Blackburn Buccaneer to brytyjski samolot szturmowy zaprojektowany w latach 50. dla Królewskiej Marynarki Wojennej (RN). Zaprojektowany i początkowo produkowany przez Blackburn Aircraft w Brough, był później oficjalnie znany jako Hawker Siddeley Buccaneer, gdy Blackburn stał się częścią Hawker Siddeley Group, ale nazwa ta jest rzadko używana.
Buccaneer wykonał swój dziewiczy lot w kwietniu 1958 roku i wszedł do służby w Royal Navy w lipcu 1962 roku.
Buccaneer został pierwotnie zaprojektowany w odpowiedzi na wprowadzenie przez Związek Radziecki lekkich krążowników klasy Swierdłow. Zamiast budować nową klasę własnych krążowników, Królewska Marynarka Wojenna zdecydowała, że może zająć się zagrożeniem za pomocą ataków wykonywanych przez Buccaneery na małej wysokości, aby wykorzystać relatywnie wysoki horyzont radarowy okrętu i zminimalizować możliwość wykrycia i przeciwdziałania. Buccaneer mógł atakować przy użyciu broni jądrowej lub amunicji konwencjonalnej. W trakcie służby został zmodyfikowany do przenoszenia pocisków przeciwokrętowych, umożliwiając atakowanie celów nawodnych z dużych odległości, co zwiększyło jego przeżywalność w starciu z nowoczesną morską bronią przeciwlotniczą.
Samoloty z początkowej produkcji uległy serii wypadków, głównie z powodu niewystarczającej mocy silnika; niedobór ten został szybko rozwiązany poprzez wprowadzenie Buccaneer S.2, wyposażonego w mocniejsze silniki odrzutowe Rolls-Royce Spey, w 1965 roku. Buccaneer S.2 był pierwszym samolotem Fleet Air Arm (FAA), który bez międzylądowania i bez tankowania pokonał Ocean Atlantycki.
Po zamknięciu programu TSR.2, Buccaneer został zakupiony jako jego doraźny zamiennik przez RAF i wszedł do służby sił powietrznych w październiku 1969 roku, chwalebnie wyróżniając się między innymi podczas Pustynnej Burzy.
Source: https://za.pinterest.com/pin/570620215265903911/
W październiku 1962 r. Południowoafrykańskie Siły Powietrzne (SAAF) zamówiły 16 samolotów Buccaneer S.50. Były to samoloty S.2 z dodatkowymi silnikami rakietowymi Bristol Siddeley BS.605, które zapewniały dodatkowy ciąg na "gorących i wysokich" afrykańskich lotniskach. S.50 był również wyposażony we wzmocnione podwozie i hamulce kół o większej wydajności oraz ręcznie składane skrzydła. Do służby SAAF Buccaneer wszedł w 1965 roku. Były wyposażone m.in. we francuskie kierowane pociski powietrze-ziemia Nord AS-30. Ze względu na konieczność patrolowania rozległego wybrzeża, zaprojektowano także system tankowania w powietrzu i montowano zbiorniki podskrzydłowe o pojemności 430 galonów amerykańskich (1600 l). Po wejściu do służby dodatkowy ciąg silników rakietowych BS.605 uznano za zbędny i ostatecznie usunięto je ze wszystkich samolotów. RPA starała się później pozyskać kolejne Buccaneery, ale rząd brytyjski zablokował dalsze zamówienia z powodu dobrowolnego embarga na broń nałożonego na ten kraj.
Samoloty Buccaneer w barwach SAAF pełniły aktywną służbę podczas wojny granicznej w południowo-zachodniej Afryce, zwłaszcza w Cassinga w 1978 roku. W latach 70. i 80. latały nad Angolą i Namibią, atakując obozy partyzantów SWAPO za pomocą rakiet i bomb. Warto zaznaczyć, że Nord AS-30 nie spisały się najlepiej.
Model
Model Airfixa nie sprawił większych problemów w trakcie budowy. Przyjemne w obróbce tworzywo, niezłe spasowanie (z wyjątkiem wlotów powietrza do silników, połączenia tylnej części kadłuba ze środkową).
Dodałem końcówkę sondy do tankowania i rurki Pitota od Mastera (akurat ten egzemplarz miał dwie). W kabinie i wnękach podwozia fototrawione dodatki od Eduarda. Koła od Eduarda. Do tego żywiczne Nord AS-30 od PJ Production, kiepskie. Wykonałem też imitację nitów.
Malowany głównie farbami MRP.
Serdecznie dziękuję za wszystkie wizyty i komentarze w wątku warsztatowym.
Zapraszam do galerii
