Modelarstwo z pasją

Witam

Przedmiotem mojej relacji będzie próba zbudowania modelu AC Cobra bazując na oryginalnym pojeździe z 1963r. o numerze zawieszenia CSX2414 i numerze startowym „3”. Model ten wybrałem ze względu na ciekawą historię m.in. wyścigi w słynnym Le Mans.

Historia (w dużym skrócie):
W latach 50-tych Carol Shelby miał marzenie zbudowania najszybszego samochodu wyścigowego dla którego dziewięć lat później miał już przygotowaną nazwę jaką była właśnie „Cobra”. W tym okresie, w słynnym wyścigu Le Mans królował Aston Martin DBR1 .
W latach 1956-1961 w Wielkiej Brytanii produkowany był model AC Ace. Model charakteryzował się lekkim dwuosobowym nadwoziem z długą maską. Seryjnie posiadał 2 litrowy silnik o mocy 105 KM pochodzący z BMW 328. Jednak późniejsza polityka firmy jak i problemy doprowadziły do wycofania silnika BMW z konstrukcji AC Ace. Próby montowania innych silników nie przynosiły oczekiwanego skutku. Dlatego po ogłoszeniu końca produkcji AC Ace jak i firmy AC do projektu przyłączył się Carol Shelby. W samochodzie został osadzony silnik Forda pochodzący z modeli Fairlane i Fairlane 500. Ogromne V8 wymagało wprowadzenia zmian konstrukcyjnych głównie w tylnej części zawieszenia. Ostatecznie samochód posiadał lekką konstrukcję z silnikiem o mocy 335KM. Tak powstały pierwsze model AC Cobra z silnikiem Forda 289 V8 4.2l, a w późniejszym okresie zmienionym na 4.7l.. Model ten był produkowany do 1965r. Później powstały wersje z 7 litrowym silnikiem V8 427.

Różnice między AC Ace i AC 289 Cobra ZDJĘCIE
Poszerzone nadkola, bardziej wystający i zmniejszony przedni wlot oraz grill, hamulcze tarczowe z przodu i z tyłu. Wersja Le Mans posiadała lekko zmienione zawieszenie. Jedyna replika wersji Le Mans (tyle, że z kierownicą po prawej stronie) Replika LeMans


Historia CSX2142:
Pełna nazwa: 1963 AC Cobra Hardtop Chassin NO.CSX2142, NO:3 [645 CGT] – oryginalny angielski numer rejestracyjny.
Model o oznaczeniu podwozia CSX2142 jest jednym z dwóch pojazdów zbudowanych w roku `63 przeznaczonych do udziału słynnym wyścigu Le Mans. Celem była rywalizacja z Astonem DBR1 oraz Ferrari 250 GT. Budowa twardego dachu została wymuszona przez niezbyt dobre właściwości aerodynamiczne AC. Jednoelementowy, aluminiowy dach pozwalał zwiększyć maksymalną prędkość ze 163mph do 173mph .
W 1963r, po pechowym starcie w 24 godzinnym Le Mans, gdzie w dziesiątej godzinie wyścigu silnik uległ uszkodzeniu samochód został wycofany z wyścigu. Praktycznie, zdarzenie to miało przekreślić dalsze losy CSX2142. W tym samym roku John Willment nabył uszkodzony pojazd oraz siostrzaną wersję z kierownicą po prawej stronie. Oba pojazdy zostały zakupione bez silników. W 1965r. w wyścigu Mount Ventoux CSX2141 uległ pożarowi nie ukańczając wyścigu. Jean Marie Vincent wykorzystując elementy z CSX2141 oraz wcześniej zakupionego COX6010 mógł złożyć nową AC Cobrę. Tył, wnętrze oraz dwie trzecie nadwozia pochodziło z COX6010. Oryginalnego nadwozia CSX2141 nie dało się wykorzystać przez uszkodzenia wynikłe w pożarze. Przez następne lata samochód wiele razy zmieniał właścicieli. W 2003 roku samochód powrócił do Wielkiej Brytanii całkowicie odnowiony przez Simona Hadfielda bazując tylko na oryginalnych częściach. W 2009r. odbyła się aukcja pojazdów zabytkowych organizowana przez RM Auctions pod nazwą „Automobiles of Amelia Island”. Samochód o szacunkowej wartości 1mln-1.4mln $ został sprzedany za 790 000$.
Niezależnie od kierowcy, samochód nigdy nie wygrał wyścigu na pierwszym miejscu. W roku 1965 zajął trzecie miejsce w wyścigu Rallye du Limousin, gdzie po raz pierwszy przejechał cały wyścig. W Mont Ventoux Hill Climb `68 dojechał na metę pierwszy w swojej klasie. Wcześniej wiele razy miał problemy z silnikiem lub był dyskwalifikowany za np. nieprzepisowe opony.
Ostatecznie samochód posiada silnik Forda V8 289 o mocy 340KM, cztero-biegową manualną skrzynię biegów, niezależne przednie i tylne zawieszenie, poprzeczne resory piórowe oraz hamulce tarczowe. Samochód można spotkać numerami "3", "4", czasami "156". Obecnie posiada numer "3".
Tak w skrócie przedstawia się historia powstania AC289 oraz CSX2142. Wypisałem tylko ważniejsze wydarzenia z historii tego pojazdu. Podarowałem sobie wypisywanie poszczególnych właścicieli.

