Front Północny 1939-44; Bulldog Mk.IIA LLv 35, INPACT 1/48
Napisane: poniedziałek, 30 marca 2015, 23:19Rys historyczny
W marcu 1934 Finowie podpisali umowę na zakup 17 Buldogów Mk.IV z zamiarem wyposażenia w nie 5 Stacji Lotniczej (od 1938 przemianowanej na 1 Pułk Lotniczy). Dostawa nowych myśliwców do pierszoliniowej jednostki została zrealizowana niemal rok po podpisaniu umowy – w lutym 1935 roku. Równo trzy lata później Buldogi zostały przekazane do LLv 26 gdzie stanowiły wyposażenie 1 eskadry aż do wybuchu Wojny Zimowej.
30 listopada 1939 roku na stanie 1 eskadry znajdowało się 10 Buldogów, 2 i 3 Eskadra były już w pełni przezbrojone w Fokkery D.XXI (zaraz po rozpoczęciu wojny obie eskadry zostały przeniesione do LLv 24). Zadaniem Buldogów była ochrona zaplecza i infrastruktury na Przesmyku Karelskim. Do Buldogów należy pierwsze zwycięstwo odniesione przez Finów w Wojnie Zimowej ale i pierwsza strata – co ciekawe oba te „tytuły” dzierży ten sam samolot:
1 grudnia Buldogi były często wysyłane na przechwycenie sowieckich SB, podczas jednej z takich prób Finowie zostali zaatakowani przez pięć I-16 eskorty. Sierżant Toivo Uuttu został oddzielony od pozostałych i musiał samotnie stawić czoło przeciwnikom – w wyniku starcia zestrzelił jednego z napastników, lecz chwilę potem sam także został zestrzelony (szczęśliwie udało mu się wyjść niemal bez szwanku z kraksy podczas awaryjnego lądowania w lesie):
Poleciałem na południowy wschód od Muolaanjärvi, ale nie widziałem tam żadnych ruchów n-pla, więc zszedłem niżej. Nagle zobaczyłem wokół mnie smugi po pociskach. Kiedy spojrzałem przez ramię, zobaczyłem trzy I-16 strzelające do mnie. Podciągnąłem w lewo i jeden z atakujących wyprzedził mnie na tyle blisko że byłem w stanie wystrzelić krótką serię która trafiła w jego silnik, który za chwilę zaczął dymić. Rata zaczęła się palić więc podążyłem za nią w dół. Niemal natychmiast wkoło mnie pojawiły się smugi od pocisków. Nagle mój samolot zadrżał, a drążek przestał się poruszać. Chciałem wyskoczyć ale w obawie, że Sowieci mogą mnie rozstrzelać gdy będę wisiał na spadochronie postanowiłem walczyć go do końca. Uniki mogłem wykonywać tylko sterami. Gdy zszedłem na 200 metrów obejrzałem się za siebie i zobaczyłem że został już tylko jeden, ale ciągle strzela. Postanowiłem wyłączyć silnik i spróbować wylądować awaryjnie w lesie. Podczas lądowania pociągnąłem ze wszystkich sił drążek, który cofnął się trochę. Chwilę potem Bulldog uderzył w las i zmarł.
Zwycięstwem nad Buldogiem podzieli się piloci 7 IAP: St.Ltn F.Shinakarenko (dowódca eskadry), St. Politruk G.Didenko i B.A. Grigoriev. W tej walce brał udział także por. P.Pokryszev, który z postrzelonym silnikiem awaryjnie wylądował Kerrola – nie jest wykluczone że on także był zaangażowany w walkę z sierż. Uuttu.
