W połowie 1916 roku Francuzi produkowali dwa średnie czołgi i zaczynali opracowywać słynny Renault FT. Chociaż armia nie myślała o budowie ciężkich pojazdów, stocznia Forges et Chantiers de la Mediterranee (FCM) otrzymała kontrakt na budowę 40 - tonowego modelu.
Generał Mourret, gorący przeciwnik lekkiego czołgu, był tą osobą, która zleciła rozpoczęcie prac nad koncepcją ciężkiego pojazdu przełamania. Gdy, 15 września 1916, roku Brytyjczycy pod Sommą po raz pierwszy użyli słynnych Mark I Tank, francuskie społeczeństwo zażądało informacji o programie budowy czołgów, także tych ciężkich. Okazało się, że stocznia nie kiwnęła palcem w kierunku realizacji zamówienia. Stwierdzono braki w dokumentacji. Najwyraźniej ktoś czyścił po sobie ślady. We Francji wybuchł skandal. Ten krótki wstęp pokazuje, że realizacja projektów nie zawsze szła w parze z potrzebami frontowymi i możliwościami ekonomicznymi krajów toczących wojnę. Czasami decydował o tym przypadek, a czasami…
Jak już wiemy gen. Mourret złożył zamówienie na zaprojektowanie trzech modeli. Były to:
• Char 1A o masie do 40 ton
• Char 1B o masie do 45 ton
• Char 2C o masie do 65 ton.
NIEOCZEKIWANE TRUDNOŚCI
O przedsięwzięciu szybko dowiedział się główny propagator budowy czołgów we Francji, generał Jean Estienne. Nadzorował on realizację projektu Schneider CA oraz nakłaniał zainteresowanych do rozpoczęcia budowy Renault FT. Obawiał się, że budowa niepraktycznego i ciężkiego modelu, zablokuje realizację programu budowy lekkich i praktycznych gąsienicowych pojazdów pancernych, które miały odbudować morale francuskiej armii. W grudniu 1917 roku zaprezentowano prototyp FCM 1A. Gen. Estienne podjął pewną ryzykowną grę, która dawała szanse na wdrożenie programu budowy wspomnianego już Renault FT.
Szef sztabu gen. Philip Petain, który był zwolennikiem budowy małych czołgów, doradził Estiennowi, żeby zakończył ryzykowany projekt rozwijany przez stocznię FCM. Ten drugi posiadając nie tylko wiedzę z zakresu wojskowości, ale i zmysł polityczny, wiedział, że nagłe wstrzymanie programu może sprowadzić falę społecznego oburzenia, co w atmosferze skandalu czołgowego oraz buntu w armii francuskiej, mogło zakończyć się katastrofą. Generał Estienne zarekomendował do produkcji najcięższy model, czyli Char 2C. Tą zręczną decyzją opóźnił produkcję o kilka miesięcy. Stocznia nie miała bowiem gotowego projektu, na który trzeba było czekać kilka miesięcy. Oficjalnie swój wybór argumentował lepszymi możliwościami pokonywania okopów rekomendowanej wersji.
Głównodowodzący wiedząc o co toczy się gra, wspomagał Estienne’a poprzez wydawanie pewnych decyzji utrudniających realizację programu. Zażądał, aby do marca 1919 roku gotowych było 900 ciężkich wozów! Nierealne zamówienie doprowadziło do kłótni pomiędzy ministrem wojny, premierem, a ministrem ds. broni. Przeciwnicy koncepcji ciężkiego czołgu umiejętnie dolewali oliwy do ognia. Za każdym razem, gdy projekt był przedstawiany do akceptacji, żądano idiotycznych usprawnień. Estienne chciał, aby dodano taran oraz elektryczny wykrywacz min. Szef sztabu zażądał aby wybudowano pontony gąsienicowe, które miały przeprawiać pojazdy przez rzeki. Ponton przeprawiający 69 ton stali? W tamtych czasach?
Nic dziwnego, że jesienią 1918 roku na taśmie montażowej było zaledwie 10 egzemplarzy. Wraz z zawieszeniem broni zamówienie okrojono do wspomnianych 10 sztuk. Różne źródła podają inne daty dostawy czołgów. Najbezpieczniej będzie mi podać okres lat 1919-1923.
O konstrukcji oraz szlaku bojowym znajdziecie info w dalszej części artykułu... http://modelstory.pl/fcm-2c-najciezszy-czolg-w-historii/
