokość kątowników do wcześniej wklejonych plastikowych pręcików.
Nitowane podstawy kątowników są rzędu 0,3mm, ale wydają się szersze dlatego, że alu jest b. błyszczące.
Z blachy alu , która jest bardzo plastyczna wyciąłem też podłużne i trójkątne wzmocnienia którymi uzupełniłem konstrukcję półskorupową.







A teraz będę się przesuwał pomału do przodu.