Modelarstwo z pasją

Witam. Co tu napisać po 3 latach ciągnięcia wątku warsztatowego? (http://www.pwm.org.pl/viewtopic.php?f=25&t=8495)
Lepiej późno niż wcale?

Fakt, że na ten okres składały się głównie długie miesiące porastania kurzem, ale to najtrudniejsza i najbardziej pracochłonna zabawka, z jaką dotąd miałem do czynienia. Raczej nieprędko znów się wezmę za konną figurkę całą w bielach

Pięknie to wygląda, sam nigdy czegoś podobnego nie zrobię, ale .....
Nie wydaje ci się ze ta płachta na koniu powinna być na dole trochę pobrudzona i poszarpana ?
Ot tak tylko przymarudzam...

CzarekB napisał(a):Nie wydaje ci się ze ta płachta na koniu powinna być na dole trochę pobrudzona i poszarpana ?

No nie bardzo. Gościu wiezie na bitwę chorągiew Wielkiego Mistrza, więc musi być jedną z najbardziej reprezentacyjnych postaci w 30 - tysięcznej armii. Owszem, przybrudzić gdzieś się ewentualnie mógł, ale właśnie ze względu na ten reprezentacyjny charakter, brudzenie odpuściłem. Za to poszarpanie mi tu nijak nie pasuje. To nie krzyżowiec, co się tuła po pustyniach - facet w najlepszych łachach wyjechał z Malborka prosto na bitwę

No wreszcie skończony ;)

Bardzo fajnie się prezentuje!
Czekam na kolejna figurkę ;)

Pozdr

Dzięki Marcin.
Niedługo C.K. szturmowiec z MarSa powinien dołączyć do grona zakończonych, no i wtedy wreszcie będę mógł się zająć czymś nowym - miła perspektywa.

Jak żywy:)
Jest tylko jeden problem: Chorąży trzymał drzewce w ręku, ale jego dolny koniec opierał się na strzemieniu, nie byłby inaczej w stanie utrzymać tego zbyt długo w łapie, a szczególnie w czasie jazdy.

Hayek napisał(a):drzewce w ręku, ale jego dolny koniec opierał się na strzemieniu

Ano nawet myślałem o tym, żeby tak zrobić, ale odpuściłem. Trochę z lenistwa, ale głównie dlatego, żeby całość była stabilniejsza i bezpieczniejsza - bo cała ta figurka opiera się na dwóch cienkich i delikatnych nogach konia (pozostałe dwie są uniesione), które w trakcie prac już nieraz mi się połamały. Fakt, że pod kropierzem w trawie porobiłem wzmocnienia, ale dodatkowy punkt oparcia uznałem za wskazany. Zresztą, w końcu mógł se facet tego kija czasem wyciągnąć i oprzeć na ziemi..

Ave napisał(a): Zresztą, w końcu mógł se facet tego kija czasem wyciągnąć i oprzeć na ziemi..

Szczególnie po kilku godzinach czekania w słońcu na jakieś ruchy ze strony Władka J. ))

Bardzo mi się podoba. Świetne cieniowanie białego.

Dzięki Tomek, ten biały był właśnie głównym wyzwaniem - cieszę się, że wyszło pozytywnie.