Podwójne szczęście :) , M.B.5 , AZmodel 1:72.

[Flyzloty]

Podwójnie się kręci i wyje jak prawdziwy silnik.

[skusz]

Super, podwójne śmigiełka są zajefajne.

[Murek]

A jeszcze fajniejsze są rysy historyczne autorstwa kolegi Obłoka Jak znam życie niebawem taka "rysa" się tu pojawi...

[obłok]

Piękny, słodki, śmietankowy, choć nie jestem dziadkiem poczułem się jak ktoś wyjątkowy...
Z końcem 1942 roku James Martin, współzałożyciel i główny konstruktor wytwórni rozpoczął projektowanie nowego samolotu - MB-5. W maszynie zastosowano 12-cylindrowy silnik rzędowy w układzie V Rolls-Royce Griffon 83 z dwustopniową dwubiegową sprężarką o mocy 2305 KM na wysokości 168 metrów i 2060 KM na wysokości 4785 m. Silnik napędzał przeciwbieżne, sześciołopatowe śmigło Rotol o średnicy 3,81 m.
Na wiosnę 1944 roku ukończono budowę prototypu. Samolot został przewieziony do bazy RAF Harwell, gdzie 23 maja 1944 roku dokonano oblotu myśliwca. Za sterami maszyny siedział szef pilotów doświadczalnych firmy Rotol, Leslie Bryan Greensted. Podczas pierwszych lotów samolot wykazywał niedostateczną stateczność kierunkową i po powrocie do wytwórni powiększono usterzenie poziome i pionowe. Tak zmodernizowana maszyna do października 1945 roku wylatała 40 godzin. W dniach 29 października - 9 listopada 1945 roku w Farnborough zorganizowano specjalną wystawę dla publiczności, na której zaprezentowano zdobyczny sprzęt Luftwaffe oraz najnowsze wyposażenie RAF. Wśród zaprezentowanych maszyn znalazł się również MB-5.
1 marca 1946 roku MB-5 trafił do Aeroplane and Armament Experimental Establishment w Boscombe Down celem przeprowadzenia kompleksowych prób i badań samolotu. W trakcie tych działań wymieniono śmigło firmy Rotol na samoprzestawialne śmigło de Haviland Hydromatic o średnicy 3,58 m (przednie) i 3,54 m (tylne). Próby w locie samolotu trwały do 21 maja 1946 roku. W międzyczasie do Boscombe Down przybyła delegacja Szwajcarskich Sił Powietrznych, która miała okazję zapoznać się z MB-5.
MB-5 dzięki szerokiemu rozstawowi podwozia i przesuniętej do przodu kabinie łatwo pilotował się podczas kołowania na ziemi. Maszyna łagodnie dawała się wprowadzić w korkociąg, a dzięki zachowaniu dużej skuteczności sterów, równie łatwo dawała się z niego wyprowadzić. Piloci mający okazję latać MB-5 oceniali samolot jako nad wyraz łatwy i przyjemny w pilotażu. Nie obyło się jednak bez problemów, przegrzewający się silnik był powodem, że nigdy nie sprawdzono w locie maksymalnych osiągów samolotu.
W sierpniu 1946 roku maszyna znajdowała się w Farnborough, następnie trafiła do bazy RAF Chalgrove w Oxfordshire. Nie wykonywano żadnych lotów na MB-5 aż do 15 listopada 1947 roku, kiedy to maszyna o własnych siłach poleciała na lotnisko w Hatfield (Hertfordshire), fabryczne lotnisko wytwórni de Havilland, celem przeprowadzenia badań śmigła. W kwietniu 1948 roku samolot ponownie znalazł się w Farnborough. W maju 1948 roku MB-5 znalazł się na lotnisku w Wattisham, tam specjaliści z Servicing Development Unit dokonali przeglądu technicznego samolotu, a następnie na przełomie 1948 i 1949 roku maszynę skierowano do bazy RAF Bircham Newton. Dalsze losy samolotu pozostały nieznane aż do 1999 roku, kiedy to odkryto, iż w MB-5 został przekazany macierzystej wytwórni Martin-Baker, gdzie w styczniu i lutym 1951 roku został złomowany.
W dniach 27 czerwca - 30 czerwca 1948 r. w Farnborough odbywały się pokazy lotnicze zorganizowane przez Ministerstwo Zaopatrzenia. Zaprezentowano wówczas pokaz akrobacji lotniczej w wykonaniu MB-5, za sterami którego siedział Janusz Żurakowski. We wspólnej ocenie specjalistów oglądających pokaz, między innymi Billa Gunstona jak również samego Żurakowskiego, był to najlepszy pokaz akrobacji lotniczej w wykonaniu tłokowej maszyny, jaki kiedykolwiek widzieli lub brali udział. Pomimo tego, samolot nie trafił do produkcji seryjnej. Powodem był koniec wojny i nowy rodzaj napędu myśliwców - napęd odrzutowy.
Częściowa replika tego pięknego samolotu prawdopodobnie już została ukończona w Reno w stanie Nevada (USA) przez Johna Marlina w oparciu o skrzydła samolotu P-51 Mustang.

