Coś w tym jest o czym piszesz, greatgonzo. Naturalnie rozumiem to po swojemu, ale chciałbym się tym z Wami podzielić.
Techniki modelarskie, zwłaszcza w zakresie malowania i nanoszenia śladów eksploatacji są już tak liczne, różnorodne i zaawansowane, że dla mnie porównanie pracy nad modelem do tworzenia dzieła sztuki (mówię głównie o malarstwie) jest adekwatne, spontaniczne i naturalne.
Możemy o tym mówić na płaszczyźnie podejścia/filozofii, np: moim celem jest opanowanie i zastosowanie techniki X albo coś zupełnie innego - stworzenie całościowej koncepcji dzieła (modelu), w prace nad którym te czy inne techniki są w sposób oczywisty wpisane.
W drugim przypadku technika służy dziełu i realizacji zamysłu (artystycznego) twórcy/modelarza (co pokazać i w jaki sposób?). I pozostaje dowodem na poważne i odpowiedzialne traktowanie dzieła oraz procesu tworzenia. Wybaczcie wielkie słowa
. Można by to ująć krótko i dosadnie, jednak nie tak rozumiem ideę tego wątku. A dosadnie można zawsze 
.Możemy też dyskutować o sztuce modelarskiej na płaszczyźnie czysto warsztatowej. Oznaczać by to mogło rozwijanie umiejętności i technik warsztatowych przynależnych od dawna sztuce, np: malarstwu. Trudno mi tu mnożyć przykłady (bom nie plastyk), ale pomijając tak oczywiste rzeczy jak ćwiczenie sprawności manualnej, trzeba by pewnie mówić o ćwiczeniu w posługiwaniu się materiałami i chemią, o treningu wrażliwości zmysłów, np: wrażliwości na barwy, ćwiczeniu spostrzegawczości, treningu wyobraźni, a w dalszej perspektywie, być może, o kształtowaniu własnego stylu, poczucia piękna i ogólnej wrażliwości.
Takie coś pojawia się, gdy zaczynam myśleć o modelu w kategoriach bryły, faktury, oświetlenia, nasycenia, itd, itp. a nie wciąż o tym czy mi się na nim nie pogryzie chemia
. I nie chodzi mi o to, że takie podejście przychodzi z czasem. Moim zdaniem można od niego zacząć 
.I nawet jeśli konwencja jest zazwyczaj ta sama (maksymalny realizm), to nie ujmuje to niczego wyrafinowanym technikom i ich mistrzowskiemu zastosowaniu, zbliżającym modelowanie do wysiłku artystycznego, a efekt - do dzieła sztuki (wciąż przez małe "d" i małe "s").
Bartek
)
?.
Moim zdaniem stosowanie farb olejnych i innych specyfików to element rzemiosła, stosowanie pewnych określonych narzędzi do osiągnięcia konkretnego, przeważnie zamierzonego efektu, choć i z tym bywa różnie. Zmysły plastyczne, że tak to nazwę 'plastyczne postrzeganie rzeczywistości' to cecha, która z pewnością pomaga w tym by model był nietuzinkowy, wyróżniający się na tle innych prac. W moim modelarstwie najważniejsza jest umiejętna obserwacja zdjęć i odtwarzanie tego co zobaczyłem na modelu. Artystą plastykiem nie jestem, sztuki nie uprawiam, muzykiem jestem, ale sztuki muzycznej też nie uprawiam, zarabiam grając muzykę ... jestem rzemieślnikiem, bo to o czym wspominał Mariusz, że sporo tu gitarzystów na forum, ja się zapytam co ma piernik do wiatraka, mało który gitarzysta jest artystą, tworzenie dzieł muzycznych w zaciszu domowym, granie koncertów dla WOŚP, udział w Jam Sessions nie robi z nas artystów, jesteśmy w tym momencie tylko gitarzystami, lepszymi lub gorszymi, mającymi z tego co robimy frajdę, satysfakcję i umilenie czasu innym ludziom. Rzeźbienie figurek to moim zdaniem też rzemieślnictwo.
Kamil poruszył dalece ważniejszą kwestię niż to czy modelarstwo jest sztuką ... a mianowicie, postrzeganie hobby jako takiego w zaściankowym pod tym względem 'polandowie'. Czy to modelarstwo, nie ważne na jakim poziomie, czy to ASG, czy też muzykowanie, to są hobby, czasem różnie postrzegane, choć w sumie granie na gitarze jest dość popularne, rzekłbym nawet, że populistyczne, bo gitarzystów jak 'mrówków', ale dwa pierwsze to hobby niszowe postrzegane jako zabawa, z której powinno się wyrosnąć w wieku np. lat 15'tu najpóźniej. Niestety taka postawa świadczy tylko niezbyt dobrze o naszym społeczeństwie. Jednakże mam jedną uwagę dotyczącą tego problemu, im większe i rozleglejsze nasze zainteresowania, choćby modelarstwo i inna dłubanina, tym większe szanse, że potomkowie nasi pierworodni unikną ogłupiającego wpływu ogółu, siedzącego przed TV, stojącego w klatce na blokowisku, itp. Tak więc raczej skłaniał bym się ku postrzeganiu modelarstwa jako relaksu dla nas i wartości edukacyjnych dla tak zwanej młodzieży dorastającej, dla której pokazanie drogi jaką jest np. modelarstwo może okazać się zbawienne w kontekście pożytecznej dla nich realizacji czasu wolnego.