Modelarstwo z pasją

Po długich zmaganiach przedstawiam mój najnowszy model:
Oeffag D.III 253 w barwach 7 eskadry im. T. Kościuszki w 1920 r. Pilot Merian C. Cooper. Jest to jedna z dwóch maszyn tego pilota, jak widać na poniższym zestawieniu:


Próbowałem wykonać wersję z białym szewronem, mam nadzieję, że to jest ta późniejsza, z 1920 r. z okresu wyprawy kijowskiej, co tłumaczyłoby nieco ślady zużycia, jakie starałem się wykonać.

Model to Albatros D.III Oeffag 253 WE Eduarda, 1/48. Wykonany niemal OOB, z wykorzystaniem niektórych blaszek do Albatrosa D.III ale niemieckiego (takie błędnie zamówiłem). Kalkomanie Print Scale. Niektóre co delikatniejsze części tradycyjnie zastąpiłem metalowymi, choć w tym modelu nie było wielkiego manewru ze względu na specyficzny kształt goleni podwozia czy zastrzałów. Malowanie akrylami Revella, werniks sprejami Gunze i Vallejo. Zapraszam do galerii i komentarzy:









I mały żarcik historyczno-fotograficzny:

Oryginalne malowanie i bardzo ciekawe ślady eksploatacji. BSP.

Piękny Albatrosik.

Pozazdrościć takiego modelu na półeczce Tym bardziej że Merian C. Cooper to wyjątkowa postać !
Może taka ciekawostka .
Czy wiecie że popularny w PRL pisarz autor kryminałów Joe Alex to syn Coopera. http://pl.wikipedia.org/wiki/Joe_Alex
Pod nazwiskiem Słomczyński jako jedyna osoba na świecie przetłumaczył wszystkie dzieła Williama Szekspira.
Urodził się roku 1920 w Warszawie http://pl.wikipedia.org/wiki/Maciej_S%C ... y%C5%84ski
Sam Merian C. Cooper o swoim dyw.i o polsce nie zapomniał stąd np. wizyta w 303 podczas wojny
.http://pl.wikipedia.org/wiki/Merian_Cooper
http://wiadomosci.onet.pl/prasa/jak-mer ... adka/4tlnv

Niesamowity. Piękna replika. BSP

Wspaniały model.

Adam.

Napiszę i tutaj... Model jest świetny i zdecydowanie warto było czekać tak długo na twój kolejny szmatopłat.
Gratulacje!

Bardzo ladny model, lubie takie klimaty.

Dziękuję za przychylne komentarze, tym bardziej, że pochodzą jak widzę, od znawców tematu. Cieszę się, że kolega Radosław 6363 przypomniał ciekawostkę związaną z Cooperem. Sam przyogtowałem nawet taką minibiografię do wstępu, ale jej nie wykorzystałem. Może więc teraz jest dobry moment aby przypomnieć sylwetkę Meriana Caldwella Coopera (24.10.1893 – 21.04.1973), którego życiorys stanowi gotowy scenariusz filmowy, na miarę Aviatora:

Podczas pierwszej wojny światowej był pilotem DH-4 na froncie zachodnim, zestrzelony w 1918 spędził resztę wojny w obozie jenieckim. Od lutego 1919 r. przebywał w Polsce jako członek misji ARA, realizującej pomoc dla krajów zniszczonych wojną. Wspólnie Cedrickiem Fauntleroy'em doprowadził do stworzenia oddziału ochotników amerykańskich, którzy swoją służbą spłaciliby dług honorowy za służbę Kościuszki i Pułaskiego w wojnie o niepodległość USA. Pierwszych 7 pilotów amerykańskich zostało przydzielonych do 7 eskadry myśliwskiej w Lewandówce pod Lwowem we wrześniu 1919 r. Cooper do 1920 r. był dowódcą klucza Pułaski. Uczestniczył w walkach z Ukraińcami o Lwów, później w wyprawie kijowskiej przeciw bloszewikom, podczas której piloci 7 eskadry wykonywali zadania rozpoznawcze i zwalczania z powietrza otriadów Armii Konnej S. Budionnego. Do wiosny 1920 latał na samolocie Oeffag D.III, później na Ansaldo Balilla. W lipcu 1920 został zestrzelony za liniami bolszewików i wzięty do niewoli. Tam przesłuchiwany m.in. przez pisarza-czekistę Izaaka Babla. Przy pomocy dwóch polskich żołnierzy udało mu się zbiec z niewoli na Łotwę w kwietniu 1921 r.
Podczas pobytu w Polsce związany z Małgorzatą Słomczyńską, z którą miał syna Macieja Słomczyńskiego, znanego później w Polsce jako autor kryminałów Joe Alex. Po powrocie do USA (Słomczyńska nie zdecydowała się wyjechać z Polski) Cooper był m.in. dyrektorem linii lotniczych Pan Am oraz reżyserem filmowym. Jego największym sukcesem kinowym był film "King Kong" z 1933 r. Cooper sam wystąpił w nim jako pilot jednego z samolotów atakujących małpę na szczycie Empire State Building. W czasie II. wojny był m.in. oficerem łącznikowym USAAF w Indiach, zaangażowanym w organizację rajdu płk. Doolitle'a na Tokio, służył także w Chinach jako szef sztabu China Air Task Force gen. Chennaulta. Za swoje zasługi w dniu 2 września 1945 r. był obecny na pokładzie pencernika Missouri podczas podpisywania kapitulacji Japonii. Nosił już wtedy wysoki stopień brygadiera. Jego doświadczenia z wojny polsko-bolszewickiej i niewoli u Moskali sprawiły, że w latach 50-tych popierał antykomunistyczną krucjatę senatora Mc Carthy'ego, uderzającą m.in. w lewicujące środowiska artystów i intelektualistów, bedącą do dziś przedmiotem kontrowersji. Odznaczony polskim Virtuti Militari oraz odznaczeniami amerykańskimi. Za całokształt twórczości filmowej otrzymał statuetkę Oskara w 1952 r.

