Droga jaką musiał pokonać swoimi krótkimi nogami była długa, kręta i niebezpieczna. Dzielnie stawił czoła wszelkim wyzwaniom - choć jeszcze wtedy nie wiedział, że największe z nich dopiero przed nim...
Glind dotarł wreszcie do ponurych, ośnieżonych i ociekających lodem szczytów Merduilu. Posępny widok, jaki rozciągał się przed jego oczami napawał go niepewnością. Nie wiedział czego może się spodziewać - nigdy wcześniej nie przyszło mierzyć mu się z rzeczami, których nikt nawet nie był w stanie mu opisać. Mimo to, nieutrudzenie brnął przez śniegi po jednej ze ścian. Spojrzał pod stopy, potem przed siebie. Jego serce zaczęło bić mocniej, ciśnienie wzrosło, a przeróżne myśli krążyły nieustannie w jego głowie... Są! krzyknął - schody Merduilu. Były to kamienne, nieregularne schody wykute w litej skale. Nie zachęcały swoim wyglądem do tego by na nie wkroczyć. Nie to było jednak najgorsze. Zza rogu wyłonił się poskręcany niczym wstążka metal - wejście do groty zostało otwarte. To, co je otworzyło musiało być niesamowicie silne i... czy nadal tam jest? To pytanie zabrzmiało w myślach Glinda, nie dając mu spokoju i napawając lękiem. Jeszcze mocniej chwycił swój topór i ruszył - być może w swoją ostatnią podróż życia...
Po tym długim wstępie przedstawiam Wam winietkę popełniona przez święta. Figurka - kiedyś kupiona w sklepie z elementami do gier bitewnych itp - skali nie znam. Skały zrobione ze styroduru, a podstawka to balsa. Tak to wygląda:
Pozdrawiam
MesserDesign
