Modelarstwo z pasją

Zabrałem się za kolejnego szmatopłata. Tym razem to Nieuport 16 nr A134, na którym latał Albert Ball i uzyskał 2 zwycięstwa.
Model Eastern Express to przepak zestawu Toko. Ogólnie jest niezły, całkiem dobrze pasuje do planów z Windsocka. Drobne różnice można sobie podarować wobec faktu, że co do samych planów istnieje mnóstwo wątpliwości. Jedno jest pewne, że efekt końcowy będzie przypominać oryginał, no chyba, że coś sknocę.
Aby trochę poprawić ubogie wnętrze kabiny i pewne detale zewnętrzne dokupiłem oczywiście zestaw Parta. Kratownica kadłuba wygląda fajnie, ale tym razem Part przesadził z dopasowaniem do kadłuba. Nie dość, że nie trzeba było praktycznie wcale pocieniać grubych burt, to jeszcze był luz w górnej części! Aby poprawić takie karykaturalne zmniejszenie tej kratownicy usunąłem dwie poprzeczki i dwa zestawy ściągów w okolicy kokpitu i wstawiłem dłuższe elementy, aby nieco rozszerzyć ten fragment. Na zdjęciach całość przed zamknięciem kadłuba.




Obecnie kadłub jest już zamknięty i zaszpachlowany, czeka na szlifowanie.

Ale nas wrobiłeś, nieładnie Przemku. To chyba nie Ty powinieneś nam robić dziś prezent rozpoczynając kolejną, z pewnością bardzo ciekawą, relację. Powinno być odwrotnie...

Ale mimo wszystko dziękujemy i życzymy Ci z okazji Twojej 'czterdziestki' wszystkiego najlepszego, wielu kolejnych pięknych modeli i dość czasu na ich dłubanie .

Pozdrawiam

Jarek

Spotkałem się z opinią iż zestaw ten posiada za krótkie skrzydła - o ok. 5mm na stronę , aczkolwiek nie chce mi się w to wierzyć ...

Dziękuję Jarku za bardzo miłe słowa i życzenia!
Właściwie fotki były zrobione wczoraj, tylko już nie było czasu na wrzucenie do netu. A model zacząłem robić w poniedziałek. A że relacja rozpoczęła się akurat dziś to czysty przypadek.

ZIO, też o tym czytałem, ale zupełnie nie rozumiem co to za opinia. U mnie dolny płat wypada zbyt krótki w stosunku do planów z Windsock Special o ok. 1mm na stronę, a górny ok. 1mm na stronę za długi. Ponadto "strzałka" górnego płata w planach ma ostrzejszy kąt niż ta w modelu. Ale w sumie traktuję te różnice jako usprawiedliwione, bo ponoć plany Ni11/16 są różne. Nawet te z Windsocka niestety nie są pewne. Natomiast jak się porówna wymiary kadłuba i górnego płata z przeliczonymi wymiarami prawdziwego Ni16 (wg Windsocka i Squadrona), to różnice nie prekraczają 2 mm w modelu. Z dolnym płatem jest gorzej, bo wymiary podane w Windsocku nie zgadzają się z zamieszczonymi tam planami! Gdyby brać dolny płat według podanych wymiarów, to wtedy brakowałoby faktycznie 5mm, ale łącznie, nie na stronę. Tak czy siak, ja się tym nie będę przejmował.

Mam pytanie dotyczące uzbrojenia tegoż Nieuporta, a dokładniej, sposobu jego zamocowania na płacie. Był to standardowy uchwyt francuski, czy już wynalazek sierżanta Fostera?

I drugie, w sprawie malowania i numeru seryjnego. Czy można wzorować się tu na schemacie TOKO?

Pozdrawiam

Andrzej Kowalski vel Jostein (Siwy)

Co do uzbrojenia jeszcze się nie zdecydowałem. Na jedynym zdjęciu A134 niestety niewiele widać.

