Modelarstwo z pasją

Witam,
W tym roku postanowiłem skleić też model prosto z pudła. Wybór padł na dość rzadko sklejany ale ciekawy model - BMW Z3. Model sam w sobie jest bardzo ładnie wykonany.
W pudełku znajdziemy wypraski z szarego i czarnego plastiku, przezroczystą oraz chromowaną. Miłym dodatkiem są metalstickery z logo "Z3 oraz wkładami lusterek. Sam plastik jest miły w obróbce. Detale jak na ten dość prosty model są ładnie odlane i szczegółowe. Karoseria z jednej strony miło zaskakuje bardzo delikatnymi szwami po formach, a z drugiej strony rozczarowuje - bardzo płytkimi liniami podziału. Nie jest to jednak nie do przejścia
Chromy są ładne, nie ma na nich defektów typu zatopione włoski czy jakieś farfocle. Kalkomanie nie powalają ilością, ale zawierają wszystko co potrzebne - przejrzyste zgary, ładnie odwzorowane znaczki i loga.
Spasowanie wyjdzie w trakcie, ale już po samej firmie można z lekką dozą pewności założyć że nie powinno być w tej dziedzinie większych problemów
Podsumowując - dobry wybór dla osób nie lubiących modyfikacji, a sklejających prosto z pudła.

Zdjęcia, jak to się ramki, karoseria i wybrane detale prezentują:






























Oraz fotka dodatków jakie mogę użyć - jeszcze nie wiem który zestaw użyję, możliwe że zmiksuje coś ze wszystkich.


Kolory jakie planuję:
1. Kabriolet - fioletowa perła z palety BMW
2. Zamknięty dach - czekoladowy brąz (możliwe że również z palety BMW )

Pozdrawiam
MesserDesign

Fajna bryka, przyjemny model i jest z czym się pokazać przy wykończeniu wnętrza. Powodzenia w budowie!

Witam,
Przedstawienie czas zacząć

Odcinek 1
Szwy i linie podziału

Modele firmy Tamiya mają zazwyczaj dość delikatne szwy - nie inaczej jest w tym modelu. Zanim je jednak usunę, zajmę się liniami podziału.
Po co je pogłębiać? Odlane linie podziału są zawsze dość płytkie, co zwiększa ryzyko zalania ich prze kolejne warstwy farby jak i lakieru. Dodatkowo ich fabryczny kształt przypomina ceownik [ , pogłębiając je nadajemy im kształt < , co sprawia, że są one cieńsze (optycznie ) i cieńsze też będą przy zapuszczaniu farbą ( ale o tym w kolejnych odcinkach ).
Do pogłębiania linii podziału używam lekko przeszlifowanej igły. Łatwo się nią pogłębia linie przez fakt, że można jej używać we wszystkich kierunkach. Pogłębiam linie prowadząc - na początku delikatnie, z czasem zwiększając nacisk - igłę po oryginalnych rowkach, wielokrotnie, aż do uzyskania pożądanego efektu.







Potem zabrałem się za szlifowanie kasty z jednoczesnym usuwaniem szwów po formach. Robię to po pogłębianiu, ponieważ podczas w/w procesu powstają małe farfocle, które szlifowanie karoserii skutecznie usuwa.
Swoje modele szlifuje za pomocą gąbek ściernych 3M - do kupienia w sklepach samochodowych, lakierniach oraz w sklepach z biżuterią srebrną. Mają trzy kolory odpowiadające trzem różnym gradacją. Zaczynam czerwoną, potem niebieską a wykańczam zieloną.
Po wyszlifowaniu karoseria zyskuje ładny matowy wygląd - dając tym samym dużo lepszą przyczepność dla podkładu.
Zdjęcia:






Pozdrawiam
MesserDesign

Bardzo ładne wprowadzenie, widać uważne przestudiowanie Regulaminu No i widać skok jakościowy w zdjęciach - bardzo przyjmnie ogląda się takie fotki.

Też czasami używam igły - głównie na łukach. 3M ma jeszcze jedną gąbkę, z najgrubszym ziarnem o nazwie Fine, też w czerwonym kolorze.

Dzięki Maćku - nie wiedziałem że 3M ma jeszcze jedną gąbkę ścierną- poszukam po znanych mi sklepach

Odcinek 2
Lusterka

Przyklejanie lusterek na lakier jest często kłopotliwe z dwóch powodów - ciężko ustalić ich pozycję oraz przykleić. Z tych powodów postanowiłem zastosować mocowanie "na pręt". Polega ono na wywierceniu otworów w karoserii i lusterkach i w zespoleniu za pomocą pręta.

