
Czechosłowacki szybowiec akrobacyjny LF-107 Luňák został oblatany w 1948 r. (prototyp nosił rejestrację OK-8730). Do momentu zakończenia produkcji w 1951 r. wyprodukowano 75 egzemplarzy, z czego jeden trafił do Polski. Nosił numer fabryczny 15 i znaki rejestracyjne SP-1146. Szybowiec w 1951 r. od kwietnia do czerwca przechodził badania homologacyjne w Głównym Instytucie Lotnictwa w Warszawie. W ramach badań wykonał 28 lotów w czasie 10 h 51 min. Po badaniach przekazany został do eksploatacji w aeroklubach, gdzie był użytkowany dosyć krótko, bo od 17 maja 1951 do 24 listopada 1954. Po kasacji Luňák został przekazany do Muzeum Lotnictwa w Krakowie, gdzie w stanie uszkodzonym przechowywany jest do dzisiaj.
Dane techniczne:
Rozpiętość: 14,27 m
Długość: 6,78 m
Wysokość: 1,60 m
Wydłużenie: 15,22
Powierzchnia nośna: 13,38 m2
Masa własna: 205 kg
Masa maksymalna w locie: 310 kg
Maks. Obciążenie powierzchni nośnej: 23,17 kg/m2
Doskonałość (przy prędkości optymalnej 80 km/h): 24
Opadanie min. przy prędkości ekonomicznej 65 km/h: 0,85 m/s
Prędkość dopuszczalna: 300 km/h
Prędkość lądowania (z klapami): 50 km/h
Współczynniki obciążenia dopuszczalnego: + 6,8 / -5,5
Konstrukcja
Jednomiejscowy szybowiec akrobacyjny konstrukcji drewnianej w układzie wolnonośnego średniopłata. Skrzydła jednodźwigarowe pokryte w całości sklejką. W części przykadłubowej miały profil NACA 23012, w części końcowej NACA 23015. Okucia główne duralowe mocowane śrubami do dźwigara przy użyciu śrub.
Klapy typu Fowler kryte płótnem. Lotki szczelinowe kryte płótnem, dzielone. Hamulce aerodynamiczne typu Schempp-Hirth. Kadłub kryty sklejką, w części przedniej posiadał blaszany kołpak w którym zamocowana była rurka Pitota. Luňák posiadał zaczep do startu za wyciągarką i samolotem oraz hak do startu z lin gumowych. W przedniej części kadłuba szybowiec posiadał płozę i kółko. Kabina pilota wyposażona była w kroplową osłonę zapewniającą doskonałą widoczność.
Model
Luňák wyprodukowany przez czechosłowacką firmę Modela nie poraża ilością części (zaledwie 18 elementów), jednak jest całkiem nieźle wykonany. Linie podziału są wypukłe, ale w szybowcu nie ma ich zbyt dużo, więc zbytnio nie rażą. Troszkę zbyt grubo zaznaczona jest imitacja płóciennego pokrycia sterów i klap. Osłona kabiny jest w miarę cienka i nadaje się do wykorzystania. Kiedyś czeski Griffon sprzedawał elementy fototrawione przeznaczone dla tego modelu. Niestety nie są już produkowane.
Kiedyś popełniłem już ten model i zrobiłem go w bardzo kolorowym malowaniu węgierskim. Kiedy kupiłem książkę „Zagraniczne szybowce w Polsce” autorstwa Jerzego Kubalańcy i Ryszarda Witkowskiego, dowiedziałem się, że w Polsce użytkowany był tylko jeden Luňák. Co więcej, jest w niej również schemat malowania (no, może za dużo powiedziane, tylko sylwetka boczna) i jedna fotografia z Muzeum Lotnictwa Polskiego. Natychmiast postanowiłem, że zrobię ponownie ten model, tym razem w polskim malowaniu SP-1146.
Kilka miesięcy polowania na Allegro i model znalazł się w moim posiadaniu. Niestety blach do Luňáka już nie udało się zdobyć.







Dokumentacja jaką udało mi się zgromadzić to:
1) „Zagraniczne szybowce w Polsce” Jerzy Kubalańca, Ryszard Witkowski, Wyd. Stratus 2009,,
2) Letectvi + Kosmonautika 1/1987 i 2/1987,
3) trochę fotografii z internetu.
Niestety nie posiadam Letectvi nr 4 i 5 z 1981 r., w których opublikowana była monografia Luňáka.
Jeżeli ktoś mógłby mi udostępnić skany tych numerów, to byłbym bardzo wdzięczny.