[Mac Eyka]

Podwójne brawo. Super model.

[Paweł Wymysłowski]

W dniach 27 czerwca - 30 czerwca 1948 r. w Farnborough odbywały się pokazy lotnicze

1946

[obłok]

W dniach 27 czerwca - 30 czerwca 1948 r. w Farnborough odbywały się pokazy lotnicze

1946

Faktem jest, że jedne źródła podają 1946, inne 1948, a jeszcze inne daty bez roku - na coś trzeba się zdecydować. Pierwsze pokazy w Farnborough odbyły się w 1948 r. poprzednio ośrodek ten był tajny...

[piotr dmitruk]

Najbardziej rasowy myśliwiec tłokowy!
Podoba się!

[Aleksander]

Najbardziej rasowy myśliwiec tłokowy!
Podoba się!

Taki Spit-stang lub Must-fire

[Jarek Gurgul]

Twój model przywołuje bardzo odległe wspomnienia .
Pamiętam, kiedy zobaczyłem tego cudaka po raz pierwszy, gdzieś w pierwszej połowie lat 80-tych, w czechosłowackim (było wtedy jeszcze coś takiego) Letectvi + Kosmonautika.

Podwójnie się kręci i wyje jak prawdziwy silnik.

No to masz prawdziwy model multimedialny! Fajnie byłoby to usłyszeć.
Gratuluję modelu.

Jarek

[Paweł Wymysłowski]

Faktem jest, że jedne źródła podają 1946, inne 1948, a jeszcze inne daty bez roku - na coś trzeba się zdecydować. Pierwsze pokazy w Farnborough odbyły się w 1948 r. poprzednio ośrodek ten był tajny...

W 1948 Żurakowski od prawie roku był już pilotem Glostera i w Farnborough latał Meteorem.
To że w 1946 dawał pokaz na M.B.5 wynika z jego logbooka. 26 czerwca przebazował samolot do Farnborough, 27., 28. i 29. wykonał 10-minutowe loty pokazowe, a 30. wrócił do Boscombe Down. Airshow SBAC miał być wtedy w Radlett we wrześniu. Tak więc pokaz Zury to coś innego (w logu jest podpisany RAE Farnborough show), a ktoś kiedyś scalił je w jedno.

Podwójnie się kręci

Czy preparowałeś śmigło jakoś specjalnie w tym celu, czy z tym co daje AZ tak się da?

[Flyzloty]

Podwójnie się kręci

Czy preparowałeś śmigło jakoś specjalnie w tym celu, czy z tym co daje AZ tak się da?

Zespół napędowy powstał w oparci o trzy igły lekarskie.
Zestawowe śmigła osadziłem na dwóch igłach o różnych średnicach , ale takich aby były dobrze spasowane i lekko się obracały. Trzecią igłę zamontowałem w kadłubie.
Na początku "zespół napędowy " nie chciał odpalić - 1/10 kropli smaru do roweru rozruszało układ - teraz wystarczy odpowiedni dmuchnąć i mamy przeciwbieżny napęd.