Modelarstwo z pasją

Mustang , ale jakiś taki inny.

Niezbyt często widywana wersja na forach modelarskich - fajnie wygląda. Zdjęcia z kręcącym się śmigłem bardzo naturalne.
Sam samolot przy "rasowym" Mustangu P-51D wygląda trochę niezgrabnie, ale miniatura mi się podoba.

Model wygląda fajnie ale tło mógłbyś już wymienić na nowszy model, prawa nóżka temu modelu troszkę się wygła na zewnątrz

Ciekawy, bardzo fajny. Podoba się.

Fajny . Ale dlaczego Sterydo? Przecież był lżejszy od poprzedników?
Mam w planie równoległe zbudowanie w 1:48 serii A, B/C, D, K i właśnie H, niech tylko wyczyszczę przedpole.

Dzięki za opinie.
@Muerk-golenie podwozia są chybotliwe ,łatwo wyciąć ten plastik RSa , dlatego już naprostowałem.
@Hubert- sterydo bo może i lżejszy , ale bardziej przypakowany tu i tam. W porównaniu np do D to taki chłopak z siłowni.
Czekam na Twój pięciopak(A,B/C,D,K,H) ładnie będzie widać ewolucję Kucyka

North American (NA-126) P-51H-5-NA Mustang (44-64394), 412 Fighter Group, baza March Field (Kalifornia) sierpień 1945 r.
P-51H powstał w wyniku prac nad eksperymentalnymi wersjami XP-51F i G Mustang na początku 1944 roku. Zamiast masowej produkcji XP-51F i G, USAAF uznało za bardziej odpowiednie wyprodukowanie wersji Mustanga z silnikiem Packard Merlin V-1659-9. Silnik ten był wyposażony między innymi w układ wtrysku wody i metanolu, który pozwolił rozwinąć krótkotrwałą moc bojową do 2000 KM. North American Aviation nadało projektowi oznaczenie wewnętrzne NA 126, a już w czerwcu 1944 r. - do tego czasu ukończono tylko część wstępnych prac nad projektem - wydano zamówienie na P-51H.
Program redukcji masy startowej wdrożony na XP-51F i XP-51G był również stosowany w mniejszym stopniu podczas rozwoju P-51H. Szereg rozwiązań zostało przeniesionych bezpośrednio z projektu XP-51F - zmniejszony wlot powietrza do gaźnika pod przednią częścią kadłuba, nowe lekkie mocowanie silnika i uproszczone podwozie z mniejszymi kołami oraz nowymi hamulcami tarczowymi. Samolot otrzymał skrzydło podobne do XP-51F z prostą krawędzią natarcia. Owiewka kabiny pilota była znacznie krótsza niż XP-51F i miała prawie taki sam rozmiar jak w P-51D. Aby poprawić widoczność z kabiny podniesiono nieco kokpit. Standardowe uzbrojenie składało się z sześciu karabinów maszynowych Browning MG53-2 kal. 12,7 mm z 1880 nabojami łącznie. Możliwe było zainstalowanie tylko czterech takich karabinów maszynowych o całkowitym zapasie 1600 sztuk amunicji. Samolot mógł przenosić na zewnętrznych punktach podwieszania te same kombinacje broni i zbiorników paliwa co P-51D / K. Poprawiono dostęp do karabinów maszynowych w celu konserwacji, zmieniono systemy zasilania amunicją i zastosowano wymienne skrzynki z amunicją.
Pierwszy samolot P-51H-1-NA oblatał Bob Chilton 3 lutego 1945 roku. W sumie wyprodukowano 20 samolotów z serii P-51H-1-NA z sekcją ogonową z XP-51F. Począwszy od serii P-51H-5-NA, zastosowano wyższy statecznik pionowy. Wkrótce taki sam statecznik zamontowano we wszystkich samolotach serii P-51H-1-NA. Nowy statecznik wyeliminował brak stabilności wzdłużnej, wspólny dla wszystkich wczesnych Mustangów z napędem Merlin. Wraz z Republic P-47N Thunderbolt, P-51H został zaprojektowany dla USAAF jako myśliwiec dalekiego zasięgu do planowanej inwazji na Japonię. W sumie zamówiono 2000 P-51H. Spośród nich 555 samolotów było oznaczonych wewnętrznie jako NA-126, zaś 1445 jako NA-129. Wszystkie samoloty miały być produkowane w fabryce w Ingewood. Kolejne 1629 samolotów zostało zamówionych w fabryce NAA w Dallas. Samoloty te otrzymały wewnętrzne oznaczenie NA-124 oraz oznaczenie USAAF P-51M. Główną różnicą w P-51M była instalacja silnika V-1650-9A, który nie miał układu wtrysku mieszaniny wody i metanolu.
P-51H został ukończony zbyt późno, aby mógł wziąć udział w wojnie w Europie. Późnym latem 1945 r. kilka samolotów P-51H zostało przekazanych do kilku jednostek USAAF. Jednostki te były jeszcze w trakcie doskonalenia taktyki użycia nowych samolotów, gdy wojna na Pacyfiku również dobiegła końca. Ani jeden samolot nie zdążył wziąć udziału w bitwie. Do zakończenia wojny na linii montażowej fabryki w Inglewood powstało 555 P-51H. Zamówienie na dodatkowe 1445 P-51H zostało anulowane, podobnie jak całe zamówienie na P-51M po wyprodukowaniu tylko jednego samolotu w Dallas (45-11743). Anulowano również zamówienie na 1700 samolotów P-51L (oznaczony wewnętrznie NA-129). Samoloty tego modelu były podobne do P-51H, ale wyposażone w mocniejszy silnik V-1650-11 z wydajniejszym gaźnikiem Stromberg. Obliczona moc nowego silnika z wtryskiem mieszaniny wody i metanolu osiągnęła 2270 KM. Nie zbudowano ani jednego P-51L.
Ostatni P-51H zjechał z linii montażowej w 1946 roku. Piloci latający na tym typie twierdzili, że P-51H jest znacznie lżejszy i łatwiejszy w pilotażu aniżeli poprzedni P-51 D. Jednak niektórzy piloci byli sceptyczni co do lekkiej konstrukcji modelu H, preferując cięższy i trwalszy P-51D. Z tego powodu samoloty P-51H nie zostały uznane za nadające się do działań bojowych w Korei.
W sumie wyprodukowano trzy serie P-51H o następujących numerach seryjnych:
- P-51H-1-NA od 44-64160 do 44-64179 (20 samolotów),
- P-51H-5-NA od 44-64180 do 44-64459 (280 samolotów),
- P-51H-10-NA o numerach od 44-64460 do 44-64714 (255 samolotów).