Modelarstwo z pasją

---

Ukończyłem model samolotu, który nie miał szczęścia stać się najlepszym myśliwcem Drugiej Wojny Światowej, chociaż miał na to zadatki.
Sam zestaw początkowo planowany jako "prosto z pudła", okazał się być wymagającym sporej ilości poprawek, i trochę dał mi w kość, zwłaszcza ciążąca nad nim jakaś klątwa śmigieł, które kilkakrotnie przerabiałem, niechcący niszczyłem, wielokrotnie (!) przemalowywałem, dorabiałem kalkomanie, a do końca nie jestem z nich zadowolony.
Warsztat przedstawiłem tutaj:
http://www.pwm.org.pl/viewtopic.php?f=199&t=8738

A teraz galeria:










A na koniec kilka "arcystycznych" zdjęć

Co tu dużo gadać, świetny model niebanalnego samolotu!
Według mnie wszystkie zdjęcia są trochę za ciemne.
Zrób proszę jakieś fotki ze zbliżeniami otwartych luków.

Piotrze!
Świetnie to wyszło. Podziwiam Cię za taką cierpliwość (i desperację) w poprawianiu słabych zestawów. Nie pisałeś o metalizerze. To Alclad, czy Gunze Super Metallic?

Będę bardziej krytyczny ,moim zdaniem jest za duża różnica w pokazaniu zużycia samolotu między srebrnym a resztą modelu.
Przydało by się trochę przypudrować ten srebrny i zrobić małe okopcenia z wydechów (też na tym kolorze).Ogrom pracy przy jego budowie porażający.

Dla mnie model jest super. Gratuluje.
I nie rozumiem czemu nie jesteś zadowolony ze śmigieł. Przecież patrząc na zdjęcia widać, że spełniają swoją podstawową funkcję.

Ciekawy model, a wykonanie godne pozazdroszczenia! Gratulacje.

Ten chromik jakiś taki.... Ale generalnie model super i zdjęcia bardzo fachowe.

Pełen podziw tym bardziej, że to skala 1/72. Midasowe rączki. Ja w przeciwieństwie do autora cieszę się, że samolot ten nie wszedł do seryjnej produkcji bo jestem pewien tego że gdybym tą maszynę zobaczył jako pierwszą w etapie rozbudzania zainteresowań to bym dzisiaj sklejał czołgi

1. Wygląda genialnie, z zastrzeżeniem patrz punkt 2.
2. Popieram marco - powierzchnię niepomalowanego metalu mogłeś troszkę zróżnicować, nadać jej życia. Prototyp nie mógł sie co prawda zużyć jak pierwszy z brzegu P-47, ale coś tam zawsze trochę inaczej błyszczy. Sam wash pozostawia niedosyt.
Pomijając tę rysę na diamencie, to jestem pod wrażeniem czystości i precyzji pracy.
No i na koniec refleksja - ilu modelarzy wkłada tyle samo energii i talentu w wykonanie kolejnego modelu mustanga czy fw-190... Piotrze - dzięki ci za wytrwałe przedzieranie się przez chaszcze, z dala od ubitego traktu :)

Nie będę ukrywał, że również jestem pod wrażeniem. Jednak na zbliżeniach zdecydowanie widać, że powierzchni samolotu zdarza się miejscami fakturka. To wina powierzchni części czy z farbą coś poszło nie tak? Ja jakiś czas temu zauważyłem dzięki próbom z folią, że praktycznie cały mój D.5o1 jest spowity w takich małych syfkach. Obawiam się, że mogę przez to nie zdążyć.

Tak jak inni pisali, wrażenie robi ogrom pracy włożonej w model a relacja była naprawdę świetna. Fajnie, że udało Ci się wyrobić na czas
Mnie nie przekonują nity na kadłubie, wraz z lekką pomarańczową skórką psują odbiór. Poza tym minusem to kawał świetnego i nietuzinkowego modelu.

Oglądając zdjęcia musiałem sprawdzić tytuł tematu bo wydawało misię, że oglądam model w "48-ce".
Bardzo się podoba. Z całą pewnością nietuzinkowy model

Dziękuję bardzo za komentarze.
Jeśli chodzi o powierzchnię modelu, to nity są fabryczne, ja sam mam delikatniejszą maszynkę, za kaszkę (co prawda najlepiej widoczną w makro!) odpowiada Mr Surfacer. Już któryś raz, głównie w okolicy kąta styku skrzydło- kadłub, odkurz tworzy mi taką kaszkę, niewidoczną po naniesieniu, ale metalizer wyciąga ją znakomicie. I nie bardzo pomaga ani rozcieńczenie, ani retarder, ani warstwa błyszczącego czarnego. Pomogłoby polerowanie do błysku, ale z kolei traci się nitowanie. Przekonałem się, że nie należy polerować czarnego podkładu pod Alclady, bo potem wychodzą różnice powierzchni. A zewnętrzna farba to właśnie Alclad Chrome.
Chciałem pokazać coś w tym stylu:


Wypolerowany egzemplarz muzealny, doprowadzony do stanu, pozwalającego na uruchomienie silnika.
Stąd tez dość jednolity "mundurek", który jednak zmatowiłem i nieznacznie okopciłem za wydechami, choć fotki słabo to oddają (vide ostatnie zdjęcie). Natomiast na grzbiecie jest matowy Olive Drab, który jest znany z tego że szybko podlegał płowieniu, a jako matowa farba na pewno ulegał w większym stopniu opaleniu niż gładki metal.

Mam w planie jeszcze jednego błyszczącego, ale teraz spróbuję foliowania.

A to ciekawe z tym Surfacerem. Ja też miałem czasem kaszkę na przejściu skrzydło-kadłub ale myślałem, że to błąd w złym wymieszaniu lub zatłuszczonej powierzchni. A tu wygląda, że problem jest powszechniejszy.

Widziałem na żywo na Bernardyńskiej,robi wrażenie.