Modelarstwo z pasją

Bernhard Klemens Maria Grzimek urodził się w 1909 roku w Nysie, gdzie również ukończył liceum. Następnie studiował weterynarię w Lipsku i Berlinie. Po studiach pracował w swoim zawodzie w ministerstwie rolnictwa i innych ministerstwach związanych z rolnictwem. Prowadził także badania nad zoopsychologią, między innymi w Stadninie Koni w Janowie Podlaskim. Służył w Wehrmachcie jako weterynarz. W czasie II wojny światowej wielokrotnie ukrywał Żydów. Gdy gestapo zaczęło na początku 1945 przeszukiwać jego mieszkanie, Grzimkowie uciekli z Berlina. Od 1 maja 1945 był dyrektorem ogrodu zoologicznego we Frankfurcie nad Menem, który odbudował ze zniszczeń wojennych. Zoo tym kierował do 1974, a do śmierci był prezesem Frankfurckiego Towarzystwa Zoologicznego. W latach 1970-1973 był pełnomocnikiem rządu Republiki Federalnej do spraw ochrony przyrody, a w 1975 był współzałożycielem Niemieckiego Związku Ochrony Przyrody i Środowiska.
Jego drugi syn Michael Grzimek towarzyszył ojcu w wyprawach już od wieku 16 lat.
Na początku lat 1950-tych Gernhard Grzimek odbył wyprawę do Afryki po zwierzęta dla swojego Zoo, oraz dla obserwacji ich życia w naturze, aby móc opracować najlepsze warunki dla ich pobytu w Zoo. To doświadczenie zrodziło jego regularny kontakt z telewizją, w której najbardziej znana była seria 150 audycji Miejsce dla zwierząt. Z kolei w wyniku projektu Serengeti, powstały książka i film pt. „Kein Platz für wilde Tiere” („Nie ma miejsca dla dzikich zwierząt”); film nagrodzono w Berlinie dwoma Złotymi Niedźwiedziami. Uzyskane pieniądze Grzimek zaoferował Tanzanii, z przeznaczeniem na rozszerzenie parku narodowego Serengeti. Wykorzystano przy tym jego badania na temat migracji zwierząt, ustalając bardziej prawidłowe granice parku. W 1959 powstał inny nagrodzony film „Serengeti nie może umrzeć”, wydano również taką książkę, która została przetłumaczona na wiele języków – w tym na polski. Dla ułatwienia pracy nad tym tematem obaj, ojciec i syn, zdobyli licencję pilota i zakupili samolot Do-27. Żeby był bardziej naturalny dla zwierząt, pomalowali go we wzór pasów zebry. Nazwa też miała być zwierzęca, więc wybrali ENTE, czyli kaczka, choć Michael żartował, że mogło by to być również ESEL, czyli osioł. Niestety 10 stycznia 1959 samolot pilotowany przez Michaela zderzył się z orłosępem brodatym i spadł. Michael zginął w wypadku, mając zaledwie 24 lata i tego samego dnia został pochowany na brzegu kaldery krateru Ngorongoro. Potem rząd Tanzanii wybudował na tym miejscu kamienną piramidę z napisem:
HE GAVE ALL HE POSSESSED
INCLUDING HIS LIFE
FOR THE WILD ANIMALS OF AFRICA
Ten sam napis jest na stalowej statui ku czci Michaela, postawionej w Cincinatti, Ohio w 1969 roku.
Bernhard Grzimek dokończył film, który stał się pierwszym niemieckim filmem, który zdobył Oscara w 1960 roku. Grzimek napisał jeszcze wiele książek. Został obsypany honorowymi tytułami naukowymi znanych uniwersytetów, udekorowany Wielkim Niemieckim Krzyżem Zasługi, w Afryce był kuratorem parków narodowych Tanzanii i Ugandy.
W 1978 roku, po rozwodzie z pierwszą żoną, Bernhard poślubił wdowę po Michaelu i adoptował swoje własne wnuki.
W tym samym roku zmarł nagle, podczas występu tygrysów w cyrku we Frankfurcie.
Został pochowany razem ze swoim synem w Afryce.
Obrazek