Dziś chciałbym przedstawić trzy różne rodzaje narzędzi do nitowania. Posiadam w sumie trzy typy: Rosie the Rivetter, czyli nitowadło od pana Petra Douska, dalej fototrawione nitowadło RB Productions produkcji irlandzkiego modelarza Radu Brinzana oraz nitowadło SBS Model, które kupiłem na wystawie w węgierskim Mossyonmagyarovár.

Można z dużą pewnością stwierdzić, że każdy modelarz łamał lub łamie sobie głowę, jak sprawnie i bezpiecznie dla modelu wysuszyć go po malowaniu, myciu bądź kładzeniu kalkomanii. Rozwiązań jest kilka, od najprostszych jak zamknięte pudełko, po bardziej szalone jak mikrofalówka (wyłączona) pod nieobecność żony…
Jednak bardziej efektywne jest suszenie, gdy oprócz czystej przestrzeni możemy też podnieść temperaturę powietrza, co znacznie skraca czas schnięcia chemii.

Jest rzeczą z grubsza oczywistą, że profesjonalizm modelarza wzrasta w sposób lawinowy w chwili, gdy za tło zdjęć warsztatowych posłuży mu mata do cięcia marki OLFA. Delikatne, równe białe linię tworzące kratkę na idealnie czystej zielonej podkładce sprawiają, ze nawet zdjęcia robione telefonem nabierają szlachetnego szlifu.

Większość modelarzy boryka się z problemem czystego i zarazem bezpiecznego dla otoczenia malowania swoich modeli. Opary rozpuszczalnika i cząsteczki farby powstające przy malowaniu natryskowym łatwo mogą zniweczyć zarówno model, jak i pozostałe przedmioty na których osiadają. Mając za sobą budowę jednej lakierni postanowiłem wykorzystać doświadczenia i zbudować drugą, ulepszoną i dopasowaną do potrzeb modelarskich i wyposażenia mojego pokoju.

Wraz z rozwojem umiejętności modelarskich, zwiększaniem się ilości technik oraz materiałów, które modelarze zaczynają stosować rośnie również ilość i jakość narzędzi w warsztacie. Jednym z takich narzędzi, w które prędzej czy później decyduje się zaopatrzyć wielu modelarzy jest zaginarka do elementów fototrawionych. Celem tego artykułu jest zwrócenie uwagi na cechy jakie powinna posiadać dobra zaginarka. Na kilku zdjęciach i w kilku zdaniach starałem się również przybliżyć podstawy pracy z zaginarką.

Niedawno udało mi się relatywnie niewielkim kosztem ok. 220 zł skonstruować sprężarkę zasilaną agregatem lodówkowym czyli tzw. „lodówkowiec”. Postanowiłem napisać kilka słów, rozebrać moją zmontowaną sprężarkę na części (prawie) pierwsze i pokazać po kolei jak takie urządzenie zbudować. To naprawdę nic trudnego, sam długo szukałem gotowej sprężarki bo bałem się zrobić ją sam, okazało się, że nie taki diabeł straszny. Wszystkie elementy użyte przeze mnie można oczywiście zastępować innymi, według potrzeb i możliwości i montować je w inny sposób ale ogólny układ w sprężarkach tego typu jest podobny. Jeśli chodzi o elementy hydrauliczne to wybierałem te droższe i solidniejsze żeby uniknąć późniejszych problemów.

Podczas budowy modeli niejednokrotnie spotkać się można z potrzebą własnoręcznego wykonania różnorodnych drobiazgów o okrągłym kształcie i niewielkich wymiarach. Często także niezbędne jest wykonanie większej ilości takich elementów, co przy konieczności zachowania powtarzalnego kształtu, okazuje się bardzo mozolne. Jednak przed kilku laty pojawiło się na rynku modelarskim urządzenie o nazwie „Punch and Die“, pozwalające na błyskawiczne wybijanie dużych ilości krążków lub otworków o średnicach od 0,5 do 4,0 mm.