Modelarstwo z pasją

Czy mieli już Koledzy to w łapkach?

Cytat "Dodatki Kalkomania 1/72, 1/48 i 1/32
Rewelacyjnie wykonane lufy działek w skali 1/72, 1/48, 1/32 firmy MASTER"
Ciekawią mnie te lufy - z czego one są

źródło http://sklep.kagero.pl/product_info.php?products_id=864

Tutaj Darku znajdziesz coś na temat tych luf:
http://pwm.org.pl/viewtopic.php?f=7&t=5256&p=59750

Jarek

Plany podobno z grubsza te same co w Monografii.
Te lufy Mastera wyglądają efektownie, ale chyba raczej się nie skuszę na to wydawnictwo.
Może Master zacznie je (w 1:48) sprzedawać solo bez planów.
Chyba, że ktoś to kupi pod inną skalę i się podzieli niepotrzebnymi lufkami.

Dzięki, zupełnie przegapiłem ten temat

Pełny tytuł: Messerschmitt Bf 109 E. E-1/E-3/E-4/E-7 models
Wydawnictwo: Kagero
Autor: Mariusz Łukasik
Opracowanie i kreślenie planów: Mariusz Łukasik
Plansze barwne: Janusz Światłoń
Numer ISBN: 978-83-61220-26-8
Media: format A4, miękka oprawa, 24 strony + wkładka A1, rysunki i plany, plansze barwne, kalkomania 1/72, 1/48 i 1/32, lufy działek MG-FF w skali 1/72, 1/48 i 1/32 firmy MASTER


Kolejny tomik z serii Top Drawings poświęcony został Messerschmittowi Bf 109 E wersji E-1/E-3/E-4/E-7. Na 24 stronach znajdują się rysunki w 6 rzutach (widok z obu boków, przodu, tyłu, góry i dołu) wersji E-1, E-3, E-4/Trop oraz E-7 w skali 1:72 i 1:48, uzupełnione o rysunki niektórych elementów wyposażenia – m.in. uzbrojenia, pylonów i podwieszeń, śmigła. Wkładka A1 zawiera natomiast rysunki Bf 109 E-1 i E-4/Trop w skali 1:32, również wzbogacone o rysunki wyposażenia. Rysunki w skali 1:48 publikowane już były w monografii Bf 109 E, wydanej w ubiegłym roku przez Kagero. Jakość edytorska bez zarzutu – papier kredowy dobrej jakości, rysunki wydrukowane wyraźnie, bez przesunięć. Podobnie nieźle wyglądają plansze barwne. Autor umieścił na nich 4 maszyny:
Bf 109 E-7/Trop, 2./JG 27, „czarna 2”
Jedyne znane mi zdjęcie tej maszyny pozostaje w zgodzie z interpretacją autora kolorówki, ujęty został nietypowy kadłubowy Balkenkreuz, jak również dające się odczytać ze zdjęcia rozmieszczenie barw na lewej stronie kadłuba, pozostałe fragmenty są prawdopodobnie domysłem autora.
Bf 109 E-1, 1./JG 20, „biała 4”
W tym przypadku również mogę skonfrontować planszę tylko z jednym zdjęciem (Classic Publications „Jagdwaffe Vol.1 Sect.3. Blitzkrieg & Sitzkrieg. Poland & France 1939-40“, s.250). W związku ocenie podlega tylko interpretacja lewej strony maszyny – wydaje się, że autor dobrze uchwycił rozkład kamuflażu tego egzemplarza, na kolorówce Światłonia jest on według mnie bardziej zgodny ze zdjęciem, niż na profilu z książki Classic Publications, natomiast zbyt pękaty jest łuk – godło jednostki umieszczone na osłonie silnika.
Bf 109 E-7, III./JG 77, „czarna 10“
Ten egzemplarz miał większe szczęście do fotografii, nic w tym zresztą dziwnego, gdyż wzbudza zainteresowanie zarówno malowaniem, jak i bogactwem oznaczeń. Dostępne kolorowe zdjęcia maszyny wskazują na dobre odwzorowanie kamuflażu i oznakowania na planszy barwnej, jedynie nazwa własna maszyny powinna mieć moim zdaniem grubszą, wyraźniejszą obwódkę. Autor opisu planszy przyporządkował maszynę Oblt. Hubertowi Mütherich, jednak istnieją co do tego wątpliwości w literaturze.
Bf 109 E-4/B, 9./SKG 210, „S9+GT”
Nie znalazłem żadnego zdjęcia tej maszyny, toteż trudno mi coś powiedzieć na temat zgodności kolorówki z oryginałem, błędne tymczasem jest przyporządkowanie maszyny do 9./SKG 210, gdyż jednostka ta nie miała III Gruppe, chodzi tu najpewniej o 9./ZG 1, co potwierdzają znalezione w sieci informacje o tym egzemplarzu, rozbitym podczas startu przez pilota Uffz. Wernera Ringel 1 lipca 1942 roku.
Wszystkie Emile z plansz barwnych znalazły swoje odzwierciedlenie na arkuszu kalkomanii, zawierającym oznaczenia indywidualne w skalach 1:72, 1:48 i 1:32. Oczywiście, w związku z tym również na kalce godło 1./JG 20 jest zbyt pękate, a ‘Lilo’ ma za wąską obwódkę. Na kalkomanii nie ma informacji o producencie, jednakże wygląd, jak i tradycja wskazują na Techmod.
Kolejnym dodatkiem dla modelarzy są lufy działek MG-FF firmy Master, po 2 sztuki w skalach 1:72, 1:48 i 1:32. Jakość wykonania jest bardzo dobra, cieszy pojawienie się polskiego producenta, który celuje w dotychczas raczej niszowy segment luf do modeli lotniczych. Podoba się promocja firmy poprzez pojawienie się produktu w popularnej publikacji, warto jednak, by lufy trafiły z czasem do normalnego obrotu, bo przecież chcąc zwaloryzować kilkadziesiąt planowanych modeli Emila, nie będę kupował kilkudziesięciu egzemplarzy Top Drawings 4
Podsumowując, publikacja o Emilu jest chyba najlepszym tomikiem serii Top Drawings. Dobra jakość głównej zawartości, jak i interesujące, choć nie wolne od drobnych błędów dodatki mogą znaleźć powodzenie wśród modelarzy.

