Sterydo-Kuc , P-51H Mustang ,RS-Model 1:72.

[Flyzloty]

Mustang , ale jakiś taki inny.

[Aleksander]

Niezbyt często widywana wersja na forach modelarskich - fajnie wygląda. Zdjęcia z kręcącym się śmigłem bardzo naturalne.
Sam samolot przy "rasowym" Mustangu P-51D wygląda trochę niezgrabnie, ale miniatura mi się podoba.

[Murek]

Model wygląda fajnie ale tło mógłbyś już wymienić na nowszy model, prawa nóżka temu modelu troszkę się wygła na zewnątrz

[skusz]

Ciekawy, bardzo fajny. Podoba się.

[HubertKendziorek]

Fajny . Ale dlaczego Sterydo? Przecież był lżejszy od poprzedników?
Mam w planie równoległe zbudowanie w 1:48 serii A, B/C, D, K i właśnie H, niech tylko wyczyszczę przedpole.

[Flyzloty]

Dzięki za opinie.
@Muerk-golenie podwozia są chybotliwe ,łatwo wyciąć ten plastik RSa , dlatego już naprostowałem.
@Hubert- sterydo bo może i lżejszy , ale bardziej przypakowany tu i tam. W porównaniu np do D to taki chłopak z siłowni.
Czekam na Twój pięciopak(A,B/C,D,K,H) ładnie będzie widać ewolucję Kucyka

[obłok]

North American (NA-126) P-51H-5-NA Mustang (44-64394), 412 Fighter Group, baza March Field (Kalifornia) sierpień 1945 r.
P-51H powstał w wyniku prac nad eksperymentalnymi wersjami XP-51F i G Mustang na początku 1944 roku. Zamiast masowej produkcji XP-51F i G, USAAF uznało za bardziej odpowiednie wyprodukowanie wersji Mustanga z silnikiem Packard Merlin V-1659-9. Silnik ten był wyposażony między innymi w układ wtrysku wody i metanolu, który pozwolił rozwinąć krótkotrwałą moc bojową do 2000 KM. North American Aviation nadało projektowi oznaczenie wewnętrzne NA 126, a już w czerwcu 1944 r. - do tego czasu ukończono tylko część wstępnych prac nad projektem - wydano zamówienie na P-51H.
Program redukcji masy startowej wdrożony na XP-51F i XP-51G był również stosowany w mniejszym stopniu podczas rozwoju P-51H. Szereg rozwiązań zostało przeniesionych bezpośrednio z projektu XP-51F - zmniejszony wlot powietrza do gaźnika pod przednią częścią kadłuba, nowe lekkie mocowanie silnika i uproszczone podwozie z mniejszymi kołami oraz nowymi hamulcami tarczowymi. Samolot otrzymał skrzydło podobne do XP-51F z prostą krawędzią natarcia. Owiewka kabiny pilota była znacznie krótsza niż XP-51F i miała prawie taki sam rozmiar jak w P-51D. Aby poprawić widoczność z kabiny podniesiono nieco kokpit. Standardowe uzbrojenie składało się z sześciu karabinów maszynowych Browning MG53-2 kal. 12,7 mm z 1880 nabojami łącznie. Możliwe było zainstalowanie tylko czterech takich karabinów maszynowych o całkowitym zapasie 1600 sztuk amunicji. Samolot mógł przenosić na zewnętrznych punktach podwieszania te same kombinacje broni i zbiorników paliwa co P-51D / K. Poprawiono dostęp do karabinów maszynowych w celu konserwacji, zmieniono systemy zasilania amunicją i zastosowano wymienne skrzynki z amunicją.
Pierwszy samolot P-51H-1-NA oblatał Bob Chilton 3 lutego 1945 roku. W sumie wyprodukowano 20 samolotów z serii P-51H-1-NA z sekcją ogonową z XP-51F. Począwszy od serii P-51H-5-NA, zastosowano wyższy statecznik pionowy. Wkrótce taki sam statecznik zamontowano we wszystkich samolotach serii P-51H-1-NA. Nowy statecznik wyeliminował brak stabilności wzdłużnej, wspólny dla wszystkich wczesnych Mustangów z napędem Merlin. Wraz z Republic P-47N Thunderbolt, P-51H został zaprojektowany dla USAAF jako myśliwiec dalekiego zasięgu do planowanej inwazji na Japonię. W sumie zamówiono 2000 P-51H. Spośród nich 555 samolotów było oznaczonych wewnętrznie jako NA-126, zaś 1445 jako NA-129. Wszystkie samoloty miały być produkowane w fabryce w Ingewood. Kolejne 1629 samolotów zostało zamówionych w fabryce NAA w Dallas. Samoloty te otrzymały wewnętrzne oznaczenie NA-124 oraz oznaczenie USAAF P-51M. Główną różnicą w P-51M była instalacja silnika V-1650-9A, który nie miał układu wtrysku mieszaniny wody i metanolu.
P-51H został ukończony zbyt późno, aby mógł wziąć udział w wojnie w Europie. Późnym latem 1945 r. kilka samolotów P-51H zostało przekazanych do kilku jednostek USAAF. Jednostki te były jeszcze w trakcie doskonalenia taktyki użycia nowych samolotów, gdy wojna na Pacyfiku również dobiegła końca. Ani jeden samolot nie zdążył wziąć udziału w bitwie. Do zakończenia wojny na linii montażowej fabryki w Inglewood powstało 555 P-51H. Zamówienie na dodatkowe 1445 P-51H zostało anulowane, podobnie jak całe zamówienie na P-51M po wyprodukowaniu tylko jednego samolotu w Dallas (45-11743). Anulowano również zamówienie na 1700 samolotów P-51L (oznaczony wewnętrznie NA-129). Samoloty tego modelu były podobne do P-51H, ale wyposażone w mocniejszy silnik V-1650-11 z wydajniejszym gaźnikiem Stromberg. Obliczona moc nowego silnika z wtryskiem mieszaniny wody i metanolu osiągnęła 2270 KM. Nie zbudowano ani jednego P-51L.
Ostatni P-51H zjechał z linii montażowej w 1946 roku. Piloci latający na tym typie twierdzili, że P-51H jest znacznie lżejszy i łatwiejszy w pilotażu aniżeli poprzedni P-51 D. Jednak niektórzy piloci byli sceptyczni co do lekkiej konstrukcji modelu H, preferując cięższy i trwalszy P-51D. Z tego powodu samoloty P-51H nie zostały uznane za nadające się do działań bojowych w Korei.
W sumie wyprodukowano trzy serie P-51H o następujących numerach seryjnych:
- P-51H-1-NA od 44-64160 do 44-64179 (20 samolotów),
- P-51H-5-NA od 44-64180 do 44-64459 (280 samolotów),
- P-51H-10-NA o numerach od 44-64460 do 44-64714 (255 samolotów).