Zanim zabrałem się za wiercenie, trzeba było przygotować lusterka. Konkretniej chodzi o linie podziału na nich. Do ich pogłębienia użyłem tym razem zmęczonej życiem czeskiej żyletki wolframowej.


Tutaj po pogłębieniu ( po lewej ) oraz jeszcze przed ( po prawej ):


Gdy ten etap miałem już za sobą, mogłem przejść do ustalenia pozycji lusterek. Tamiya ułatwia nam sprawę zaznaczając bardzo delikatną obwódką ( mini szew ) miejsce w którym ma być przyklejone lusterko. Wygląda to tak:


Gdy już wiemy, gdzie ma być lusterko - w ruch idzie wiertło. Ja wiercę wpierw otwór w karoserii, a dopiero potem w lusterku. Do tego celu użyłem dość dużego wiertła - 0,8mm - polecam używać mniejsze wielkości ( 0.4, 0.5mm ). U mnie wynikało to z faktu, że miałem pod ręką drut mosiężny o tej samej średnicy


Następnie przykładam lusterko do karoserii i od spodu zaznaczam wiertłem punkt na lusterku, gdzie mam wiercić.


Po wywierceniu, odcinam kawałek drutu o tej samej średnicy co wiertło i wklejam w lusterko za pomocą cyjanoakrylowego kleju - w moim przypadku "super glue".


Tak całość prezentuje się "od środka". Pręt zostanie przycięty do odpowiedniej długości w kolejnych etapach budowy.


I tym oto sposobem uzyskujemy prosty ale i zarazem stabilny i bezproblemowy sposób mocowania lusterek. Tak się prezentują założone na sucho - dlatego ich pozycja na karoserii jest lekko przekrzywiona, co zostanie skorygowane na etapie ich klejenia.





Pozdrawiam
MesserDesign

Jak tak dalej będziesz dokładnie opisywał, to potem można z tego zrobić podręcznik dla początkujących. Dobra robota
Mam pytanie, które dawno chciałem zadać - czy ta czeska piłka jest cieńsza niż 0,1mm-0,15mm?

Dziękuje Panie Koordynatorze
Żyletka ma grubość ok 0.20mm - a przynajmniej taka informację dostałem. Nie mam niestety teraz jak tego zmierzyć

Pozdrawiam
MesserDesign

Macio4ever napisał(a):3M ma jeszcze jedną gąbkę, z najgrubszym ziarnem o nazwie Fine, też w czerwonym kolorze.

Czerwonych gąbek w wydaniu 3M jest więcej - a konkretnie 3:
medium = 120-180
fine = 320-400
superfine = 500-600
(informacje ze strony http://www.thewoodcraftshop.com/store/c ... -Pads.html)
Ze względu na bardzo duże ziarno 2 pierwsze rodzaje raczej nieprzydatne w modelach...

Lusterka zawsze były dla mnie problemem, ostateczny montaż który może popsuć wszystko, typu klej na pięknym lśniącym lakierze wydobywający się spod nich itd, ale teraz po tym fantastycznym opisie za który jestem bardzo wdzięczny będę mógł to tego podejść w odpowiedni sposób i znacznie spokojniej, dzięki z pewnością nie tylko ja skorzystam.

To jeszcze przy okazji - gąbka Fine jest fine do grubych prac np zdjęcie dużego nadmiaru szpachli, przy modelowaniu kształtu, a na szlifierce oscylacyjnej to już w ogóle miodzio.

Tomek chyba wylecisz z konkursu ... do FAQu cywilnego
Tak trzymaj lubimy takie warsztaty.

Kazik napisał(a):Tomek chyba wylecisz z konkursu ... do FAQu cywilnego
Tak trzymaj lubimy takie warsztaty.

Jako wzór-konspekt bo jasne to i czytelne, a poza tym w standardzie czyli podstawy podstaw.

Super warsztat - widzę, że będzie się można czegoś fajnego nauczyć. Model też bardzo przyjemny, szkoda, że w standardzie nie można zastosować flocku - w tym przypadku byłby wręcz wskazany.

Ekhm... nie wiem co powiedzieć Dziękuje za docenienie mojej skromnej pracy

Wracając do modelu:

Odcinek 3
"Raszki"

Raszki, lub tez wyloty powietrza często w modelach odlewane są w całości - mowa o małych wylotach. Tym razem Tamiya kolejny raz miło zaskakuje - są szczeliny. Jednakże owe szczeliny są tak wąskie że nawet zwykły podkład mógłby je zasklepić częściowo jak nie całkowicie.
Warto to poprawić. W tym celu potrzebne nam będą: skalpel, papier wodny oraz gąbki 3M.
Tak wyglądają owe raszki w ramkach:


Skalpelem delikatnie z jednej i drugiej strony usuwam plastik, by powiększyć fabryczne szczeliny.