Książkę do recenzji udostępniło Wydawnictwo Kagero. Dziękujemy

A lufy Quickboosta są złe?

A na okładce Top Drawings 4 stoi napisane MASK FOILS FREE, to ja się pytam gdzie one są?
Publikacja jest zafoliowana (zrozumiałe) więc biorąc ją do ręki polegam na widocznym na niej opisie. Kalki były mi obojętne jakie są, znalazłem lufy metalowe, fajnie ALE JA CHCIAŁEM MASKI, po to kupowałem.
Znów się zawiodłem na KAGERO, żeby nie powiedzieć , że czuję się oszukanym!!!!!!!
Dopiero później,ze strony KAGERO poznałem prawidłowy zestaw dodatków (bez masek).
Proszę Cię Drogie KAGERO , w związku z zawartą umową kupna-sprzedaży, wywiążcie się z niej i doślijcie mi maski, gwarantowane opisem z pierwszej strony , czekam na odpowiedź na priv.

japaw napisał(a):A na okładce Top Drawings 4 stoi napisane MASK FOILS FREE, to ja się pytam gdzie one są?
Publikacja jest zafoliowana (zrozumiałe) więc biorąc ją do ręki polegam na widocznym na niej opisie. Kalki były mi obojętne jakie są, znalazłem lufy metalowe, fajnie ALE JA CHCIAŁEM MASKI, po to kupowałem.
Znów się zawiodłem na KAGERO, żeby nie powiedzieć , że czuję się oszukanym!!!!!!!
Dopiero później,ze strony KAGERO poznałem prawidłowy zestaw dodatków (bez masek).
Proszę Cię Drogie KAGERO , w związku z zawartą umową kupna-sprzedaży, wywiążcie się z niej i doślijcie mi maski, gwarantowane opisem z pierwszej strony , czekam na odpowiedź na priv.

Fakt faktem, na okładce jest informacja o maskach, których nie ma, aczkolwiek kupowanie książki za 35zł celem posiadania masek wydaje mi się dość oryginalnym pomysłem

Mariusz Jarzyna ze Szczec napisał(a):A lufy Quickboosta są złe?

