Lądownik osiadł na wulkanicznej równinie Elysium Planitia. Wybrany został obszar, w którym możliwy będzie zarówno pomiar fal sejsmicznych o niewielkim stopniu zakłócenia, jak również wbicie urządzenia do pomiaru strumienia ciepła[7].
Lądownik został przygotowany przez Jet Propulsion Laboratory, przy współpracy uczonych z francuskiej agencji CNES i niemieckiej DLR. Mechanizm udarowy penetratora HP³ (nieoficjalnie „Kret”) został wykonany przez inżynierów z Centrum Badań Kosmicznych PAN i firmy Astronika z Polski[8].
Instrumenty naukowe
Seismic Experiment for Interior Structure (SEIS) – sejsmometr do pomiaru trzęsień ziemi na Marsie i innych form wewnętrznej aktywności.
Heat Flow and Physical Properties Package (HP³) – próbnik do pomiaru strumienia ciepła z wnętrza planety, który został wprowadzony na głębokość 5 m w grunt marsjański.
Rotation and Interior Structure Experiment (RISE) – przyrząd służący do pomiaru przesunięcia dopplerowskiego sygnałów między lądownikiem a Ziemią; dokładny pomiar ruchów planety miał pozwolić lepiej określić rozkład mas i stan skupienia materii w jej wnętrzu.
Temperature and Winds for InSight (TWINS) – stacja pogodowa mierząca prędkość wiatru i temperaturę powietrza.
Ponadto sonda była wyposażona w dwie kamery – jedną zamontowano na wysięgniku, a drugą na korpusie lądownika. Lądownik był zasilany przez panele słoneczne, podobne do wykorzystywanych w misji Phoenix. Dla zmaksymalizowania czasu działania sonda osiadła w pobliżu marsjańskiego równika. Niestety, podczas burzy piaskowej panele słoneczne zostały zasypane przez pył, co zmniejszyło ich wydajność dziesięciokrotnie. Kolejne próby kontaktu zakończyły się niepowodzeniem. 21 grudnia 2022 roku NASA ogłosiła misję za zakończoną.
Kolejny blaszany model firmy Metal Earth, również nieco wymagający, ale przyjemny w montażu. Najtrudniejsze było uzyskanie z płaskich blaszek nierozwijalnych powierzchni.
