Modelarstwo z pasją

Co prawda nie jestem zwolennikiem zakładania tego samego wątku na więcej niż jednym forum ale w tym wypadku postanowiłem postąpić inaczej. Głównie dlatego, że jest tu więcej "pierników" dla których to może być miła wycieczka w czasy dzieciństwa.

Pomysł zapodał JGucwa na sPWM, jest to konkurs w którym wykonuje się pruszkowskie modele. Ale chyba specjalnie pomysł tam nie chwycił, za dużo młodych użytkowników. Ja postanowiłem pójść o krok dalej i zrobić Jak-a starymi metodami, tak jak bym to zrobił pacholęciem będąc.

Na początek dwa zdjęcia przypominające z wątku inicjatora konkursu http://www.modelarstwo.org.pl/forum/viewtopic.php?t=37875

Znalazłem "wolne" biurko.


Posprzątałem, dokupiłem lampkę z epoki, słomiankę i wszystko trochę cofnąłem w czasie.


Zgromadziłem zgodnie z instrukcją wszystkie potrzebne narzędzia i farbki.


Tak więc kompletny zestaw składa się z następujących elementów:
- model właściwy
- dwa pędzelki
- doskonały czechosłowacki ołówek koh-i-noor do rysowania plam kamuflażu
- zapałki do nanoszenia kleju. Wytwór ZPZ Czechowice w drewnianym pudełeczku.
- żyletka polsilver z porobionymi ząbkami z jednej strony.
- 5 gumek recepturek wykonanych z prawdziwej dętki od roweru Wigry
- gruby zeszyt szkolny jako podstawka do cięcia
- klej w pojemniczku zabezpieczonym stearyną - był w pudełku z modelem
- pęseta/pęseta/pinceta dentystyczna
- klej hermol, gdyby nie starczyło kleju z zestawu
- zestaw farb Humbrol
- komplet pilników iglaków







Zrobiłem sobie doskonałą sypaną gruzińską herbatę (dostępna w handlu uspołecznionym), podwędziłem trzy delicje z zapasów na święta, puściłem z magnetofonu Wandę i Bandę ("Nie będę Julią wierną na balkonie...") i ochoczo zabrałem się do pracy.


Aha, jeszcze słowo o zawartości pudełka. Dwie ramki wypełnione po brzegi elementami. Plastik w kolorze melanż.




Detal wnętrza kabiny.


Duża dbałość o wierność oryginałowi. Minimalne przesunięcia form.


Literki to chyba sobie wytnę, przydadzą mi się kiedyś do shermanów w 1:35.


Po oczyszczeniu z drobnych nadlewek (delikatne są też przejścia pomiędzy detalem a nadlewką, właściwie trudno ocenić co jest czym), okazało się że kołki pozycjonujące są w innych miejscach niż odpowiadające im otwory. Dlatego zostały odcięte. Zmienię też kolejność prac - najpierw skleję połówki kadłuba a następnie wkleję półkę z radiem (element 2) i ścianę ogniową silnika (4).


Łaaa! Ten zapach kleju jest wciąż taki sam. Jak oni to robią? I ta jego gęstość, rozlewanie się w miejscach niepożądanych i schnięcie zanim się złączy elementy. No i te kłaczki ciągnące się za zapałką... Przepraszam, wzruszyłem się.


cdn.

Swietny temat.
Podoba mi sie cala oprawa- cofnalem sie w czasie. Ja nie mam tyle samozaparcia, aby zaczac moja "Czaple".
Walcz dalej....

W tytule wątku powinno być dopisane - 'Dozwolone od lat trzydziestu' .
Pomysł świetny.

Do kompletu narzędzi i materiałów brakuje Ci szpachlówki, a przy tym modelu napewno się przyda. Można było coś takiego w tubie zdobyć (mam gdzieś taką sprzed dwudziestu paru lat w którymś ze starych kartonów), tylko za 'chiny' nie mogę sobie przypomnieć, jak to się nazywało. Za to pamiętam, że przy niej Gunze pachną jak fijołki .

Jarek

Świetny pomysł!

Pan_Cerny napisał(a):
- zestaw farb Humbrol

Czy bardziej powszechne w użyciu nie były wtedy farby typu WILBRA?

