Iliuszyn I-10 został zaprojektowany w 1944 r. jako następca słynnego Ił-2. Był mniejszy rozmiarowo, szybszy i skumulował w sobie poprawki wszystkich zastrzeżeń co do konstrukcji poprzednika. Pierwsze samoloty seryjne trafiły do służby w lotnictwie ZSRR na początku 1945 r., biorąc udział w walkach operacji berlińskiej (kwiecień) i w Mandżurii (sierpień). Po wojnie był produkowany na licencji w Czechosłowacji jako Avia B-33. Czeska wersja była lepiej uzbrojona. Samolot był na uzbrojeniu ZSRR (do połowy lat 50-ch), Polski, Czechosłowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii, ChRL i Korei Północnej. Najbardziej zaprezentował sie w czasie wojny koreańskiej. Zdobyczne egzemplarze były testowane w USA. W Polsce był na uzbrojeniu 4 i 6 pułków szturmowych i 30 pułku marynarki wojennej aż do końca lat 50-ch.
Zachowany egzemplarz znajduje sie w Muzeum Lotnictwa w Krakowie.
Zestaw
Ponieważ bardzo mi się podobają współczesne modele z KP, pozwoliłem sobie "nabyć drogą kupna" zestaw KPH7206 Ilyushin Il-10/B-33. Jest to Hi-Tech, zawierający zwykłe części z polistyrenu, płytkę części druku 3D, maski do malowania i kalki na cztery warianty malowania. Zestaw nie ma nic wspólnego z modelem Il-10 z KP lat 80-ch ubiegłego wieku. Linie podziału wklęsłe, zupełnie inny rozkrój, no i jakość odlewów. Kalkomania jest do samolotów w służbie Polski, Czechosłowacji, Indonezji i ZSRR.
Zestaw KPH7205 różni się jedynie kalkami - zamiast wersji Indonezji zawiera węgierską.
Model
Instrukcja zawiera kilka błędów w numeracji części, ale nie było jakichś wielkich problemów. Maski natomiast wykonano z "samonieprzylepnej" folii, która nie chciała się kleić do wypukłych części kabiny. Trochę uzupełniłem wyposażenie: w kabinie - pasy pilotów, tablica rozdzielcza, celownik z ClearProp, karabin UBT z Miniworld, armaty i Pitot z igieł, metalowy maszt anteny, osłony radiatora, antena z żyłki 0,06 mm. Oryginalna kalkomania jest super - cienka i mocna, schodzi z podłoża po kilku sekundach we wodzie. Malowany MrHobby Color Aqueous. Malowanie wg schematu 4-go Pułku Szturmowego z Bydgoszczy, 1950.