coraz bardziej mi się podoba Twoja replika!!
No i ten spód-miód świetne wyczucie!!
Cóż będzie następne?
pozdrawiam
D

Super sprawa podoba się bardzo.

Vierbein napisał(a):Podczas pobytu w Polsce związany z Małgorzatą Słomczyńską, z którą miał syna Macieja Słomczyńskiego, znanego później w Polsce jako autor kryminałów Joe Alex. Po powrocie do USA (Słomczyńska nie zdecydowała się wyjechać z Polski) Cooper był m.in. dyrektorem linii lotniczych Pan Am oraz reżyserem filmowym.

Z tego, co piszesz, wynika, że Małgorzata była Polką, a Słomczyńska to było jej nazwisko panieńskie. Tymczasem...

Wikipedia o Macieju Słomczyńskim napisał(a):Był synem amerykańskiego reżysera i producenta filmowego Meriana Coopera i Marjorie Crosby, Angielki (później Marjorie Crosby-Słomczyńska). Nazwisko Słomczyński nosił po ojczymie, Aleksandrze Słomczyńskim, za którego wyszła jego matka, kiedy nie zdecydowała się na wyjazd do USA z M. Cooperem.

I kto ma rację?

RAV napisał(a):I kto ma rację?

Ja wiem, czy wynika? Przyznam, że swoją notkę opracowywałem na podstawie Wikipedii angielskiej i polskiej o Cooperze, nie Słomczyńskim. Nie wnikałem w narodowość Słomczyńskiej i nie będę się o to spierać. W angielskiej Wiki używają tylko polskiego nazwiska (Małgorzata Słomczyńska) lub imienia Nina. Piszą jeszcze, że Cooper do konca swojego życia zapewnił jej coś w rodzaju renty. Takie to były czasy i tacy ludzie.

I taka refleksja: gdzieś (nie w Wikipedii ) wyczytałem, że kraksa na DH-4 podczas Wielkiej wojny zostawiła na rękach Coopera ślady poparzeń. To (i pożyczony sweter) uratowało go w czasie niewoli u bolszewików, którzy myśleli, że jest żołnierzem o robotniczym pochodzeniu, a nie oficerem. Tyle brakowało, i nie mielibyśmy King Konga!

Vierbein napisał(a):Tyle brakowało, i nie mielibyśmy King Konga!

Rewelacyjne podsumowanie

Piękny model, szczególnie podobają mi się ślady eksploatacji. Gratuluję kunsztu, panie majster. Jak pracowało ci się z kalkomaniami Printscale?

DUDE napisał(a):Cóż będzie następne?

wielkiego wyboru nie ma. W szafie tylko dwa pudełka: Avia B.534 Eduarda i od niedawna Spad XIII Revella (czyli tez Eduarda), którego dostałem od żony w prezencie. Na razie na żaden nie mam pomysłu. Avii nie dam rady bez aero. Spad ma atrakcyjne malowanie pudełkowe, ale porozglądam sie jeszcze za polskim.

LordDisneyland napisał(a):Jak pracowało ci się z kalkomaniami Printscale?

Bardzo dobre kalkomianie. Warto dać biały podkład pod szachownice, bo inaczej spiralki prześwitują. Ja w tych miejscach nie przyklejałem spiralek, tylko kwadraty białej kalkomanii i dopiero na to szachownice. Gorzej z cyframi i godłem eskadry. Tam był pędzelek retuszerski z białą farbą w robocie już po nałożeniu kalki.