Był czas sobie przypomnieć o por.pil Władysławie Siwku, moim dziadku wujecznym, którego historia, gdzieś mi zawsze kołatała w głowie, ale nigdy nie mogłem jej złożyc w całość, aby miec pełen obraz jego krótkiej, ale zapewne interesującej, skrzydlatej drogi przez życie.
żródło: archiwum Marka Tomaszewskiego
Władek był najmłodszy z czwórki rodzieństwa, przyszedł na świat w 1916 roku w Woli Zadybskiej.
Moja Babcia traktowała go niemalże, jak własnego syna, choć była niewiele starsza od niego, zastepując mu matkę, która, miała na głowie cała gospodarkę, czyli stawy rybne, drobne uprawy, dom i wychowanie dzieci, na które zwykło brakować pieniędzy. Dzięki uporowi prababci Heleny i jej umiejętnemu zarządzaniu majątkiem, najstarszy syn został architektem i miał swój mały udział w zaprojektowaniu części architektury wyścigów konnych na Służewiu, jednak okupacja i uprawiana przez niego konspiracja doprowadziła do pojmania, więzienia na Pawiaku i rychłego rozstrzelania w Palmirach (grób nieznany). Władek natomiast, za namową mojego dziadka, poszedł był do Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Dęblinie (jak mniemam taka nazwę nosiła szkoła w tym czasie). Promocję uzyskał w 1938 roku.
Tu jeszcze na obozie letnim
żródło: archiwum Marka Tomaszewskiego
Dalej kto czytał wspomnienia Urbanowicza, ten wie jak wygladał Wrzesień 1939 i ewakuacja podchorążych z Dęblina do Rumunii. Władek miał szczeście, że trafił na tak dobrego dowódcę. Podobno Urbanowicz nie stracił żadnego z nich.
Wiele ciekawych histori towarzyszyło tej trudnej drodze .Najgorzej było w Balcicu, bo wszyscy musieli się zaoketować na grecki statek, który płynął do Bejrutu i to na lewych paszportach. Rumunii robili ostrą selekcję, bo musieli się wykazać przed coraz bardziej naciskającymi Nazistami. Wielu z tych, co zostało na brzegu, czekało do zmroku, aby móc dać wartownikowi w ryj i rzucić się wpław do odpływającego statku, gdzie kamraci wyławiali ich kołami ratunkowymi.
Na statku było ciasno i brudno, ale dopłynęli.
Podchorąży byli cwani bo wczesniej po przejściu granicy z Rumunią musieli się na rozkaz rozbroić, ale wszyscy tak skitrali broń krótką, że Witold był w szoku jak w Balcicu robił z nimi odprawę. Niestety na statku płynęli jako cywile i musieli za przykładem wyrzucić broń do morza
Ale to wspomnienia Urbanowicza
Po wielu latach, mysle że w połowie lat 50 XX wieku, moja Babcia dowiedziała sie o śmierci Władka. Nie było wiadomo, gdzie, co i jak. Wujek Stalin był dosyć „tajemniczy” w stosunku do Polaków walczących na zachodnich frontach
Dopiero w latach 90tych uzyskaliśmy pełen obraz.
Władek trafił na Wyspy i latał w Yatesburry (2nd Signal School), gdzie przyszło mu zginąć wraz z uczniem w wypadku lotniczym 21.04.1941 roku.
żródło: http://www.polishairforce.pl
Trzy niefortunne wypadki lotnicze na samolotach treningowych Percival Proctor Mk.1., mające miejsce kilka miesięcy po sobie. Luty, kwiecień i lipiec 1941 rok.
Władek został pochowany na miejscowym cmentarzu Wszystkich Świętych. Zginął śmiercią lotnika
A ja?
Cóż
Zrobiłem model redukcyjny egzemplarza na którym zginął Władek, ku jego pamieci i dla tych którzy jeszcze chcą o nim pamiętać
Krótko o modelu
Dora Wings w 48. Model trudny. Wszystkie elementy nośne stery, lotki etc tryśnięte w dwóch częściach, bez bolców pozycjonujących. Szklarnia niedopasowana, sporo szpachli poszło. Kalkomanie dobrej jakości, szybko ślizgliwe w kontakcie z wodą i dosyć wytrzymałe na suwanie po powierzchni
pzdr
D
