Modelarstwo z pasją

Model z odzysku po kąpieli w krecie.

12 czerwca 1940 r. szef Instytutu Rakietowego prof. Wiktor Bołchowitinow uzyskał zgodę Józefa Stalina i Głównego Komitetu Obrony na rozpoczęcie prac nad skonstruowaniem samolotu myśliwskiego o napędzie rakietowym. Do jego opracowania wyznaczono konstruktorów Aleksandra Bieriezniaka i Aleksieja Isajewa. Od pierwszych liter nazwisk konstruktorów, otrzymał on oznaczenie BI-1. Prototyp był gotowy w połowie 1941 roku, a w sierpniu wykonano pierwsze próby w locie. W ich trakcie samolot startował na holu za samolotem Pe-2 jeszcze bez uruchamiania silnika rakietowego. Próby te zakończyły się powodzeniem - uznano, że samolot nadaje się do samodzielnego lotu. W dniu 15 maja 1942 roku, na lotnisku Kolczowo w rejonie Swierdłowska, pilot doświadczalny Grigorij Bachcziwandżi wystartował i odbył pierwszy lot z uruchomionym silnikiem rakietowym. Następnie rozpoczęły się próby, w których oprócz Grigorija Bachcziwandżi brał udział Konstantin Gruzdew. Były to próby samodzielnego startu i lotu, a także lotów z uruchomieniem silnika po wyholowaniu przez samolot Pe-2. W dniu 27 marca 1943 roku w czasie ostatniego lotu kończącego program prób doszło do katastrofy. Gdy samolot przekroczył prędkość 800 km/h wpadł w niezamierzony korkociąg. Grigorij Bachcziwandżi stracił przytomność i samolot rozbił się o ziemię. Według źródeł radzieckich, po katastrofie pierwszego prototypu zniszczono 10 - 30 niedokończonych maszyn w różnych stadiach budowy. Dopiero po kilku miesiącach odkryto, że katastrofa nastąpiła z powodu nieznanych jeszcze wtedy odmiennych charakterystyk opływu prostego skrzydła przez powietrze przy prędkościach przydźwiękowych (tzw. oporu falowego), które wywołały gwałtowne pikowanie samolotu. Próby kolejnego prototypu kontynuowano dopiero w styczniu 1945, po wprowadzeniu niezbędnych zmian w konstrukcji maszyny. Ogółem zbudowano serię 8 samolotów, które nosiły nazwy BI- i kolejny numer. Próby w locie potwierdziły ich zalety (np. dużą prędkość), lecz z uwagi na bardzo mały zasięg i czas lotu wynoszący około 8 minut, ostatecznie zrezygnowano z dalszych tego typu badań na rzecz samolotów z silnikami turboodrzutowymi.

W sumie - klasyk - nie piszę o modelu, tylko o samolocie. Po raz pierwszy - czytając o nim - poznałem nazwisko Bachcziwandżi, które przez swoją egzotykę zapadło mi w pamięci. Swoja drogą, pewnie nadgorliwcy językowej nowomowy napisaliby je w postaci "Bakhchivangi" lub jeszcze gorzej...
Model świetnie wygląda w tym malowaniu. Fajnie mieć takiego klasyka na półce - gratuluję!

Dzięki Olek,
Dla mnie ten samolot to nowość. Zanim dostałem go do renowacji , nigdy o nim nie słyszałem .Tym bardziej o Bachcziwandżim , dlatego ukłony w stroną obłoka.

Czekaj czekaj, a gdzie on ma śmigło..... a w d***e to ok fajna konstrukcja.

Łukasz_K napisał(a):Czekaj czekaj, a gdzie on ma śmigło..... a w d***e to ok fajna konstrukcja.

Tak to jest jak się ogląda same obrazki

Flyzloty napisał(a):Dzięki Olek,
Dla mnie ten samolot to nowość. Zanim dostałem go do renowacji , nigdy o nim nie słyszałem .Tym bardziej o Bachcziwandżim , dlatego ukłony w stroną obłoka.

To chyba było w książce "Na podbój nieba" Banaszczyka - było nawet zdjęcie samolotu, chyba w białym malowaniu (ale nie pamiętam na pewno - piszę z pracy, jutro to sprawdzę, bo książka na półce jest), lata 60-te, początki moich lotniczych zainteresowań. No i takie nazwisko (podobnie jak np. John Derry) rozpalały wyobraźnię i rozbudzały marzenia, żeby kiedyś taki samolot mieć w kolekcji...
Łezka się zakręciła...

Aleksander napisał(a):...żeby kiedyś taki samolot mieć w kolekcji...

Aż spojrzałem do magicznej strony i okazuje się, iż miniaturę BI "w słusznej skali" popełniły liczne firmy -
Airmodel, Eastern Express, Eurokit, Micro Scale Design, Maquette, Modelist, Pioneer 2, Skarabey (Скарабей), Sportindustriya (Спортиндустрия - ЭМСТК Моделист), Universal, VES (ВЭС), VP Canada,
ale z dostępnością jest różnie... Pięć lat temu model wypuścił MikroMir, ale "niestety" w 1:48.