Front Północny 1939-44: P-47D, 255 IAP-SF, 1/48 ARII
Napisane: poniedziałek, 21 października 2013, 18:49Jakiś czas temu na łamach forum prezentowałem model Hurricana lotnictwa Floty Północnej ZSRR pilotowanego przez por. Dimitra Amosowa, który to z początkiem 1944 objął dowodzenie 255 IAP-SF. To waśnie podczas tamtej budowy i poszukiwaniu materiałów dotyczących Amosowa narodził się pomysł wykonania modelu prezentującego jeden z bardziej „egzotycznych” samolotów Land-Lease z czerwoną gwiazdą – jest nim P-47D-22 w barwach właśnie 255 IAP-SF, Murmańsk 1944/45.
Rys historyczny
Informacji na temat sowieckich P-47 jest niewiele przez co powód pozyskania, przeznaczenie i ostateczna służba „Dzbanków” w ZSRR owiana jest mgiełką tajemnicy. Wiadomo, że Sowieci wyrazili zainteresowanie P-47 już w 1943 roku. Pierwsze trzy egzemplarze trafiły do Moskwy w tym samym roku i zostały poddane testom w instytucie WWS oraz CAGI. Ocena P-47 nie była jednoznaczna – za plus uznano duży zasięg, udźwig (większy od bombowców Pe-2 i Ił-4), pułap oraz prędkość. Za wadę uznano gorsze właściwości manewrowe i… konieczność innego, zgoła nie „sowieckiego” podejścia do pilotażu oraz obsługi technicznej co w realiach ZSRR było barierą praktycznie nie do przeskoczenia. Interesującą opinię wydał jeden z czołowych pilotów testowych WWS M.L. Gallaj (as z 10 zwycięstwami posiadający także bojowe doświadczenie na Pe-2): „Już od pierwszych minut lotu wiedziałem, że Thunderbolt nie jest myśliwcem. Owszem, posiada wygodny i przestronny kokpit, ale jego manewrowość w poziomie jest nieakceptowana tym bardziej w pionie – jest to wpływ dużej bezwładności i masy samolotu. Thunderbolt jest wspaniałym samolotem do lotów niewymagających ostrego manewrowania, ale nie dla myśliwców”.
źródło: http://sovietwarplanes.com
Ostatecznie do WWS trafiło około 200 P-47 w odmianach D-22 i D-27. Początkowo miały służyć (lub nawet służyły) w jednostkach PWO Moskwy, lecz ostatecznie zostały przejęte przez lotnictwo morskie, gdzie ich właściwości (zasięg, prędkość, udźwig i uzbrojenie) zostały docenione. Pierwszą morską jednostką, która otrzymała P-47 był 255 IAP-SF. W lotnictwie floty P-47 trafiły jeszcze do 2 GIAP-SF „Boris Safonov” oraz do 15 ORAP-KBF. Kilka sztuk miało zostać przekazane do lotnictwa Floty Czarnomorskiej, ale brak informacji czy rzeczywiście tak było.
Ze względu niewielką ilość oraz na późny termin wprowadzenia P-47 do służby ich udział w walkach także jest słabo udokumentowany. Thunderbolty Floty Północnej brały udział w walkach nad północną Finlandią i Norwegią zimą 1944/45 oraz wiosną 1945 (loty rozpoznawcze oraz zwalczanie floty przeciwnika), ale brak jest informacji o odniesionych sukcesach (ostatnie odnotowane przez pilotów 255 IAP zwycięstwa miały miejsce 25 lipca 1944 (2xFW-190), a więc na prawie miesiąc przed przybyciem pierwszych P-47) . We Flocie Bałtyckiej P-47 wykorzystywane były głównie do rozpoznania oraz eskorty „morskich” Bostonów A-20. Zaraz po zakończeniu wojny P-47 zostały wycofane ze służby z wyjątkiem 255 IAP-SF, gdzie wersja z kroplową osłoną kabiny służyła jeszcze przez rok.
Piloci P-47D w 255 IAP-SF, źródło: http://sk16.ru
Obsługa P-47D w 255 IAP-SF, źródło: http://sovietwarplanes.com
Pierwowzór modelu P-47D z 255 IAP-SF, źródło: http://sovietwarplanes.com
Model
Model wykonałem praktycznie „z pudła” z zestawu Arii/Otaki. Malowanie tym razem to olejne farby Humbrola: 64 (spód), 117+66 (góra). Pod kalki i washa całość zabezpieczyłem lakierem akrylowym Agamy. Brudzenie to: MiG Dark Wash (góra), MiG Neutral Wash (spód), Van Ghog Raw Umber (spaliny), Van Gogh Paynes Grey (okopcenia). Odrapania wykonałem Humbrolem 56 techniką suchego pędzla.
