




Pozdrawiam-Wojtek







W 1951r. na samoloty z napędem odrzutowym przeszkolono pilotów z 1 PLM; kpt. Więcek, kpt. Bajczykow, kpt. Krepski, kpt. Paniewski, ppor. Iwoń i ppor. Smolnik, a następnymi: ppor. Dobrzeniecki, ppor. Płoszański, ppor. Władysław Hermaszewski i inni.
Pierwszym dowódcą 9 DLM został sowiecki oficer płk. pil. Anatol Kołpakow
od 07.07.1952 do 10.10.1953 a następnym był Polak ppłk. pil. Stanisław Wiącek.
Wykaz dowódców i szefów sztabu 4 DLM przedstawia załącznik 2.
Poczet dowódcy 9.DLM:
- płk pil. Anatol Kołpakow ( 7.VII.1952 – 10.X.1953 )
- ppłk pil. Stanisław Wiącek ( 5.II.1954 – 20.VIII.1955 )
26 sierpnia 1951,
Warszawa, Okęcie, Święto Lotnictwa
W trakcie centralnych uroczystości zaprezentowano dokładniej samolot Jak-23. Nad lotniskiem, przed 200 tysiącami widzów, przedefilowała kolumna trójek tych samolotów, a na zakończenie pokazów trójka maszyn (mjr Stanisław Wiącek, mjr Stanisław Tanana i kpt. Kazimierz Tanana) wykonała zespołowy wyższy pilotaż.
Podczas pokazów po raz pierwszy, mjr Stanisław Łozowski (Łozowicki), zademonstrował w locie samolot MiG-15. Zaprezentowano także w locie odrzutowe samoloty szkolne Jak-17W.
Pierwsi piloci polskich Jak-23
W ślad za nowymi samolotami na lotnisko Bemowo-Warszawa do 1 Myśliwskiego Pułku Lotniczego przybyło czterech pilotów przeszkolonych w ZSRS. Byli to piloci-instruktorzy; mjr Sapiecha, por Łochow, por Mareszkin, por Wołkowski. Zadaniem przybyłych instruktorów było wyszkolenie pierwszych polskich pilotów, którzy już wstępnie przeszli przeszkolenie na odrzutowcach ( samolotach turboodrzutowych ), a ci z kolei mieli stworzyć kadrę przyszłych instruktorów.
Ponieważ zdawano sobie sprawę, że pilotów będzie za mało, dlatego już w lutym wytypowano druga grupę pilotów i techników do przeszkolenia na szkolno-treningowych Jak-17 W w sowieckim 156 PLM w Brzegu Opolskim na terenie kraju. Grupa liczyła 12 ( 15 ) pilotów i kilku techników. Byli wśród nich; ppłu ( kpt ) Wasyl Gaszyn, kpt Stanisław Więcek, kpt M. Bajczykow, kpt Tadeusz Krępski, kpt Eugeniusz Pniewski, kpt Stanisław Tanana, ppor Wiktor Iwoń, ppor Bolesław Smolik, ppor Andrzej Dobrzaniecki, ppor ( kpt ) Stefan Płoszański, ppor Władysław Hermaszewski ( brat polskiego kosmonauty ), kpt Mieczysław Goworek.
Piloci byli początkowo szkoleni na Jak-17 W ( UTI ) i wykonywali około 15 lotów, w łącznym czasie około trzech godzin. Potem przechodzili na Jak-23 i osiągali na nich nalot około 7 godzin. W kwietniu 1951r. powrócili oni na lotnisko Bemowo, z uprawnieniami instruktorów.
W związku z planem wprowadzenia na wyposażenie lotnictwa samolotów Jak-23 zorganizowano szkolenie drugiej grupy pilotów. W lutym 1951 r. w radzieckim pułku, na lotnisku w Brzegu, na samolotach Jak-17UTI przeszkoliło się 15 pilotów: ppłk Gaszyn (ponownie), ppłk Bystrow, kpt. Bajczykow, kapitanowie pil. Mieczysław Goworek, Tadeusz Krepski, Eugeniusz Pniewski, Stanisław Tanana, Stanisław Wiącek; porucznicy pil. Mieczysław Nieckowski i Kazimierz Rychlewski; podporucznicy pil. Andrzej Dobrzeniecki, Wiktor Iwoń, Stefan Płoszański, Bolesław Smolik oraz Władysław Hermaszewski. W tym samym czasie polskie lotnictwo wojskowe otrzymało cztery egzemplarze dwumiejscowego samolotu szkolno-treningowego Jak-17UTI. Samoloty trafiły do 1. PLM "Warszawa", który bazował na nowym lotnisku Babice. Po latach gen. pil. W. Hermaszewski w swojej książce [2] tak wspominał pierwsze loty na Jak-17UTI:
W tych czasach Informatyką w WSK PZL Mielec, potem Zakładu Lotniczego i następnie Polskich Zakładów Lotniczych kierowali kolejno między innymi następujący pracownicy: mgr inż. Maciej Ignatowski, mgr Kazimierz Wiącek, dr inż. Mieczysław Rybak, inż. Jan Szyfner i dr inż. Włodzimierz Adamski
11. Rok 1957. Na początku roku w dniach od 3 – 18 stycznia 1957 r., kadra instruktorska była na obozie Kondycyjno-wypoczynkowym w Szklarskiej Porębie.
Po słynnym polskim „Październiku” w 1957 roku, następuje reorganizacja Aeroklubów i rehabilitacja starych pilotów negatywnie zweryfikowanych w latach poprzednich. Powołany zostaje do życia Aeroklub Polskiej Rzeczypospolitej (z dodatkiem) Ludowej, któremu od tej chwili podlegają wszystkie Aerokluby Regionalne i Szkoły Szkolenia Lotniczego. W związku z tą reorganizacją powołano ponownie społeczne Zarządy w Aeroklubach.
W dniu 27 stycznia 1957 roku, odbyło się Walne Zebranie członków Aeroklubu, na którym wybrano Zarząd w następującym składzie:
Prezes Zarządu inż. Stanisław Wasil
I-szy Vice prezes inż. Stanisław Zalewski
II-gi Vice prezes Kazimierz Tyrlik
Sekretarz Stefan Furmaniak
Skarbnik inż. Zbigniew Winnicki
Przewodniczący Sekcji Samolotowej Mieczysław Lewandowski
Przewodniczący Sekcji Szybowcowej inż. Zbigniew Winnicki
Przewodniczący Sekcji Spadochronowej inż. Andrzej Jankowski
Przewodniczący Sekcji Modelarskiej inż. Tadeusz Stępczyk
Przewodniczący Sekcji Balonowej Tadeusz Gołębiewski
Komisja Rewizyjna
mgr Kazimierz Więcek
inż. Tadeusz Kuc
inż. Feliks Borodzik
inż. Stanisław Jachyra
inż. Tadeusz Stępczyk
Slash napisał(a):Samolot ma ewidentnie na stateczniku numer, który krojem w sumie może odpowiadać zachodnim. Do tego widać, że numer raczej był zamalowywany, co pewnie było związane ze zmianą właściciela. Albo z jakąś naprawą. Na lewo od łaty ciemniejszego koloru wyraźnie widać odpryski/zarysowania.
Z samolotem C-47 zetknęli się polscy piloci służący w dywizjonach lotniczych RAF. Z USA do ZSRR dostarczono 707 samolotów C-47. Samolot ten otrzymała 2. Samodzielna Eskadra Sztabowa, podlegająca bezpośrednio Dowództwu Lotnictwa LWP.

Powrót do Lotnictwo - rzeczywiste
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 16 gości