23 grudnia Buldogi przechwyciły formację 13 Tupolewów SB – por. Teva zestrzelił dwa z nich (ostatecznie potwierdzono jedno zwycięstwo) a kpt. Mildh uszkodził jednego SB. Dwa dni później nie udało się przechwycić bombowców, ale Finowie uszczuplili eskortę (I-16) o jeden samolot. Od 28 grudnia Buldogi zostały przesunięte na lądowisko na zamarzniętym jeziorze Littoinen z zadaniem osłony Turku. To położone na zachodzie Finlandii miasto było ważną bazą marynarki fińskiej i obiektem częstych ataków lotnictwa sowieckiego. Pomimo wielu przechwyceń dokonanych przez Buldogi tylko raz uzyskały one zestrzelenie – 14 stycznia ich ofiarą padł jeden SB. Buldogi walczyły w pierwszej linii do połowy stycznia 1940, kiedy to zostały (na krótko) zastąpione przez Gladiatory. Ostatecznie w lutym 1940 LLv 26 przezbroił się na nowe Fiaty G.50 a ocalałe Buldogi zostały przekazane do jednostek szkolnych (T-LLv 35 i 2 T-LentoR). Ostatni lot w służbie fińskiej Buldogi wykonały w dniu 22 lutego 1944 roku (BU-59). W trakcie całej służby w warunkach bojowych utracono tylko jednego Buldoga.
Ogółem piloci latający na Buldogach zgłosili następujące sukcesy:
1/12/39 >>> I-16 (prawdopodobny) >>> Ylikersantti Toivo Uuttu (BU-64)
23/12/39 >>> SB(uszkodzony) >>> Lentomestari Lennart Mildh(BU-74)
23/12/39 >>> SB(zestrzelony) >>> Luutnantti Pentti Tevä(BU-68)
25?27/12/39>>> I-16(uszkodzony) >>> Kersantti Valio Porvari(BU-68)
14/01/40 >>> SB(zestrzelony) >>> Lentomestari Lauri Lautamäki(BU-72)
Dwa tygodnie po rozpoczęciu Wojny Zimowej Szwedzi przekazali Finom dwa Buldogi w wersji Mk.IIA (BU-214 i BU-216). Żaden z nich nie „wąchał prochu” – oba w charakterze samolotów szkolnych zostały skierowane początkowo do LLv 29 (gdzie w marcu 1940 utracono w wypadku BU-214) a następnie do T-LLv 35. BU-216 także nie doczekał końca wojny – w dniu 9 listopada 1942 został utracony w wypadku podczas szkolenia (ppor. L. Pontinen został ranny).
Model
Zmagania z materią dostępne są w wątku warsztatowym : viewtopic.php?f=12&t=75324
W marcu 1934 Finowie podpisali umowę na zakup 17 Buldogów Mk.IV z zamiarem wyposażenia w nie 5 Stacji Lotniczej (od 1938 przemianowanej na 1 Pułk Lotniczy). Dostawa nowych myśliwców do pierszoliniowej jednostki została zrealizowana niemal rok po podpisaniu umowy – w lutym 1935 roku. Równo trzy lata później Buldogi zostały przekazane do LLv 26 gdzie stanowiły wyposażenie 1 eskadry aż do wybuchu Wojny Zimowej.
30 listopada 1939 roku na stanie 1 eskadry znajdowało się 10 Buldogów, 2 i 3 Eskadra były już w pełni przezbrojone w Fokkery D.XXI (zaraz po rozpoczęciu wojny obie eskadry zostały przeniesione do LLv 24). Zadaniem Buldogów była ochrona zaplecza i infrastruktury na Przesmyku Karelskim. Do Buldogów należy pierwsze zwycięstwo odniesione przez Finów w Wojnie Zimowej ale i pierwsza strata – co ciekawe oba te „tytuły” dzierży ten sam samolot:
1 grudnia Buldogi były często wysyłane na przechwycenie sowieckich SB, podczas jednej z takich prób Finowie zostali zaatakowani przez pięć I-16 eskorty. Sierżant Toivo Uuttu został oddzielony od pozostałych i musiał samotnie stawić czoło przeciwnikom – w wyniku starcia zestrzelił jednego z napastników, lecz chwilę potem sam także został zestrzelony (szczęśliwie udało mu się wyjść niemal bez szwanku z kraksy podczas awaryjnego lądowania w lesie):
Poleciałem na południowy wschód od Muolaanjärvi, ale nie widziałem tam żadnych ruchów n-pla, więc zszedłem niżej. Nagle zobaczyłem wokół mnie smugi po pociskach. Kiedy spojrzałem przez ramię, zobaczyłem trzy I-16 strzelające do mnie. Podciągnąłem w lewo i jeden z atakujących wyprzedził mnie na tyle blisko że byłem w stanie wystrzelić krótką serię która trafiła w jego silnik, który za chwilę zaczął dymić. Rata zaczęła się palić więc podążyłem za nią w dół. Niemal natychmiast wkoło mnie pojawiły się smugi od pocisków. Nagle mój samolot zadrżał, a drążek przestał się poruszać. Chciałem wyskoczyć ale w obawie, że Sowieci mogą mnie rozstrzelać gdy będę wisiał na spadochronie postanowiłem walczyć go do końca. Uniki mogłem wykonywać tylko sterami. Gdy zszedłem na 200 metrów obejrzałem się za siebie i zobaczyłem że został już tylko jeden, ale ciągle strzela. Postanowiłem wyłączyć silnik i spróbować wylądować awaryjnie w lesie. Podczas lądowania pociągnąłem ze wszystkich sił drążek, który cofnął się trochę. Chwilę potem Bulldog uderzył w las i zmarł.