W dwóch etapach starałem się także lekko zróżnicować „kolorystykę”: przed lakierowaniem wykonałem przecierki ściereczką matującą a następnie po lakierowaniu poeksperymentowałem z filtrem – udało mi się otrzymać całkiem zadowalający rezultat (niestety dość słabo widoczny na zdjęciach).
Rys historyczny
Informacji na temat sowieckich P-47 jest niewiele przez co powód pozyskania, przeznaczenie i ostateczna służba „Dzbanków” w ZSRR owiana jest mgiełką tajemnicy. Wiadomo, że Sowieci wyrazili zainteresowanie P-47 już w 1943 roku. Pierwsze trzy egzemplarze trafiły do Moskwy w tym samym roku i zostały poddane testom w instytucie WWS oraz CAGI. Ocena P-47 nie była jednoznaczna – za plus uznano duży zasięg, udźwig (większy od bombowców Pe-2 i Ił-4), pułap oraz prędkość. Za wadę uznano gorsze właściwości manewrowe i… konieczność innego, zgoła nie „sowieckiego” podejścia do pilotażu oraz obsługi technicznej co w realiach ZSRR było barierą praktycznie nie do przeskoczenia. Interesującą opinię wydał jeden z czołowych pilotów testowych WWS M.L. Gallaj (as z 10 zwycięstwami posiadający także bojowe doświadczenie na Pe-2): „Już od pierwszych minut lotu wiedziałem, że Thunderbolt nie jest myśliwcem. Owszem, posiada wygodny i przestronny kokpit, ale jego manewrowość w poziomie jest nieakceptowana tym bardziej w pionie – jest to wpływ dużej bezwładności i masy samolotu. Thunderbolt jest wspaniałym samolotem do lotów niewymagających ostrego manewrowania, ale nie dla myśliwców”.
źródło: http://sovietwarplanes.com
Ostatecznie do WWS trafiło około 200 P-47 w odmianach D-22 i D-27. Początkowo miały służyć (lub nawet służyły) w jednostkach PWO Moskwy, lecz ostatecznie zostały przejęte przez lotnictwo morskie, gdzie ich właściwości (zasięg, prędkość, udźwig i uzbrojenie) zostały docenione. Pierwszą morską jednostką, która otrzymała P-47 był 255 IAP-SF. W lotnictwie floty P-47 trafiły jeszcze do 2 GIAP-SF „Boris Safonov” oraz do 15 ORAP-KBF. Kilka sztuk miało zostać przekazane do lotnictwa Floty Czarnomorskiej, ale brak informacji czy rzeczywiście tak było.
Ze względu niewielką ilość oraz na późny termin wprowadzenia P-47 do służby ich udział w walkach także jest słabo udokumentowany. Thunderbolty Floty Północnej brały udział w walkach nad północną Finlandią i Norwegią zimą 1944/45 oraz wiosną 1945 (loty rozpoznawcze oraz zwalczanie floty przeciwnika), ale brak jest informacji o odniesionych sukcesach (ostatnie odnotowane przez pilotów 255 IAP zwycięstwa miały miejsce 25 lipca 1944 (2xFW-190), a więc na prawie miesiąc przed przybyciem pierwszych P-47) . We Flocie Bałtyckiej P-47 wykorzystywane były głównie do rozpoznania oraz eskorty „morskich” Bostonów A-20. Zaraz po zakończeniu wojny P-47 zostały wycofane ze służby z wyjątkiem 255 IAP-SF, gdzie wersja z kroplową osłoną kabiny służyła jeszcze przez rok.
Piloci P-47D w 255 IAP-SF, źródło: http://sk16.ru
Obsługa P-47D w 255 IAP-SF, źródło: http://sovietwarplanes.com
Pierwowzór modelu P-47D z 255 IAP-SF, źródło: http://sovietwarplanes.com
Model
Model wykonałem praktycznie „z pudła” z zestawu Arii/Otaki. Malowanie tym razem to olejne farby Humbrola: 64 (spód), 117+66 (góra). Pod kalki i washa całość zabezpieczyłem lakierem akrylowym Agamy. Brudzenie to: MiG Dark Wash (góra), MiG Neutral Wash (spód), Van Ghog Raw Umber (spaliny), Van Gogh Paynes Grey (okopcenia). Odrapania wykonałem Humbrolem 56 techniką suchego pędzla.
W dwóch etapach starałem się także lekko zróżnicować „kolorystykę”: przed lakierowaniem wykonałem przecierki ściereczką matującą a następnie po lakierowaniu poeksperymentowałem z filtrem – udało mi się otrzymać całkiem zadowalający rezultat (niestety dość słabo widoczny na zdjęciach).
- już poprawiłem ("+" za czujność) 
Ślepaki mi zaczynają nawalać, a na Fundusz nie można liczyć 