Źródło informacji, zdjęcia:
http://www.ritzsite.nl
http://www.liveauctioneers.com/item/6225906
http://cobraferrariwars.com/additional-photos.html
http://www.conceptcarz.com/vehicle/z835 ... a-289.aspx
http://www.rmauctions.com/FeatureCars.c ... =r188&fc=0


1963 AC Cobra Hardtop Chassis NO.CSX2142, NO:"3", [645 CGT]






Zestawy:
Revell 07327 Drag Cobra „Baldwin Motion”
AMT „AC Cobra 289”







Zakres prac:
Celem jest zbudowanie wyżej opisanego samochodu.

Kolor karoserii: Racing White.
Kolor wnętrza: czarny.
Czarne pasy, numer "3", namalowany numer rejestracyjny.


Karoseria będzie pochodziła z zestawu firmy AMT - AC 289.
Podwozie, zawieszenie - AMT
Silnik V8 289 – AMT lub Revell
Postaram się w jak największym stopniu odwzorować komorę silnika, wnętrze pojazdu,klatkę bezpieczeństwa, bagażnik, zawieszenie oraz ramę pojazdu. Najwięcej pracy i trudności będzie wymagało odtworzenie "twardego dachu". Postaram się go zrobić w oparciu o dach pochodzący z zestawu Revella "Drag Cobra". Jedyny problem jaki do tej pory napotkałem to felgi. Nigdzie nie znalazłem podobnych, a szukałem nawet w DieCastach.
Wszystkie zakupione zestawy jak i dodatki będę umieszczał w postaci zdjęć na pierwszej stronie.

Czas powoli rozpocząć budowę.
Na początek zabiorę się za przygotowanie karoserii. Do zeszlifowania są wszystkie szwy. Spasować trzeba maskę, a klapa bagażnika musi zostać skrócona. Na chwilę obecną nie wycinam drzwi alby nie osłabiać karoserii.
Porównanie modelu z planami zamieściłem w dziale "dyskusje".
Mimo, że to AMT model trzyma poziom Revella, a w przypadku niektórych detali jest o wiele lepiej wykonany.

Zaznaczyłem miejsce, do którego skrócona będzie klapa bagażnika. Przy użyciu kartonowego szablonu wyznaczyłem linie określajac kształt dachu.

Mała aktualizacja.
Skróciłem klapę bagażnika. Krótszą część wkleiłem w nadwozie, a miejsce łączenia wypełniłem klejem CA i wyszlifowałem.
Zaokrąglone narożniki powstały przez doklejenie kawałków plastiku i nadanie im kształtu okrągłym pilnikiem.





Kontynuując...
Od wewnętrznej strony nadwozia zaszpachlowałem wszystkie ślady po wypychaczach oraz niewielkie nierówności.
Otwory mocowania zderzaków były zdecydowanie za duże, dlatego postanowiłem je zmniejszyć. Wykonałem zatyczki wykorzystując fragmenty plastikowych ramek. Następnie rozciągnąłem je nad płomieniem i wkleiłem w otwory. Nowe otwory zostaną nawiercone później.

Budowy bagażnika ciąg dalszy.

Na początek, z płytki polistyrenowej 0.5mm wyciąłem dwa paski.


Cieńszy z nich wkleiłem od wewnętrznej strony pogrubiając krawędź wokół otworu bagażnika.



Drugi pasek został wklejony w taki sposób aby utworzył rant, na którym będzie opierała się zamknięta klapa bagażnika.



Na koniec przeszlifowałem wszystkie krawędzie minimalnie je zaokrąglając.