Zwycięstwem nad Buldogiem podzieli się piloci 7 IAP: St.Ltn F.Shinakarenko (dowódca eskadry), St. Politruk G.Didenko i B.A. Grigoriev. W tej walce brał udział także por. P.Pokryszev, który z postrzelonym silnikiem awaryjnie wylądował Kerrola – nie jest wykluczone że on także był zaangażowany w walkę z sierż. Uuttu.
23 grudnia Buldogi przechwyciły formację 13 Tupolewów SB – por. Teva zestrzelił dwa z nich (ostatecznie potwierdzono jedno zwycięstwo) a kpt. Mildh uszkodził jednego SB. Dwa dni później nie udało się przechwycić bombowców, ale Finowie uszczuplili eskortę (I-16) o jeden samolot. Od 28 grudnia Buldogi zostały przesunięte na lądowisko na zamarzniętym jeziorze Littoinen z zadaniem osłony Turku. To położone na zachodzie Finlandii miasto było ważną bazą marynarki fińskiej i obiektem częstych ataków lotnictwa sowieckiego. Pomimo wielu przechwyceń dokonanych przez Buldogi tylko raz uzyskały one zestrzelenie – 14 stycznia ich ofiarą padł jeden SB. Buldogi walczyły w pierwszej linii do połowy stycznia 1940, kiedy to zostały (na krótko) zastąpione przez Gladiatory. Ostatecznie w lutym 1940 LLv 26 przezbroił się na nowe Fiaty G.50 a ocalałe Buldogi zostały przekazane do jednostek szkolnych (T-LLv 35 i 2 T-LentoR). Ostatni lot w służbie fińskiej Buldogi wykonały w dniu 22 lutego 1944 roku (BU-59). W trakcie całej służby w warunkach bojowych utracono tylko jednego Buldoga.
Ogółem piloci latający na Buldogach zgłosili następujące sukcesy:
1/12/39 >>> I-16 (prawdopodobny) >>> Ylikersantti Toivo Uuttu (BU-64)
23/12/39 >>> SB(uszkodzony) >>> Lentomestari Lennart Mildh(BU-74)
23/12/39 >>> SB(zestrzelony) >>> Luutnantti Pentti Tevä(BU-68)
25?27/12/39>>> I-16(uszkodzony) >>> Kersantti Valio Porvari(BU-68)
14/01/40 >>> SB(zestrzelony) >>> Lentomestari Lauri Lautamäki(BU-72)
Dwa tygodnie po rozpoczęciu Wojny Zimowej Szwedzi przekazali Finom dwa Buldogi w wersji Mk.IIA (BU-214 i BU-216). Żaden z nich nie „wąchał prochu” – oba w charakterze samolotów szkolnych zostały skierowane początkowo do LLv 29 (gdzie w marcu 1940 utracono w wypadku BU-214) a następnie do T-LLv 35. BU-216 także nie doczekał końca wojny – w dniu 9 listopada 1942 został utracony w wypadku podczas szkolenia (ppor. L. Pontinen został ranny).
Model
Zmagania z materią dostępne są w wątku warsztatowym : viewtopic.php?f=12&t=75324