Następnie wycinam z papieru wodnego cienki paseczek i wciskając go w szczelinę, szlifuje jej krawędzie, delikatnie je zaokrąglając. szlifuje w ten sposób zarówno górną jak i dolną krawędź.


Po tym zabiegu należy wykończyć jeszcze całą powierzchnię raszek by była jednolita z karoserią - za pomocą wspomnianych wcześniej gąbek 3M. Kolejność ta sama co wcześniej - czerwona, niebieska, na końcu zielona.


Tak wygląda porównanie z wyszlifowaną ( z lewej ) oraz z pudełkową ( z prawej ) raszką:


Tak się prezentują wyloty na swoim miejscu w karoserii:




Na tym etapie przechodzę do podwozia modelu.

Odcinek 4
Wahacze

Model zawiera dość wiernie odwzorowane zawieszenie. Dziś kupię się na zawieszeniu przednim, a konkretniej na wahaczach.
W oryginale wahacze mają otwory, co w modelu jest odwzorowane jedynie jako zagłębienia. Oryginał:

źródło: internet
Model:


Aby je upodobnić do oryginału i jednocześnie obrobić cały element potrzebne mi będą: skalpel, gąbki 3M, pilnik.


Zaczynam od usuwania szwów na wszystkich elementach okrągłych lub półokrągłych - robię to za pomocą ostrza skalpela, przesuwając je w płaszczyźnie poziomej wzdłuż danego elementu.


Następnie za pomocą pilnika, a potem gąbek 3M szlifuje cały element w celu pozbycia się wlewek i szwów na płaskich elementach. Gdy ten etap mam za sobą, biorę się za wiercenie otworów w wahaczach. Do tego celu przygotowuje sobie wiertła, których będę kolejno używał.


Tak wygląda zrobiony jeden wahacz. Po lewej jeszcze nie obrobiony, po prawej już z wywierconymi otworami.



Przy okazji powyższej fotki widać że popełniłem błąd. Otóż jeden z dużych otworów przeszedł na wylot, a tymczasem jego otwór powinien być tylko częściowo odsłonięty. Wynika to z faktu, że ramiona wahaczy leżą na dalszej konstrukcji zawieszenia. Wiercąc po drugiej stronie udało mi się uniknąć tego błędu ( chodzi o duży otwór przy wew części wahacza - pod nim częściowo powinien wystawać róg kwadratu ).


Lewa strona bez błędu.


Prawa z błędem ( otwór bliżej X od wew strony ).


Można to naprawić w bardzo prosty a zarazem szybki sposób. Potrzebna nam będzie zapalniczka oraz kawałek ramki wtryskowej.


Nad ogniem trzymamy kawałek ramki, do momentu aż zacznie się samoistnie gnieść. W tym momencie chwytamy za oba
końce ramki i szybkim ruchem rozciągamy ją. Otrzymujemy mocno rozciągniętą linkę z dwoma stożkami na końcach.


Odcinamy kawałek stożka i wsadzamy go w dziurę, która chcemy naprawić.


Następnie za pomocą kleju wklejamy ten pręcik ( można go też dodatkowo zalać). Ja do tego celu używam cyjanoakrylu - raz że szybko schnie, a dwa że działa jak szpachla.


Następnie za pomocą skalpela odcinamy nadmiar pręcika, tak by wcześniej wywiercony otwór został całkowicie zaślepiony. Potem znowu wiercimy dziurę, ale tylko do momenty gdy wiertło zacznie rozpychać plastik od spodniej strony. Wtedy za pomocą skalpela odcinamy kawałki wcześniej wklejonego pręcika, tak by odtworzyć to co wcześniej zepsuliśmy.
Po lewej naprawiony, po prawej oryginalny:



Przy okazji tych zdjęć widać, że od sodu znajdują się jamki skurczowe i wypychacze - spokojnie, i na nie przyjdzie czas w tej relacji.

Pozdrawiam
MesserDesign

Ładne zdjęcia - zmieniałeś coś w konfiguracji sprzętowej czy więcej czasu spędzasz nad robieniem fotek? Czy może jedno i drugie?

Frezy wiercące robią ładniejsze otwory w takiej sytuacji - na przyszłość gdybyś zastanawiał się co kupować...