Od klimatu delikatnie odstają zdjęcia. Czy nie powinny być czarno-białe lub kolorowe z charakterystyczną dominantą żółto-bordowo-brunatną charakterystyczną dla filmów ORWO, zrobione aparatem fotograficznym Smiena?

Pomysł pierwsza klasa !!

Aż sam poczułem zapach tego kleju, niepowtarzalny był ci on.
Fajnie mieć tyle samozaparcia, na takich staruszków dla staruszków.

Pozdrawiam .

Nie zapomnij o obowiązkowych białych zegarach na tablicy przyrządów ...

PS. Mam nadzieję że zdjęcia robione "Zenitem" , lub przynajmniej "Smieną" ...

PZDR

Myślałem o wilbrach, nawet znalazłem na allegro, ale paleta bardzo uboga i żaden z kolorów nie pasował.
W latach 80-tych mój ojciec bywał za granicą, więc miałem te szczęście, że czasem mi przywiózł jakieś farbki. Te na pierwszym planie mają naprawdę 20+ lat. Uznajmy na potrzeby tego wątku, że kupiłem je poprzez ogłoszenia na ostatnich stronach Modelarza i Małego Modelarza
O ORWO-kolor też myślałem, tylko mnie czas gonił. Na zakończenie projektu wrzucę wszystkie zdjęcia do Corel painta i pogrzebię w ustawieniach.
Moim pierwszym aparatem był AMI 66

Jarek Gurgul napisał(a):Do kompletu narzędzi i materiałów brakuje Ci szpachlówki

Ja w tamtych czasach robiłem szpachlówkę sam, dodając talk do kleju do plastiku. Nadawało się to nie tylko do wypełniania szczelin, ale i formowania powierzchni - za jej pomocą zrobiłem np. "beule" na silniku Bf 109 K, którego podstawą była Avia S-199.

wojtek_fajga napisał(a):Czy bardziej powszechne w użyciu nie były wtedy farby typu WILBRA?

Za moich czasów puszeczka Humbrola była droższa od modelu (i dostępna równie łatwo jak dolary). Malowałem "zorganizowaną" z zakładu pracy Ojca srebrzanką.

...i naklejalem WSZYSTKIE kalkomanie które były dołączone do modelu. Nawet paski testera kolorów i numery seryjne projektu

Pomysł GENIALNY

Pozdrowionka
ZzB

Bamba
Popatrzę z ciekawością na robienie modelu retro z podejściem z epoki.
Jeśli chodzi o malowanie, to Humbrol był wtedy faktycznie rarytasem, drogim rarytasem. Ja używałem olejnych artystycznych rozcieńczanych Terpinolem, czasami z domieszką zasypki dla niemowląt. Przy uzyskaniu odpowiedniego rozcieńczenia malowało się tym znośnie, choć niektóre kolory kryły dopiero przy trzeciej warstwie. Oczywiście czas schnięcia to około 6 dni, a i tak nie było pewności, czy to już. Tą metodą pomalowałem także swój pierwszy model w 1:48, czyli Mirage 2000C Esci.
Powodzenia życzę i cierpliwości.

Moda na retro/vintage modelarstwo się rozszerza. Ja walczę z siedlecką P.11c



Nie wiem jak Wy, ale ja wtedy potrafiłem się uwinąc z takim modelem w jeden dzień. Z malowaniem włącznie...Przecież jak plastik był zielony, to wystarczyło pomalowac czymś bladym od spodu, raz grubą warstwą , żeby dobrze pokryło.

Widzę żyletkę ,mam nadzieję że przygotowaną na papierze gruboziarnistym ,to była droga przez mękę ciąć tą namiastką piłki.... korci mnie na RWD...

iras67 napisał(a):Widzę żyletkę ,mam nadzieję że przygotowaną na papierze gruboziarnistym

A nie pilnikiem trójkątnym ? Co prawda pilnik się szybko tępił ale za to piłka była wyborowa. Można było nawet nożyczkami odciąć samo ostrze i zrobić zęby w części bez ostrza. Wtedy taka piłko-żyletka nie klinowała się.

Rafal

Fajnie , że tamte czasy to już tylko wspomnienie ;_))

Pan_Cerny napisał(a):

Ciekawe, czy Krzysztof Wagner zajrzy do tego wątku i ujrzy swoją książkę?