Me-263 (Ju 248) V-1 , Mikromir , 1:72.

[Flyzloty]

Niestety się nie kręci

[Aleksander]

Niestety się nie kręci
(...)

Nooo - to poważny mankament prawie całkowicie dyskredytujący model!
A na poważnie - fajne i niezbyt często widywane maleństwo, jestem na TAK.
Zadrżałem tylko widząc na fotce oparty model na tym "uśmiglonym" nosie - mam nadzieję, że się nie połamało!

[obłok]

Messerschmitt Me-263 (Junkers Ju-248) V1 (DV+PA), fabryka Junkersa w Dessau, jesień 1944 r.

Projekt pierwotnie rozwijano jako Me-163 D. Chodziło o zwiększenie czasu lotu i dodanie normalnego podwozia do Me-163 B Comet.
Me-163 D był w rzeczywistości innym samolotem ze znacznie powiększonym kadłubem, który mieścił większy zapas paliwa i chowane trójkołowe podwozie. Me-163 D zachował skrzydło w stosunku do swojego poprzednika, ale jego konstrukcja została zmieniona, aby zwiększyć pojemność zbiorników na paliwo. Pierwszy eksperymentalny Me-163 D V1 był gotowy późną wiosną 1944 roku. Ministerstwo Lotnictwa zdecydowało, że Messerschmitt nie ma wystarczającej siły roboczej, aby rozwijać Me-163 D, biorąc pod uwagę inne prace firmy. W rezultacie wydano polecenie przeniesienia prac nad prototypem do zakładów Junkersa do Dessau.
Pod kierunkiem profesora Heinricha Hertela samolot został nieco przeprojektowany, po czym otrzymał oznaczenie Ju-248. Obniżono kadłub za kabiną pilota i wprowadzono kabinę ciśnieniową z kroplową owiewką. Stałe sloty zostały zastąpione automatycznymi, a powierzchnia klap została zwiększona. Opancerzony stożek dziobowy z Me-163 B nie został zainstalowany na samolocie, a pilota chroniła 20-milimetrowa płyta zakrywająca nogi i połowę ciała, dwie 12-milimetrowe płyty pancerza pokrywające górną część ciała oraz 100-milimetrowe szkło kuloodporne. Z tyłu znajdował się zagłówek o grubości 20 mm i opancerzone oparcie o grubości 12 mm. Uzbrojenie maszyny składało się z dwóch działek MK-108 kalibru 30 mm u nasady skrzydeł z zapasem łącznym 150 pocisków. Ju-248 V1 (DV+PA) ukończono w Dessau w sierpniu 1944. Pierwsze testy w locie przeprowadzono bez napędu - samolot wystartował na holu za Ju-188. We wrześniu zainstalowano w prototypie nowy dwukomorowy silnik rakietowy Walter HWK 109-509 C-4 o ciągu 20 kN (17 kN + 3 kN), który miał zwiększyć długość lotu. Plany produkcji seryjnej zostały przygotowane i zatwierdzone przez RLM. Ministerstwo Lotnictwa nalegało na powrót do pierwotnej nazwy Me-263. Na spotkaniu 22 grudnia 1944 roku w Berlinie podjęto decyzje o kontynuowaniu prac badawczych i przekazaniu konstrukcji do produkcji seryjnej pod oznaczeniem Messerschmitt Me-263 A-1. Jednak Ju-248 V1 (lub Me-263 V1) pozostał jedynie w jednym egzemplarzu.
Zmiana sytuacji militarnej nie pozwoliła dokończyć przygotowań do masowej produkcji Me-263 A-1. Prototyp został zdobyty przez Armię Czerwoną i wysłany do Związku Radzieckiego, gdzie istniało szczególne zainteresowanie myśliwcami przechwytującymi z napędem rakietowym. W oparciu o maszynę prototypową biuro projektowe Mikojana i Guriewicza opracowało samolot I-270 (Ż) ze skrzydłem prostym o cienkim profilu i statecznikiem poziomym zamontowanym na szczycie statecznika pionowego. Radziecki samolot odbył pierwszy lot w 1946 r. po czym testy zostały przerwane.

[piotr dmitruk]

Z tym przebiegiem linii na grzbiecie to Mikromir grubo pojechał.
Ale całkiem fajny trzmiel.