Bristol M.1 był jednopłatem konstrukcji Franka Barnwella, który zasłynął przede wszystkim jako konstruktor samolotu Bristol F2 Fighter. M.1 powstał w lipcu 1916 roku. Nieuzbrojony prototyp, oznaczony później jako M.1A, napędzany 110-konnym silnikiem Clerget osiągnął fantastyczną prędkość ponad 200 km/h. Niestety nie była mu pisana kariera. Przyczyną tego była tradycyjna w dowództwie RFC niechęć do jednopłatów spowodowana serią katastrof tego typu samolotów w latach przedwojennych. Wśród tych pechowych konstrukcji była także jedna z wcześniejszych maszyn z zakładów Bristola.
Pretekstem do odsunięcia tej rewelacyjnej konstrukcji stał się zarzut niedostatecznej widoczności w dół. Zarzut ten był śmieszny w kontekście porównania całkowitej widoczności z kabiny jednopłata w porównaniu z kabinami typowych dwupłatów. Ale sprawa została przesądzona, nie pomogło nawet wprowadzenie poprawiającego widoczność otworu przy nasadzie lewego skrzydła w czterech kolejnych egzemplarzach rozwojowych – M.1B, uzbrojonych w karabin Vickers ustawiony niesymetrycznie przed kabiną.
Ostatecznie w ramach kilku kontraktów zamówiono w drugiej połowie 1917 roku 125 maszyn seryjnych – M.1C. Były one w większości napędzane 110-konnym silnikiem Le Rhone, miały już dwa otwory w płacie oraz symetrycznie umieszczony karabin. Prawie wszystkie z nich trafiły do jednostek szkolnych, a tylko nieliczne do kilku dywizjonów operujących na drugorzędnych frontach I wojny światowej. Mój model reprezentuje bodaj najbardziej utytułowany egzemplarz Bristola M.1C, wchodzący w skład 150. dywizjonu RAF, bazującego w Amberkoj w Macedonii. Na tym samolocie Lt. Moseley zestrzelił Albatrosa D.V (9 lipca 1918) i DFW (26 lipca), a Lt. Cavers dwa LVG (1 i 2 września). Niestety kariera tego samolotu skończyła się 3 września, kiedy Lt. Cavers został zestrzelony po walce z sześcioma niemieckimi myśliwcami.
Model
To był mój pierwszy model żywiczny. Kiedyś słyszałem, że modele CMR-u są świetne. Moje wrażenia z tego pierwszego spotkania nie są jednak najlepsze. Poza typowymi dla żywic ubytkami materiału po pęcherzykach powietrza było sporo pracy z doprowadzeniem elementów do stanu przyzwoitości. Silnik wymagał sporo obróbki, a koła i karabin wymieniłem na plastikowe z zapasów, bo były kiepsko odlane. Natomiast statecznik pionowy miał niepoprawny kształt, więc go wykonałem od podstaw z kawałka plastiku. Ponadto mam sporo zastrzeżeń do wyposażenia kabiny. Przede wszystkim brakowało imitacji konstrukcji kadłuba, którą dorobiłem z profili Evergreen. Jedynie do kalkomanii nie mogę mieć zastrzeżeń.
Malowany jak zwykle akrylami Pactra, cieniowanie to postshading, ponadto zastosowałem trochę washa.
Miłego oglądania.
.
) drugi Twój model z cieniowaniem z paskami. Też mi sie podobają tak zrobione modele. Tylko według mnie to cieniować powinieneś odwrotnie - paski powinny byc ciemniejsze a płótno pomiędzy żeberkami jaśniejsze.
trochę zdjęć mu zrobiłem....
