Spitfire MkVb Tamiya 1/48

[Aleksander]

Całkiem możliwe, ale nie jestem w stanie ustalić, jaka to powinna być wartość, bo manometr mam wyskalowany w MPa czyli chyba w megapaskalach, a mnie to nic nie mówi

[RAV]

manometr mam wyskalowany w MPa czyli chyba w megapaskalach, a mnie to nic nie mówi

1 atm = 0,1 MPa

[greatgonzo]

Ja balansuję między 1,0 a 2,0 MPA. Z tym, że granicznych wartości używam wyjątkowo. Do precyzyjnych malowań typu szczególiki kamuflażu na moim P-47 ustawiam na 1,1-1,2. Większe powierzchnie, większą dyszką - 1,8. Najbardziej uniwersalne, dla mnie ustawienie to 1,4-1,6.
Emalie Humbrol i MM.

[Aleksander]

Wielkie dzięki - już mi jaśniej
Mam ustawione ciśnienie robocze 1,8 - 2 MPa - czyli chyba rzeczywiście za dużo. Jutro poeksperymentuję trochę i zobaczę co z tego wychodzi

[bartek piękoś]

znowu wyszła "kaszka". A akryle MM i Pactry (czyli właściwie to samo) kładą się bez problemu.

No patrz! Ja dla tych samych powodów rozważałem przejście na oleje. Chociaż ostatnio, rozcieńczając w moim odczuciu ponad miarę, uzyskałem ładną, gładką powierzchnię, przy ciśnieniu od 1,5 do 2 bar. Retarder oczywiście obowiązkowo!
Koniec Sorki za OT

[RAV]

Ja balansuję między 1,0 a 2,0 MPA.

Jesteś pewien, że mówisz o megapaskalach, a nie o atmosferach/barach? 20 atmosfer/barów to raczej sporo...

[greatgonzo]

To tylko kwestia przecinków. Ale jutro popatrzę sobie na manometr. Na pewno jest w jakichś Pascalach

[Timi]

Ja ostatnio malowałem olejnym MM rozcieńczanym żółtym tinnerem Guzne, ciśnienie o 1 atm, delikatna linia i zero kaszki

[Stratocaster]

Aleksander!
Powierzchnia nie wygląda źle na zdjęciach. Być może "kasza" jest bardziej odczuwalna, jak się widzi "na żywo". Kamuflaż wygląda super!

Chciałbym tylko zwrócić Twoją uwagę na fakt, że już po surfacerze pojawia się u Ciebie mocny mat. Ja u mnie tak się dzieje szlifuję całość papierem 2000. Pojawia się wtedy lekka satyna (prawie błysk) ale niestety zostaje pył. Ten pyłek albo zmywam pod wodą (gorzej jak jest dużo maskowania - odpada) albo przecieram na sucho miękkim pędzlem. A ostatnio zauważyłem, że surf1200 świetnie odparowywuje - więc w trakcie malowania lekko przeginam z mokrą powierzchnią. Tak na krawędzi zacieków. Po wyschnięciu efekt jest doskonały - satyna i zero nierówności. Tym samym kolejne warstwy kładą się też satynowo. Przy takiej leciutko błyszczącej powierzchni wszystko się lepiej sprawdza - np. położenie high gloss pod kalki to spacerek.

O maksymalnym rozcieńczeniu nie wspomnę - aż do przegięcia, jak mleko.

[Daniel iceman Gronowski]

Olku w jakich proporcjach rozcieńczasz te emalie MM. Tu podejrzewam tkwi Twój problem. Ja daje ostatnio proporcje 4:1 (roz:farba) i przy ciśnieniu 1,4 bara, balansuje na granicy zacieku Zero kaszki i naprawdę gładka, satynowa powierzchnia. MM to naprawdę świetne farby.

[bartek piękoś]

Tak na krawędzi zacieków. Po wyschnięciu efekt jest doskonały - satyna i zero nierówności. Tym samym kolejne warstwy kładą się też satynowo. Przy takiej leciutko błyszczącej powierzchni wszystko się lepiej sprawdza - np. położenie high gloss pod kalki to spacerek.