Szczerze? Wolę lufy Mastera. Dlaczego? Technologia produkcji powoduje, że raczej nie trafią się egzemplarze uszkodzone, nienawiercone czy ułamane, a ostatnimi czasy stwierdzam z przykrością, że u Czechów wyraźnie folguje sobie kontrola jakości, kilka produktów QB, CMK i Tally Ho, które nabyłem, chyba takowej nie przechodziły, bo części są niedolane, rozmemłane bądź czegoś brakuje

A wracając do meritum, nie dawał mi spokoju egzemplarz z 9./ZG 1 i dokopałem się do zdjęć...na własnym dysku twardym, w związku tym podziękowanie dla Ed Westa z TOCH, bo pewnikiem wskutek jego regularnego przeszukiwania ebay się tam znalazły. Konfrontacja kolorówki wypada niestety dość negatywnie, pal licho niekoniecznie zgodnie ze zdjęciami rozmieszczone plamy, ale przede wszystkim osa jest za krótka i nieco za chuda zarówno na kolorówce, jak i kalkach. Szkoda.

Witam
Dokładnie na tych przywołanych zdjęciach opieraliśmy się przy robieniu kolorówki. Według mnie osa jest w porządku, warto zwrócić uwagę na perspektywę w jakiej spozycjonowany jest samolot. Dokonuje ona pozornego wydłużenia osy ale według zdjęcia zaczyna sie ona mniej więcej na początku przedniej części osłony wydechu i kończy razem z początkiem wlotu powietrza. Tak jest też na kolorówce. Rozkład plam tez jest chyba zbieżny z tym co na zdjęciu. Samolot ma mocno zużytą powłokę lakierniczą, przebijające spod spodu starsze fragmenty malowania, co nawet na tych ujęciach momentami wygląda różnie. W tym czasie większość egzemplarzy w jednostce to Bf 109 E-4 i E-7 w wersji bombowej. Ten jest swoistym rodzynkiem.

Ten jest swoistym rodzynkiem bo ma zarówno starą osłonę kabiny z zamocowaną zewn. szybą pancerną jak i Fieselerowski chwyt powietrza do sprężarki. Nieczęsta i ciekawa rzecz
Bardzo ciekaw jestem także jaki miał silnik, A. N czy może Aa
Widać na jakimś zdjęciu trójkąt paliwowy?

Niestety Kuba to jedyne zdjęcia na jakie natknąłem się w odniesieniu do tego egzemplarza. Nie są najlepszej jakości więc odczytanie trójkąta paliwowego nie jest chyba możliwe, a robilismy z Januszem Światłoniem różne cuda na ten temat analizując malowanie. Nasz schemat wydał sie nam najbardziej prawdopodobny, choć wątpliwości mieliśmy (i mamy) sporo. Niestety sam wiesz, że w odniesieniu do czarno-białych zdjęć to najczęściej przybliżona interpretacja. W tym przypadku dochodzi jescze fakt, że samolot chyba sporo przeszedł zanim trafił na nasz stół. W ogóle Emile w SKG 210 w 1942 roku to mocno zagmatwana historia i te zdjęcia to chyba jedyny znak 9 Staffel w Rosji powołanej na krótko w styczniu 1942 roku III Gruppe. Podczas tych zdjęć wykonanych chyba na lotnisku Kutelnikowo w Rosji jest jeszcze inna maszyna ale to już chyba Bf 109 E-7 z większą osą i trochę innym malowaniem. Niestety nie widać tam kodu literowego na kadłubie samolotu.

Można prosić o jakąś próbkę planów zawartych w tej publikacji ?

robmario napisał(a):W ogóle Emile w SKG 210 w 1942 roku to mocno zagmatwana historia i te zdjęcia to chyba jedyny znak 9 Staffel w Rosji powołanej na krótko w styczniu 1942 roku III Gruppe.

Mariusz, skąd informacje o istnieniu III./SKG 210 ?
Zagadnąłem w tej sprawie Johna Vasco, znawcę jednostek niszczycielskich i autora chyba jedynej publikowanej historii SKG 210 i według niego nic takiego nie miało miejsca, a III Gruppe, wyposażoną w Emile, sformowano po reorganizacji SKG 210 w ZG 1 4 stycznia 1942 r z pilotów jednostek treningowych i jednej z jednostek SAGr.

Tu troche na temat Bf 109 E w Z.G. 1 - http://lolas.pl/pablo/zerstoerer/002.html

pozdrawiam,
Pawel