Modelarstwo z pasją

Maskowanie 'szczeliny' przejście, kadłub-ogon../sztuczka, o której wspominałem/..to nic innego jak zbudowanie „fałszywego” kadłuba na istniejącym oryginale. Prostota i łatwizna wykonania wychodzi z tego, że sekcja ogona jak i kadłub posiada już swój prawidłowy przekrój - forma elipsy. Ona posłuży jako ‘fundament’ do zbudowania ‘nowego’ fragmentu kadłuba.



Z plastikowych pasków wykonałem takie pseudo ożebrowanie nawiązujące do profilu oryginału. Teraz trzeba tą konstrukcję oszlifować. Gdy na to ożebrowanie położę metalowe poszycie, połamię blachę, zrobię jakieś dziurowanie, to całość w tym obszarze nabierze spójnej formy.







Tymczasem, zabieram się za popsucie ogona.

Składanie belki ogonowej jest tak proste, że nie ma się co rozpisywać. Budowa..,/gonzo, zwyczajnie nie mam na to innego określenia / ...składać będzie się z trzech odcinków. Właściwie to z dwóch części plastikowych modelu i trzech sekcji poszycia metalowego. Ta ostatnia metalowa sekcja nie będzie budowana na bazie zestawowego plastiku. Metal celowo zostanie ‘przeciągnięty’ poza plastik na około 4cm, aby tym sposobem uzyskać i uwidocznić cienki przekrój konstrukcji belki ogona. Jedynym tu błędem z mojej strony jest wykonanie zbyt topornego w przekroju “fałszywego” ożebrowania. Pierwotnie miałem kleić do plastiku drut 0,3mm. Po “testach z boku” uznałem, że może być za cienki i podczas wygniatania blachy nie uzyskam na niej uwidocznienia faktury ożebrowania. Teraz gdy całość konstrukcji utwardził klej a po przyciśnięciu blachy widać jednak, że konstrukt podłużnic jest nieco za gruby. No jest nauka na przyszłość. Przeszlifuję delikatnie plastik i będę ostrożny, aby podczas blaszkowania zbyt mocno nie “łamać” palcami blachy na belce.

Pierwsze blachy na belce już są.







Zostawiłem więcej metalu na ‘przodzie’ belki ogona, znaczy w miejscu gdzie będzie łączona z kadłubem. Ten fragment blachy, który po „osiowaniu” ogona do kadłuba zostanie do niego przyklejony. Ta zakładka dodatkowo usztywni belkę. Lepsze takie działanie niż to, że miałbym kleić blachy na styku kadłub-ogon.

Belka ogonowa gotowa do ‘zaślubin’ z kadłubem.
Na pewno przy tym coś jeszcze podłubię. np 'druty' na końcu belki do usunięcia, albo mocniejszej deformacji. To już zrobię jak połączę ogon z kadłubem.

Dwa otwory i inne, które tu zrobiłem tak naprawdę nie mają żadnego znaczenia. To taki mój “zaworek” bezpieczeństwa. Gdyby podczas pasowania na styku blach powstały jakieś niedokładności mógłbym ratować sytuację ”retuszując” to imitacją zniszczeń poszycia. Jak widać, łączenia prawej i lewej strony wyszło nawet znośnie.

Usadowiony w krajobrazie podstawki /orne pole/ model przedstawiać ma kadłub śmigłowca zapadnięty w glebę. Dlaczego ten brzuch musiał tak wygląda pisałem na wstępie budowy modelu. Tej spodniej części w ogóle nie będzie widać i wcale nie zamierzałem cokolwiek w tej sekcji robić. Ale, pokażę, że można symbolicznie ten babol „naprawić”. Jak widać.. zrobiłem wręgi fałszywej ‘podłogi’, które potem powlekłem metalem.. i gotowe, brzuch zaokrąglony.









Gdy już osadzę skrzydło pomocnicze, to w tym obszarze kadłuba coś na pewno jeszcze będę improwizował. Teraz zostawiam to w spokoju.



Jak widać, różnica w przejściu skrętu jest spora. Te złamanie mogłem zaimprowizować dużo wcześniej, gdzieś w granicach zespołu napędowego. Być może łatwiej, na pewno było by łatwiej zamaskować powstałe kiksy w miejscach gdzie poszycie kadłuba jest dość mocno zdewastowane. No, ale zapij wodą..jestem już sporo za przekładnią. Jeszcze w trakcie pracy z mechanizmem przekładni wirnika uznałem, że mogę też wykorzystać luk inspekcyjny wraz z jego dwoma drzwiczkami i w tym właśnie miejscu wykonać przejście łamania belki z kadłubem. Potem wykorzystać drzwiczki do maskowania powstałych błędów symetrii kadłub – ogon. W okolice przekładni wirnika raczej nie wrócę. Teraz jestem z powrotem w tym nieszczęsnym miejscu złamania kadłuba o którym wcześniej pisałem. Wymiar ‘uciekł’ dość sporo, teraz kombinuj..”prostuj”…

Jestem pod ogromnym wrażeniem patrząc na to tu się wyrabia.
Ciężko cokolwiek komentować, bo to czysta uczta dla oczu.
Do tego wpisu, skłoniło mnie jednak jedno zdjęcie jakie zobaczyłem przed chwilą w internecie. Może ono wzbogacić jeszcze to dzieło sztuki.

Takie urządzenie większość z nas ma u siebie w domu a jeśli nie to w najbliższym AGD można mu się dokładniej przyjrzeć.

Woit napisał(a):...Takie urządzenie większość z nas ma u siebie w domu...

Strzelam....sokowirówka??

Lewe drzwiczki blaszane, zniszczone. Prawe z wypraski, zostawiam jako całe.

Jak wcześniej pokazywałem linia na styku mocowania zawiasów drzwiczek po lewej stronie kadłuba jest krótsza od prawej. Te różnice w długościach wynikały z „łamania” belki ogonowej. Przy tym też komora uległa deformacji. Więc aby chociaż optycznie zniwelować te różnice, to plastikowe drzwiczki/ trudniejsze w obróbce/ zastąpiłem całkowicie wykonanymi z metalu. Wytrasowałem je w formacie oryginału plastikowego zestawu. Blaszkę podziurawiłem, postrzępiłem, zgniotłem. Potem wyprostowałem i jeszcze raz zgniotłem. Ta deformacja pozwoliła mi na uzyskanie jako takiego „osiowania” / widać to na szkicu, krzywizna wnęki została „zniwelowana”/ Finalnie drzwi zostaną nieco „mocniej” przymknięte, ale tak aby za nimi uwidocznić zarys mechanizmu Teraz, przykleiłem je tylko do focenia. Z prawymi drzwiami, poza wycięciem z ramki i nieznaczną poprawką wizualną konkretnie nic nie robiłem.

Świetny warsztat, czekamy na więcej.

Dziś tylko tyle..skrzydła pomocnicze.

Skrzydełka zrobione.

Jeszcze nie poklejone do kadłuba ale już siedzą w gniazdach...

masakra

Nieźle go popsułeś!