O maksymalnym rozcieńczeniu nie wspomnę - aż do przegięcia, jak mleko.

Dokładnie tak! Ja dopiero ostatnio sprawdziłem jakie jest to prawdziwe mleko,tzn. testowałem gęstość. Okazało się, że w porównaniu z moim wyobrażeniem jest znacznie rzadsze! Do tego stopnia rozcieńczona farba daje się kłaść o wiele "wdzięczniej".
Czyli: "mokrość" i rozcieńczenie aż do granicy przegięcia! I wówczas wszystkie późniejsze etapy są prostsze!
(no, może poza zapobieganiem przyczepiania się pyłków z powietrza do schnącej powierzchni,
ale to już inna sprawa i można to minimalizować).

Aleksander, żadnej kaszy nie widać. Kamo robi bardzo dobre wrażenie!

[Aleksander]

Rzeczywiście, trochę z tym rozcieńczeniem nie jest u mnie najlepiej - do niedawna było 1:1 i bałem się zacieków (przy tym moim ciśnieniu w kompresorze lubiły się tworzyć). Próby jednak zmiany ciśnienia i rozcieńczeń owocowały całkowitym "rozregulowaniem" malowania, więć jak niepyszny wracałem do ustaleń wyjściowych (które może nie najlepsze, ale dawały malować). Wogóle - to chyba rzeczywiście muszę pójść na jakieś"korki" z malowania, bo samouctwo nie zawsze czyni (Model)Mastera

[Aleksander]

Z poleconych metod najlepiej (co nie znaczy, że super ) wypadła metoda delikatnego rozjaśnienia kolorów podstawowych. Inne wymagają większej wprawy, ale zachowałem w "arsenale". W tej zastosowanej już wiem, gdzie zrobiłem błąd - w następnym modelu poprawię.
W tej chwili Złośnica pokryta Sido, czeka na kalki i "łosia". Powoli zmierzam ku końcowi, żeby zbrać się wreszcie za Mk II
Zdjęcia z warsztatu - trochę się błyszczą - to wina oświetlenia:






Model miał być "lajtowy" i na razie taki jest - zobaczymy jaki będzie dalej

[skoto]

Chłopaki mają 100% racji. Stosunek farby do rozcieńczalnika jest stanowczo nieodpowiedni. 3-4:1 i szafa gra. Patrząc na zdjęcia Twojego Spita przeżywam deja vu z mojego Hellcata i nie tylko gdzie emalia MM nie bardzo rozcieńczona zostawiała po sobie gradację 1500 (tak na oko) i nawet po szlifie do d... wyglądała. Jak raz zaaplikowałem sobie, a raczej Mustangowi farbę MM emalię rzadką jak sraczka po śliwkach to dopiero doceniłem co to znaczy...rozcieńczenie. Jak mawia mój znajomy lakiernik (samochodowy): "...lepiej czi razy za cienkom niż raz za grubom panie tomku..." Ponieważ to cytat proszę moderatora nie na czerwono. Tak czy inaczej Gunze się jakieś 3:1 robi i mimo że przy pierwszym razie strach się ma (ale kto nie miał )to potem jest git. I jak mój skromny warsztat pokazuje MM chodzi podobnie. Tylko ciśnienie niskie mieć należy - jakieś pi razy oko 1,5. A tak ogólnie to mi osobiście się bardzo podoba zacięcie i efekty pracy. Fajnie idzie ten "personal Spit project"- tak trzymać!

[Aleksander]

Dzięki - jakoś nie bardzo mogę się przekonać (tak wewnętrznie) do tego znacznego rozcieńczenia, ale chyba będę musiał spróbować.
Teraz co do ciśnienia w moim kompresorze - waha się ok. 0,1 tego MPa - nie wiem, czy to dobrze, czy nie, ale dmucha dość mocno.