Natomiast co do malowania to też jest sporo zagadek. (Bardzo to lubię ) Po pierwsze schemat zielono-brązowy był indywidualny dla każdego samolotu, tylko mniej więcej układ plam był podobny. Wobec tego, że zdjęcie nie pokazuje górnych powierzchni płata można jedynie wzorować się trochę na innych Nieuportach pokrytych kamuflażem.
Druga sprawa to tajemnicze jasne obramowania wszystkich powierzchni płatów, stateczników i sterów widoczne na większości zdjęć zielono-brązowych Nieuportów pokazujących górne powierzchnie. Moim zdaniem to była taśma (płócienna) wzmacniająca krawędzie, podobnie jak w samolotach niemieckich. Mimo że na zdjęciu A134 jej nie widać postaram się to uwzględnić w modelu.
Trzecia sprawa to kokardy na górnych powierzchniach górnego płata. Większość francuskich Nieuportów nie miała kokard. Jak było z brytyjskimi - niestety nie wiadomo. Tu też jeszcze się nie zdecydowałem, co zrobić.
A tak w ogóle, to w modelu Eastern Express nie ma schematu malowania dla samolotu Balla, jedynie boczna sylwetka na boku pudełka. Swoją drogą ciekaw jestem, co proponowało Toko? Mógłbyś, Andrzeju, zrobić skan z instrukcji, albo przynajmniej opisać, co oni tam wymyślili?

Pozwalam sobie zamieścić taki oto link :

http://mars.ark.com/~mdf/N_11.html

Co do oblamówek , Mike Fletcher pisze :

In addition the blue surrounds on the flying surfaces can appear in conjunction with either blue undersurfaces, or cdl undersurfaces.

A tutaj interpretacja maszyny Ball'a by Marc Flake :

http://www.wwi-models.org/Images/Flake1 ... index.html

PZDR

Dzięki ZIO. Znam oba te linki.
Z całym szacunkiem dla Mike'a Fletchera, ale zupełnie nie przekonuje mnie jego kategoryczne stwierdzenie, że lamówki były błękitne. A może, skoro samolot ten został zdobyty przez Niemców, to oni zastosowali swoje błękitne paski używane razem z lozengą?
Co do modelu Marca Flake'a, to jego interpretacja jest równie dobra jak każda inna - niestety nie ma żadnej pewności. Ja też nie mam pewności, czy lamówki były. Ale je zrobię i to w CDL.

Według TOKO, N.16C1 A. Ball'a wygladał tak (dość kiepska kolorystyka schematu):


Wysyłam także na e-mail, bo tu, na forum, zmienia rozmiar na mniejszy i schamat staje się nieczytelny.

Dzięki Andrzeju. Zastanawiałem się, czemu na tej sylwetce na pudełku EE jest szary spód. Teraz już wiem To jest kolejna wersja malowania dolnych powierzchni tego samolotu.
Jeszcze jedno mi się przypomiało - kokardy od spodu obu płatów mają zupełnie inne proporcje promieni okręgów - czerwony powinien być znacznie większy niż na kolorowance Toko - kalkomanie są więc do kitu. Jedynie kadłubowe są w porządku - one były malowane według standardów brytyjskich z mniejszym czerwonym kółkiem.
W międzyczasie też popatrzyłem na zdjęcie A134 pod kątem uzbrojenia. Wydaje mi się, że gdyby było na nim mocowanie Fostera, to byłby widoczny charakterystyczny łuk za płatem nad kabiną. Ponadto nad krawędzią natarcia raczej widać dwa pręty tworzące trójkąt. Tak więc ja się zdecyduję na oryginalne francuskie mocowanie.

