Modelarstwo z pasją

Witam, założyłem ten wątek, żeby odświeżyć pamięć o historii lotnictwa. Wrzucamy najbardziej interesujące maszyny, które wymyślono.

Focke-Wulf Ta 183 był niemieckim jednomiejscowym myśliwcem odrzutowym o konstrukcji skośnopłatowej z końcowego okresu II wojny światowej. Był wyposażony w kabinę ciśnieniową i działka. Stał się prototypem dla kilku powojennych myśliwców.

Pod koniec 1942 r. firma Focke-Wulf rozpoczęła prace nad myśliwcem odrzutowym. Inżynier Hans Multhoop, pod kierunkiem Kurta Tanka, umieścił silnik w środku kadłuba za kabiną pilota, z wlotem powietrza w nosie samolotu i usterzeniem w kształcie litery T. Projekt został nazwany "Samolotem Ludowym" (niem. Volksflugzeug). Wariant I miał proste skrzydła, wariant II miał skrzydła pochyłe. Projekt został odłożony ze względu na konieczność modernizacji Focke-Wulf Fw 190 i inne prace rozwojowe. W styczniu 1944 roku rozpoczęto prace nad projektem myśliwca z napędem rakietowym. Napęd rakietowy zapewniał szybki start w rejon, gdzie znajdowały się bombowce wroga, a napęd odrzutowy pozwalał na szybkie manewrowanie między nimi.



Od połowy 1944 r. Ministerstwo Lotnictwa i Dowództwo Luftwaffe ogłosiły konkurs na myśliwiec o prędkości do 1000 km/h na wysokości 7000 m i uzbrojeniu armatnim, a po odrzuceniu projektu P VII stał się on ostatecznie podstawą do opracowania nowego Planu V Entwurf II.Razem z nim w konkursie wzięły udział Messerschmitt P.1110, Heinkel P. 1078, Blohm & Voss P 212, Junkers EF 128, który wygrał rywalizację.Miał być wyposażony w silnik rakietowy Walter HWK 109-509A-2 i silnik odrzutowy Heinkel Hirth HeS 011A. Jednak Luftwaffe nalegała na posiadanie tylko silnika odrzutowego i od połowy 1944 r. rozwój poszedł w tym kierunku.Do metalowego kadłuba zaprojektowano nowe drewniane, ścięte skrzydła.Wygrał on konkurs w lutym 1945 roku, otrzymując numer 183 i, w uznaniu osiągnięć Tanka, pełne oznaczenie Ta 183 Design II, zwane Huckebein.Ostateczny projekt Ta 183 Design III otrzymał zmodyfikowane skrzydła, tradycyjne płetwy ogonowe, działka nad wlotem powietrza i przesunięcie kokpitu do środka bezwładności.W marcu 1945 roku zamówiono 16 prototypów.Silnik He-S-011[de] nie był już dostępny, więc planowano zainstalować silniki Jumo-004B[de] na prototypach V-0 do V-4.Pierwsze loty zaplanowano na maj-czerwiec 1945 r., ale 8 kwietnia fabryka została zajęta przez aliantów, a pierwszy prototyp nie został jeszcze ukończony. Dokumentacja i nieukończone samoloty trafiły do USA, ZSRR i Anglii.

Focke-Wulf Super Lorin był jednym z wielu projektów "papierowego samolotu" podjętych przez niemieckie lotnictwo podczas II wojny światowej (1939-1945). Samolot został zaprojektowany przez inżynierów słynnej firmy Focke-Wulf (twórcy słynnego myśliwca Fw 190) i pojawił się w końcowej fazie konfliktu jako możliwe rozwiązanie dla myśliwca przechwytującego. Wykorzystywał kilka zaawansowanych koncepcji tamtych czasów, w tym owalne płaty i ramjety do lotów przelotowych. Ramjety były popularne podczas wojny ze względu na obiecaną prędkość, choć ich głównym ograniczeniem była niezdolność do napędzania samolotu z całkowitego zatrzymania - jako takie ramjety wymagały głównej formy startu pomocniczego, takiego jak napęd rakietowy. Projekt Super Lorin przypisuje się inżynierowi lotniczemu Heinzowi von Halenowi.




Super Lorin wykorzystuje solidny, okrągły korpus z bąbelkowym baldachimem nad nosem. W nosie znajduje się również wlot powietrza, do którego można zassać silnik rakietowy, co jest niezbędne do osiągnięcia minimalnej prędkości startowej ramjeta wynoszącej około 150 mil na godzinę. Rakieta znajduje się w brzuchu maszyny i jest wyrzucana przez otwór pod ogonem. Skrzydło główne samolotu znajduje się z przodu na śródokręciu, ze znacznym skokiem zarówno na krawędzi natarcia, jak i spływu, a jednocześnie jest zamontowane centralnie po obu stronach kadłuba. Za głównym samolotem rozciąga się usterzenie, z pionowym ogonem i dwiema poziomymi płaszczyznami nachylonymi ku górze - każda z silnikiem ramjet na końcu. Silnik ramjet był rozwiązaniem zaprojektowanym i opracowanym przez samego Lorraine'a. Bliskie umiejscowienie tych silników na kadłubie samolotu ma na celu ograniczenie zakłóceń przepływu powietrza i stworzenie bardziej atrakcyjnego, aerodynamicznie dopracowanego profilu.

Skąd ten tekst? Kompletnie nieprofesjonalny. Co to są owalne skrzydła? Bąbelkowy baldachim? Zassać silnik? Silnik rakietowy z wlotem powietrza? Rakieta wyrzucana przez otwór pod ogonem? Skrzydło na śródokręciu? Skok krawędzi? Usterzenie rozciąga się za głównym samolotem? Pionowy ogon i dwie poziome płaszczyzny nachylone ku górze? Kto to jest "sam Lorraine"?

Trudno mówić o najciekawszych samolotach w historii, skoro te projekty nie wyszły poza stadium szkiców. Doprawdy było w historii dużo więcej ciekawszych samolotów, które naprawdę latały.

Najprostsze - tłumaczenie maszynowe.
Dobrze, że nie użył babelfish.