-----
Od kiedy po raz pierwszy parę lat temu usłyszałem o tym eksperymencie, zawsze miałem wobec niego mieszane uczucia. Z jednej strony bardzo ciekawy i oryginalny, z drugiej - mój ulubiony samolot okaleczony i do tego ze swastyką. Kusiło mnie, żeby zbudować model, nie mogłem się jednak zdecydować...
Wewnętrzna walka trwała długo, w końcu się złamałem, dochodząc do wniosku, że kiedy, jak nie teraz, a jak nie teraz to nigdy, i że to jedyna i najbardziej odpowiednia okazja i pretekst.
Panie i Panowie!...
MesserSpit!
Zbudowany na bazie Supermarine Spitfire Mk. Vb, zdobytego w listopadzie 1942 roku, ten bardzo oryginalny samolot został wykorzystany przez firmę Daimler-Benz do testów porównawczych niemieckiego silnika DB 605 i brytyjskiego Rolls-Royce Merlin.
Spitfire Mk. Vb o numerze seryjnym EN830 należał pierwotnie do 131 Dywizjonu RAF 'County of Kent' i oznaczony był kodem NX-X. 18 listopada 1942 roku lecący nim w tak zwanej 'rhubarb mission' nad wybrzeżem Normandii ('rabarbar' - wymiatanie z niskiego pułapu) P/O Bernard Scheidhauer z Sił Lotniczych Wolnej Francji został trafiony przez niemiecką artylerię przeciwlotniczą i zmuszony do awaryjnego lądowania na zajętej przez Niemców wyspie Jersey. Pilot dostał się do niewoli, a prawie nieuszkodzony Spitfire trafił do Echterdingen na południe od Stuttgartu, gdzie Daimler-Benz miał oddział testów lotniczych.
Płatowiec Spitfire'a EN830 został przebudowany poprzez usunięcie całej sekcji silnika RR Merlin i zamontowanie w jego miejsce silnika DB 605 z Messerschmitta Bf 110G. Na szczęście dla konstruktorów przekroje obu silników były podobne na wysokości ściany przeciwogniowej Spitfire'a. Skonstruowano nową ramę silnika i zamocowano na niej standardowy DB 605A-1 o numerze 00701990. Również śmigło VDM o średnicy 3 metrów, napędzające nową konstrukcję było standardowe - zapożyczone, tak jak i chwyt powietrza do gaźnika z Messerschmitta Bf 109G.
Całkowita przebudowa, w tym połączenie instalacji i oprzyrządowania silnika z resztą samolotu okazała się dość trudna. Wymieniono całą instalację elektryczną na niemiecką 24 voltową i instrumenty pokładowe. Z samolotu usunięto również uzbrojenie. Prace przeprowadzono niedaleko Echterdingen - w fabryce firmy Daimler-Benz w Sindelfingen, która dysponowała niezbędnymi do wykonania tej konwersji narzędziami i fachowcami.
Samolot, oznaczony radiowym kodem CJ+ZY i pomalowany w standardowy kamuflaż Luftwaffe, z żółtym spodem, sterami i nosem dla ułatwienia obsłudze artylerii przeciwlotniczej rozpoznania 'swojego', przeszedł serię lotów testowych w Echterdingen i Rechlinie. Był bardzo łatwy w pilotażu, dużo łatwiejszy w prowadzeniu na ziemi i z lepszą widocznością z kabiny niż Bf 109G. Ogólnie, dzięki wspaniałemu płatowcowi Spitfire'a i mocniejszemu niż Merlin silnikowi niemieckiemu, wszystkie charakterystyki MesserSpita, zwłaszcza wznoszenie, pułap i prędkość na większych wysokościach, były lepsze niż Spitfire'a Mk. V i Messerschmitta Bf109G. Jeden z pilotów testowych określił go jako 'samolot-marzenie'.
Kariera MesserSpita dobiegła końca 14 sierpnia 1944 roku, kiedy formacja bombowców USAF zaatakowała Echterdingen, niszcząc dwa Ju-52, trzy Bf 109G, Bf 109H V1, FW 190 V16, Messerschmitta 410 i naszego Spita, którego resztki zezłomowano w fabryce Klemma w Böblingen.
