Modelarstwo z pasją

Witam po dłuższej nieobecności. Naszło mnie sięgnięcie do magazynku i sklejenie czegoś do czego długo się zabrać nie mogłem.
Mam takie dwa samoloty.

Tego z góry to dostałem w swoim czasie w prezencie od rodziców, więc wyobrażacie sobie jak dawno to było.
Leżał sobie na pawlaczu i leżał. I leżał. I leżał. W między czasie dorobił się kolegi.
Wewnątrz pudłęka wyglądają tak.


Może zrobię tego białego, bo nowszy z 1988. A srebrnego z 1969 zostawię dla dzieci?
A Wy za którym optujecie?

OOOO... wzruszenie ściska mi krtań...
Kiedyś, chyba właśnie coś koło1990 roku popełniłem tego białego.
Dobrze że nie przeżył bo bym się chyba musiał zakopać pod podłogę ze wstydu

Pamiętam je.....przynajmniej tego z białego plastiku. Tego srebrnego nie mogę pamiętać bo jest mi równolatkiem Ja bym zostawił obydwa, niech dalej leżą na pawlaczu.... Za kolejne 20 lat dasz je na aukcję i będzie na emeryturę
Ale oczywiście jak już bardzo musisz....to rób białego..... tego staruszka szkoda....

zegeye napisał(a):Tego srebrnego nie mogę pamiętać bo jest mi równolatkiem

Etam Zbychu - srebrnego powinieneś spokojnie pamiętać - ta wersja (z przerwami) trafiała się do wczesnych lat 80'. Sam takiego w tym czasie popełniłem - pamiętam, bo malować trzeba było tylko kołka i rakietki (jeśli pamięć mnie nie myli to chyba Firestreaki były).

Mikro, pokaż oznaczenia do tego premalowanego srebrzanką. W moim były wydrukowane na kartce papieru, do wycięcia i przyklejenia. Co ja się wówczas nagłowiłem, jaką supertechnologią ta kalkomania jest wykonana, że filmu nie widać.

Na życzenie publiczności.
Samolot srebrny.


Samolot biały.


Porównanie kalkomanii.

Po lewej starsze, po prawej nowsze. Starsze mają drobne przesunięcia. Instrukcja zaleca aby: "Wyciąć i nakleić znaki rozpoznawcze. [...] Znaki smarować bardzo cienką warstwą kleju a przy klejeniu zwrócić szczególną uwagę, aby klej nie zabrudził sąsiedniej powierzchni, gdyż spowoduje to zmatowienie tych miejsc."

Przy modelu nowszym, w instrukcji stoi: "Znaki rozpoznawcze wykonane na folii z przylepcem, po uprzednim oddzieleniu papieru ochronnego, wyciąć i nakleić na samolot."

Ogólnie model tragiczny nie jest. Myślę że wyjdzie fajnie. Mimo tylu lat ma np. wgłębne linie podziału.




Osobiście bardzo mnie rozczula miniaturka Maschinenmensch (tego robota z Metropolis), jest słodziutka.


Pozdr.
Kuba

Też się wzruszyłem - z mojego (srebrny) został mi tylko ten pseudo-pilot - gdzieś go mam jeszcze w pudle z częściami zapasowymi. Rakiety fragmenty podwozia też chyba się jeszcze gdzieś plączą. Pamiętam, że złamaną sondę zastąpiłem zwykłą, grubą igłą do szycia
Rób białego - srebrny do muzeum!
A cośmy się nasprzeczali z kolegami jak się ta nazwa wymawia: "Roi", "Rę" "Roe", "Ru" - każdy miał jakiś pomysł i bronił go zaciekle.

Oj oj ! Miałem takie chyba ze 3 sztuki , w łódzkich sklepach przez wiele lat wielkie G ...... było !
Ale ten SR-53 pojawiał się czasami Ja miałem zawsze te ładne srebrne
Myślałem że już GO nigdy nie zobaczę

Ps. Widzę Mikro144 na załączonym przez Ciebie Twoim zdjęciu że takie modele to Ty możesz sklejać z zamkniętymi oczami

Łezka w oku
Jeden z moich ulubionych modeli ze szczenięcych lat, a na pewno najlepiej latał po mieszkaniu lub przez okno

Łezka się w oku kręci. Miałem oba, z tym że srebrnego skleił mi ojciec, a białego popełniłem już sam. Chyba jako drugi lub trzeci model w karierze. Jeszcze wtedy nie chodziłem do szkoły tylko do "zerówki".

Przychylam się do zdania, że srebrny to muzeum i nie należy go ruszać

Co do pilota to proponuje zorganizować konkurs na "najkoszmarniejszą figurkę humanoidalnego pilota".
Ten miałby pewne miejsce "na pudle". Choć w MIG-15 z Siedlce też był niezły maszkaron.

Klasa model. Tez oczywiście miałem ,-))Zlep go przyzwoicie !