Modelarstwo z pasją

Dawno, dawno temu - w latach 80-tych zafascynowała mnie historia Matyldy - Królowej Pustyni, która jak się potem dowiedziałem (a były to czasy przedinternetowe i wszystko trzeba było zdobywać z nielicznych książek i czasopism) zapisała się może jeszcze bardziej w historii jako czołg, który w bitwie pod Arras 21 maja PRAWIE powstrzymał Niemców w 1940 roku we Francji. Gdyby nie słaba koordynacja działań, chaos i brak odpowiedniego wsparcia ze strony piechoty i lotnictwa, być może Brytyjczycy - w tym 7th RTR używający Matyldy II - odcięliby część wysuniętych jednostek pancernych Hitlera i zmusili Niemców do jakiejś radykalnej zmiany planów. To się nie udało, udało się jednak na tyle Niemców skonfudować, że wstrzymali na chwilę ofensywę, co w konsekwencji pozwoliło aliantom wzmocnić obronę między innymi Dunkierki i potem ewakuować 300.000 ludzi do Anglii.

Bezpośrednią inspiracją do budowy modelu Matyldy spod Arras były - zeszyt Ospreya, ale przede wszystkim artykuł Steve'a Zalogi z Military Modelling z 2000 roku. Jestem jego - Zalogi - wielkim fanem, zawsze podziwiam jego staranność wykonania, dociekliwość i zwracanie uwagi na szczegóły, które innym mogłyby umknąć, dążenie do oryginału. Ważne jest też to, że nie podąża za tłumem i nie tłucze niemczyzny, tylko przeważnie tematy alianckie, na dodatek zwykle bardzo oryginalne.

---

To moje drugie podejście do Matyldy z maja 1940 roku.
Jakieś dwadzieścia lat temu zacząłem przerabiać stary, pełen błędów model Tamiyi, ten z lat 70-tych, ale kiedy okazało się, że model to bardziej skala 1:32, a nie nawet 1:34 wskazywane przez Steve'a Zalogę - odpuściłem sobie. Poza tym wtedy nie miałem żadnych oznaczeń dla Matyldy z BEF.
Kto wie, może kiedyś spróbuję go dokończyć.

Nowy model Tamiyi to zupełnie inna bajka. Świetny odlew, dobry - jak to u Tamiyi od lat 90-tych - detal, plastikowe (oprócz gumowych) gąsienice.

Do kompletu dochodzi podstawowa blaszka Eduarda oraz najważniejsze - zestaw kalek z Echelona, który zawiera oznaczenia chyba dla wszystkich 23 Matyld, które trafiły pod Arras.

---

Model Tamiyi to Matilda II Mk.III/IV, a pojazdy spod Arras to Mk.I - potrzebne są więc przeróbki.

Najważniejsza to podniesienie kadłuba lub obniżenie kół jezdnych - na jedno wychodzi - o jakieś 5 mm (1).




Trzeba też dodać tylną płozę, która miała poprawić sprawność czołgu przy przekraczaniu okopów (2).




Dalej układ wydechowy - Mk.I miał u góry tylko jedną, lewą rurę (3).

Na wieży nie było jeszcze dużej osłony wentylatora z przodu dachu (4). Był za to z prawej strony mały wywiew pary z km-u Vickersa (5), dla którego trzeba też zmienić osłonę na tę dużą, grubą - Vickers chłodzony był cieczą (6).






Poza tym drobne korekty przedniej płyty nadbudowy kadłuba (7) i trochę mniejszych rzeczy.



Jarek

Ambitnie i ciekawie chociaż to generalnie nie moja skala ani tematyka... No ale może właśnie dlatego, jak dla mnie, ciekawie

Ekstra są takie relacje z historią w tle i modelem sklejanym z użyciem zdjęć archiwalnych.

No tak Steven Zaloga korzystałem w czasach przed internetowych z jego dorobku wydawniczego, także z wydawnictwa Concord - mam do tej pory 3 opracowania z tego wydawnictwa autorstwa Stevena Zalogi wspólnie z Davidem Markovem - " T-80 MBT", "T-72/T-90", "Russia's BMP" i nie przypadkowo akurat te.
No i jeszcze przy okazji katalogi Verlindena wypożyczane na dzień lub dwa ze sklepu modelarskiego i oglądane z wypiekami na twarzy.

Zacząłem po bożemu, zgodnie z kolejnością z instrukcji, to jest od przedniej, odlewanej części kadłuba chroniącej kierowcę. Ale to tylko tak na starcie, bo potem pewnie będę już skakał całkowicie przypadkowo po instrukcji .

Najważniejsza korekta, to usunięcie z modelu deflektora znajdującego się pod wizjerem kierowcy (1). W pierwszych egzemplarzach - w tym spod Arras - nie było go, później dospawywano kawał grubej płyty, a ostatecznie deflektor odlewano razem z resztą przedniej osłony kadłuba (taki wariant odtworzony jest w modelu Tamiyi).

Druga modyfikacja to poprawka przejścia między podstawą peryskopu, a pionową ścianką wybrzuszenia przed nim (2). Tamiya popełniła tu błąd, bo nie było - w każdym bądź razie ja nie widziałem na żadnym egzemplarzu - takiego schodkowego przejścia. Było skośne, opadające w dół do przodu. Można też przy okazji trochę to wybrzuszenie spłaszczyć (3).




Przed...




...i po.




Trzeba też trochę zmniejszyć gniazdo sworznia pancernej osłony wizjera kierowcy, nawiercić je, dodać w środku sworzeń (4 na pierwszym zdjęciu) oraz wyżłobić delikatny, poziomy rowek umożliwiający w oryginale wprowadzenie sworznia (na zdjęciu "...i po" - powyżej rowek lekko majaczy na lewo od gniazda sworznia). Na niektórych egzemplarzach - na przykład tych spod Arras - rowek jest wąski i ledwo widoczny, na innych zaś bardzo "gruby", szeroki.



Jarek