Francuski pilot Spitfire'a EN830, podporucznik Scheidhauer również nie doczekał końca wojny. W nocy z 24 na 25 marca 1944 roku on i 79 innych oficerów RAF'u uciekło ze Stalagu Luft 3 w Żaganiu. Była to tak zwana 'Wielka Ucieczka', przedstawiona między innymi w filmie ze Stevem McQueenem. Spośród 80 lotników, którzy wydostali się z obozu, czterech schwytano tuż po wyjściu z ucieczkowego tunelu, kolejnych 73 później. Jedynie trzem udało się dotrzeć do Wielkiej Brytanii. Scheidhauer został schwytany w Saarbrucken wraz ze swoim towarzyszem, Squadron Leaderem majorem Rogerem Bushellem. Obaj, tak jak jeszcze 48 spośród schwytanych, na osobisty rozkaz Hitlera zostali rozstrzelani 28 marca za próbę ucieczki...
-----
Prawdziwy MesserSpit wyglądał tak:
Są to jedyne fotografie oryginału, jakimi dysponuję. Myślę, że innych nie znajdę. Jest w sieci trochę opisu, są również gotowe, wykonane przez innych modele, a w monografii Spitfire'a AJ Pressu rzut boczny. To wszystko powinno wystarczyć do wykonania repliki MesserSpita.
Mój hybrydek powstanie ze Spitfire'a Mk. Vb Tamiyi w skali 1:48 i prawdopodobnie z Messerów Revella.
Pancjent czekający na przeszczep...
Potencjalni dawcy organów...
Piszę 'potencjalni', bo wolałbym nie pozbawiać modeli Revella tych paru części i martwić się potem, co zrobić z resztą. No cóż, może starczy mi czasu na wystruganie potrzebnych elementów. A może znajdzie się jakaś dobra dusza, która nie potrzebuje silnika (okapotowania) od Messera 110G lub śmigła, kołpaka, rur wydechowych i chwytu powietrza z Messera 109G? Jeśli tak, proszę o kontakt.
Istnieje oczywiście zestaw do konwersji firmy Fusion, zawierający elementy niezbędne do zbudowania Spitfire'a DB 605 na bazie modelu Tamiyi, w tym części żywiczne i kalki, ale ta zabawka kosztuje dużo więcej, niż sam model Tamiyi, więc to rozwiązanie - abstrahując od dostępności i ewentualnego czasu, koniecznego na dotarcie zamówienia - nie wchodzi w grę.
No dobra. Po całym tym gadaniu pora zabrać się do roboty...
Jarek
, ale również coś takiego jak 'WYSOKOWYTRZYMAŁY KAUCZUK SILIKONOWY DO WYROBU FORM francuskiej firmy BLUESTAR 250ml+utwardzacz 20ml'. Ile form można odlać z tych 250 ml w przeliczeniu na Spitfire'a/Messera sześciennego w 1:48? Starczy na przykład na 2-3 zestawy silnik+kołpak+śmigło, gdyby pierwsza próba się nie udała? Chciałbym się zorientować w rzędzie wielkości (pojemności) tej oferty. Czy te 250 ml to dużo, mało, czy w sam raz na takie zabawy i eksperymenty, jak z silnikiem od Messera 110?
)
, na dodatek na zdjęciach wygląda na gorszy, niż ten z Fusion. Staram się ostatnio dla rzeczy, które mogę bez większego problemu wykonać we własnym zakresie przyjmować wariant ekonomiczny, odkładając dutki na trudniejsze do wyprodukowania samemu dodatki, tym bardziej że półki uginają mi się od niezrobionych lub zaczętych modeli i dużo chętniej, niż dodatki kupiłbym parę dni wolnego czasu. Tak więc raczej będę dłubał w plastiku lub może za namową Kamila w żywicy. Inna sprawa, że coraz bardziej wciąga mnie właśnie samodzielne dłubanie, mam z tego coraz większą frajdę i jak tak dalej pójdzie, to skończy się to tragicznie - budową jakiegoś pojazdu/samolotu od podstaw (mam już nawet kilku kandydatów).
.
