Modelarstwo z pasją

Jakiś czas temu chciałem zaprezentować relację z wydłubania swojej pierwszej figurki, ale że z efektu nie byłem zbytnio zadowolony dałem spokój. Tak się jednak złożyło, że już trzy osoby wyraziły chęć zakupu mojej dłubaninki więc pomyślałem, że co mi szkodzi.
Jako, że figurki w całości jeszcze nie zrobiłem żadnej musiała to być rzecz prosta.
Taką wydał mi się słowiański tarczownik w wersji najprostszej czyli w płóciennym kabaciku tylko z tarczą i włócznią. Coś w stylu poniżej.

Przeszukawszy dostępne materiały, okazało się, że podobnego wypuścił kiedyś S Model tyle, że w skali 1:16 mój jest 1:35.
Postanowiłem być sprytniejszy od samego początku i zamiast skręcać szkielet z drutu aby zachować proporcje ciała użyłem jako szkieletu innej figurki z jakiegoś zestawu chyba jeszcze przed generacyjnego Dragona albo innej.
Zeszlifowałem zbędne elementy, żeby odchudzić postać i metodą doklejania uformowałem coś na kształt tułowia.

Następnie poodcinałem dłonie i nogi gdyż były mi zbędne na tym etapie i trochę dogładziłem całość.

Jako, że onuce z pierwszej czy drugiej wojny nie bardzo pasowały to dorobiłem nowe bardziej z epoki.
Za onucami poszły też kamasze.

Głowę też zrobiłem po swojemu. Ponieważ nie mam zbytnio wprawy w lepieniu to postanowiłem ją wyrzeźbić w plastiku. Oczywiście nie całą tylko na bazie jakiejś homoidalnej z któregoś plastikowego zestawu powycinałem skalpelem zbędny plastik żeby uwypuklić rysy twarzy i oczodoły. W oczodołach umieściłem kulki łożyskowe z wkładu do długopisu i potem odlałem sobie taką łysą pałę z żywicy traktując jako bazę wyjściową.
Dopiero do tej pałki przykleiłem włosy z jedynego dwuskładnikowego mazidła jakim dysponuję oraz poprawiłem twarz i dokleiłem staropiastowskiego szczeciniastego wąsa jakiego każdy kmieć mieć powinien. I tak to wyszło.

Mojego wojownika postanowiłem wyposażyć w siekierę jako uzbrojenie podręczne, którąż to siekierę wyciąłem z kawałka plastiku dorabiając trzonek z wykałaczki i przygotowałem do zaformowania.

Po odlaniu z żywicy wyszło to tak jak poniżej.

Siekierę postanowiłem umieścić z tyłu za paskiem przez co musiałem pozbyć się nieco materiału z pleców i przerobić pasek. Ale, że moja masa modelarska po utwardzeniu stała się dziwnie krucha to zrobiony do tej pory tułów odlałem z żywicy. Teraz mogłem skupić się na siekierze i na zrobieniu klamry do paska.

Tułów w takim kształcie postanowiłem utrwalić w silikonie i zająłem się włócznią i tarczą.
Grot włóczni wyrzeźbiłem z kawałka plastiku, dociąłem drzewiec z drutu miedzianego i połączyłem.
Następnie wykończyłem masą tworząc tuleje i nity.

Z tarczą było więcej zabawy. Postanowiłem, że będzie migdałowa, okuta i z umbem, ale nie sklejana tylko z prostych desek. Do jej zrobienia użyłem desek, blachy i żyłki.
Z desek wyciąłem kształt tarczy i skleiłem. Wąskim paskiem blaszki owinąłem brzegi tarczy i przykleiłem tylne poprzeczki. W związku z tym że drewno wydało mi się zbyt miękkie i mógłbym je uszkodzić w trakcie nitowania to zaformowałem całość i zrobiłem odlew.