Dodam jeszcze, że przed wklejeniem pasków odchudziłem klapę. Była on dosyć gruba, a w pozycji otwartej całość wyglądała topornie. Niestety nie posiadam żadnych frezów, którymi mógłbym to ładnie wykonać. Ograniczyłem się do pilników, skalpela i papieru ściernego. Prawdopodobnie klapę wykonam od nowa w taki sposób jak w dziale lotniczym wykonuje się oszklenie do samolotów.

Z pręta o średnicy 1mm wykonałem usztywnienie klapy bagażnika. Pręt wymaga jeszcze oszlifowania aby pozbyć się wszystkich nierówności. W rzeczywistości jest minimalny luz między klapą, a rantem po to aby po nałożeniu podkładu i lakieru nie było problemów z zamknięciem.

Klapa nie dała mi spokoju. Jak wcześniej napisałem tak też zrobiłem.
Opierając się na kilku tutorialach dostępnych w sieci, odtworzyłem klapę bagażnika na zasadzie formowania próżniowego.
Podarowałem sobie zdjęcia z całego procesu (linki do tutoriali umieszczam w dyskusji).
Podstawowe elementy jakie wykorzystałem do budowy to płytka drukowana ze sklepu dla elektroników, pojemnik do pakowania żywności oraz odkurzacz. W pokrywce pojemnika wyciąłem duży prostokątny otwór. Płytkę uszczelniłem i jednocześnie przymocowałem na dwustronną piankową taśmę klejącą. Dodatkowo wzmocniłem szeroką taśmą izolacyjną. Pojemnik posiada z boku wycięty otwór na rurę odkurzacza. Czerwone linie oznaczają powierzchnię, przez którą zasysane jest powietrze.




Chwilę później miałem gotowe klony (w tym jeden przeźroczysty).

Klapa wpasowana. Trochę czasu zajęło wycięcie i oszlifowanie tego elementu. Chciałem uniknąć sytuacji, w której musiałbym uzupełniać ubytki plastiku. Klapa powstała z polistyrenu 1mm. Teraz trzeba pomyśleć nad zawiasami.

To tak dzisiaj na zakończenie - poszerzanie nadkoli cz.I .
Do wykonania poszerzeń wykorzystałem 1mm arkusz polistyrenu.

Poszerzanie nadkoli cz.II

Przeglądając zdjęcia, zauważyłem że przednie błotniki wymagają małej korekty kształtu. Były lekko zapadnięte na górnej krawędzi oraz zbyt płaskie od wewnętrznej strony. Wykorzystując masę modelarską Wamodu, uzupełniłem braki. Najpierw zmatowiłem powierzchnię modelu aby nie było problemów z przywieraniem masy do plastiku. Następnie zwilżonym palcem wygładziłem całość nadając przybliżony kształt.

Poszerzanie nadkoli cz.III
Poprzednie próby poszerzania nie dały zadowalającego efektu. Tym razem skorzystałem z Wamodu, którym wcześniej poprawiałem błotniki. Po nałożeniu masy na model, zwilżonym skalpelem wygładziłem całość. Po wyschnięciu przy pomocy skalpela, pilników oraz papieru ściernego postaram się nadać prawidłowy oraz ostateczny kształt nadkoli.

Dla małej odmiany postanowiłem popracować przy silniku.
Jako, że zakupione lejki doprowadzające powietrze do gaźników (Hobby Design) okazały się za małe, postanowiłem wykonać je od podstaw.
Wykorzystane elementy to:
- aluminiowa rurka o średnicy 2.5mm
- pomocna okazała się przejściówka do słuchawek jack 6.3 na 3.5
- mały młotek
- skalpel, pilniki itp.




Największym problemem było znalezienie przedmiotu, przy pomocy którego dałoby się odpowiednio uformować zakończenie lejka. Przejściówka jack 6.3/3.5 okazała się idealna.
Po przymocowaniu przejściówki do podłoża, przyłożyłem do jej zakończenia aluminiową rurkę i delikatnie opukując młotkiem starałem się uformować rozszerzone zakończenie lejka.




Tak prezentuje się gotowy lejek. Wykonałem ich ok. 30 zanim udało mi się uzyskać zadowalający efekt końcowy.

Po małym przerywniku jakim była budowa gaźników wracamy do "nowej karoserii".
W tej chwili jestem na etapie wykańczania, wygładzania, szlifowania i uzupełniania ewentualnych ubytków. Tym razem robiąc poszerzania wykonałem je w całości z masy Wamodu. Niestety karoseria jest dosyć elastyczna, a Wamod podatny na pęknięcia. Dlatego, gdy karoseria zostanie już ukończona w 100% zrobię jej kopię z żywicy.