Dwa ostatnie wieczory spędziłem przy niewdzięcznych i mało medialnych pracach: szpachlowanie i szlifowanie połączeń połówek kadłuba, dolnego płata z kadłubem oraz zagłówka z kadłubem, rycie linii podziału od spodu, wiercenie otworów w stateczniku poziomym oraz kadłubie na linki napędu sterów, itp. To jeszcze nie koniec, bo osłona silnika wraz z policzkami oraz statecznik poziomy są obecnie tylko przyklejone - spoiny na pewno będą wymagać obróbki. Udało mi się znaleźć w magazynku Lewisa od jakiegoś modelu Rodena. Natomiast nie udało mi się znaleźć dobrych zamienników dla śmigła oraz silnika Le Rhone 110HP. Śmigło jakoś doprowadzę do stanu używalności, ale silnik ma tak żałośnie toporne imitacje cylindrów, że aż żal patrzeć. Może ktoś ma niepotrzebną gwiazdę?
Zdecydowałem się też nie używać blaszkowych zamienników dla sznurowania płótna oraz pokryw wzierników w kadłubie, gdyż oryginalne na modelu wcale nie są gorsze. A z blaszkami zawsze jest ryzyko, że nie będą idealnie przylegać. Natomiast trzeba będzie dorobić wlot powietrza do gaźnika z prawej strony, bo jest nie dolany. Wlot z lewej natomiast jest już nawiercony.

(Czarne ślady to resztki testowania dokładności szpachlowania. Znikną w czasie dlaszych prac szlifierskich)

Nie ma sprawy, Przemku. A i ja mam do Ciebie prośbę: Mógłbyś przesłać mi zdjęcie A124?

PZDR

Kolejne dwa wieczory niewdzięcznej pracy za mną. Kadłub z dolnym płatem i usterzeniem poziomym został zaszpachlowany i przeszlifowany, odtworzone linie podziału metalowej osłony silnika od drewnianego poszycia przedniej części kadłuba, nawiercone otwory pod linki naciągów. Ponadto wszystkie elementy zostały oczyszczone z nadlewek, pousuwane ślady przesunięć połówek form - fajna robota z tymi wszystkimi delikatnymi zastrzałami. Ale szczęśliwie tym razem odbyło się bez strat w postaci połamanych elementów. Wystrugałem śmigło nieuporto-podobne z jakiegoś śmigła z zapasów, silnik z zestawu, z braku lepszego zamiennika, trochę oczyściłem i chyba będę musiał się takim zadowolić, karabin Lewis został wzbogacony o magazynek z uchwytem oraz podpórkę - te elemetny pokażę po pomalowaniu.
Przyszła więc pora na malowanie. Najpierw preshading płatów.
Od spodu banalny - czarny pisak zaznaczający żebra, które będą nieco przeświecać przez niemalowane płótno.




Od góry najpierw cienkie paski taśmy maskującej na żeberka




Potem aerografem na czarno wzdłuż żeber i po usunięciu pasków wszystko gotowe do nałożenia właściwego koloru wierzchniego




Teraz pozostaje dobrać zieleń i brąz. Jest to o tyle trudne, że nie ma żadnych wskazówek, jakie to były dokładnie odcienie. Ale z drugiej strony można wybrać cokolwiek - i tak nikt nie będzie mógł udowodnić, że takich barw nie było. Coś na pewno wybiorę

Przemek, będziesz robił preszejding na kadłubie?
Może lepszym pomysłem byłoby zrobienie cieni na surfacerze... Nie boisz się, że będzie widać ślady po szpachlowaniu?

Ja nie mogę używać żadnych śmierdzących preparatów rozpylanych aerografem - Surfacer odpada. Kontrolę szpachlowania robię malując zwykłą farbą akrylową, którą potem usuwam lekko szlifując powierzchnię papierem ściernym 1200 i filcem. Po tej farbie widać troszkę śladów.
Na kadłubie nie będę robił preshadingu - zrobię washa i może jakiś postshading no i brudzenie pigmentami.

Szlag trafił preshading od góry... Po pomalowaniu zielonych plam taśma maskująca miejsca na brąz zerwała preshading. Zrobiłem jeszcze dodatkowy test z kawałkiem taśmy i zielony też w wielu miejscach oderwał się od podkładu. Model BYŁ umyty przed malowaniem, jak zwykle. To mój pierwszy model Eastern Express, może wymaga on dodatkowego szorowania i odtłuszczania?
Cóż, usunę całe malowanie i zacznę od nowa. Może nawet lepiej, bo stwierdziłem, że chyba wygodniej będzie zrobić cieniowanie już po pomalowaniu barw kamuflażu, jako postshading.