W odlewie z jasnej żywicy dla kontrastu z czarną żyłką powierciłem otwory na nity.
Ciąłem żyłkę na odpowiednie kawałki i umieściwszy w otworach zgniatałem końce co dało efekt zaklepanych nitów. Następnie z kawałka blaszki za pomocą główki od dużej szpilki ukulałem umbo.
Przykleiłem umbo i całość ponownie zalałem silikonem uzyskując gotową tarczę.

Całość w zasadzie była gotowa do złożenia jednak oddzielenie rąk od tułowia wydało mi się poręczniejsze przy ewentualnej dalszej eksploatacji więc lewą rękę z dłonią zrobiłem jako osobny odlew jak też prawą rękę z dłonią i tarczą. Zmontowałem całość i ustawiłem na uprzednio wytoczonym przez siebie cokoliku.


I to tym czasem tyle. Malowanie to już zupełnie inna historia.
Natomiast będę wdzięczny za uwagi bo to była moja pierwsza figurka zrobiona w tak zwanym międzyczasie.

Może zbyt pleczysty, ale ogólnie Się nam dział figurowy rozruszał i to od razu z grubej rury

Bogaty jegomość. Tarcza okuta na całym obwodzie metalem, umbo, dwie bronie. Fiu fiu.

To nie woj tylko pospolite ruszenie
Z tego co wyczytałem to tarcze i włócznie dostawali od tego kto powoływał ich do walki... ze sobą brali tylko kto co miał. Choć jedną włócznie zdaje się mieli obowiązek mieć swoją. Ale różnie ludzie gadają

Paweł Leszczyński napisał(a):Może zbyt pleczysty, ale ogólnie Się nam dział figurowy rozruszał i to od razu z grubej rury

To że pleczysty to się zgodzę, kawał chłopa z niego i już , a tak serio to jeszcze się wprawiam w proporcjach.

rob napisał(a):To nie woj tylko pospolite ruszenie

Pospolite ruszenie to nie ta epoka acz nie pomnę teraz bez książek jak się toto nazywało w księstwie. Nie mniej jak na takiego prostego chłopa od pługa oderwanego na czas bitwy to ta tarcza jest za bogata, na w pełni okutą z umbem (które tutaj jest nieco pozbawione sensu) mógł sobie pozwolić bogaty pancerny, a nie taki przysłowiowy piast-kołodziej. Swoją szosą raczej powinna być czymś obciągnięta.

Otóż kiedy książę, "miejscowy watażka" itp. szykował się do wojny to rozsyłał tak zwane wici do podległych mu ludzi.
Napisałem "pospolite ruszenie" bo zabrakło mi słowa, a sens podobny.
Natomiast co się tyczy tarczy to fakt, nawet jak na księcia to pewnie nie inwestował aż tak bardzo w sprzęt który powierzał.
No i umbo złapałeś mnie...
W zestawie jest też druga obciągnięta skórą i bez umba, ale nie mogłem się oprzeć.

rob napisał(a):Otóż kiedy książę, "miejscowy watażka" itp. szykował się do wojny to rozsyłał tak zwane wici do podległych mu ludzi.

Wiem, mimo tego że mam koło od transportera na profilowym Nie jestem u siebie więc nie mam pod ręką książek, dlatego nie wpisałem poprawnej nazwy w tamtym poście.

Talent jest bez dwóch zdań.

O, to i nie tylko pompy Ci wychodzą...
Podoba się.

Mnie też niepokoi ta tarcza. Z jakich czasów jest ten pan?

przełom XI-XIIw

No to już mnie mniej niepokoi. Dzięki.

Onegdaj umaziłem tę figurkę tak:









...ale galerii z tego nie zrobię, nie kwalifikuje się.
I to by było na tyle w temacie.

No co Ty gadzasz, że nie umiesz malować. Nie ma może wirtuozerii ale jest solidny poziom. Wielu by chciało tak figury malować.
Gęba bardzo dobra i osprzęt gites.
Widać, że jak byś potrenował to sukces będzie - jak jest talent to jest. Natury się nie da oszukać - jak to jeden z naszych wieszczów kina kiedyś wyartykułował.

Dzięki za miłe słowa.
Przy następnej przyłożę się bardziej
A przynajmniej się postaram