Fiat G.55S Silurante - Super Model - 1:72 - Standard

[siara1939]

Ktos mi kiedys powiedzial, ze wazna w wiazaniu CA jest wilgotnosc w powierzu. Nie wiem na ile w tym prawdy.
Tlumaczyloby to latwa sklejalnosc palcow.

[piotr dmitruk]

Polimeryzuje przy udziale wody jako katalizatora, chyba najtrudniej wiąże polietylen.

[dewertus]

Walki z liniami ciąg dalszy...

Uzbrojony w nabyte w zaprzyjaźnionym sklepie modelarskim narzędzia do trasowania i korekty linii podziału (wodnisty cyjanoakryl i nóż do trasowania) przystąpiłem do usunięcia gniotów wszelakich popełnionych przy pierwszej próbie i nanieszenia nowych linii.

Prawą część płata zrobiłem w/g Waszych wskazówek - zalanie linii cyjanoakrylem (sprawdziłem obie metody, i Wojtka i Greatgonza (dla mnie okazała się dużo łatwiejsza i wygodniejsza)), przeszlifowanie i trasowanie linii wzdłuż naklejonej taśmy nożykiem do linii. Niestety, wystąpił u mnie problem, który w innym wątku zgłaszał Mac Eyka - taśma się podwijała i miałem większe "fale Dunaju" niż za pierwszym razem… W efekcie powtórzyłem proces łatania i szlifowania. Przy drugim podejściu jako przymiaru użyłem starej karty kredytowej - poszło dużo lepiej.

Lewą część płata poprawiałem w oparciu o swój pierwotny pomysł z zastosowaniem Surfacer'a jako materiały szpachlującego (także taką metodę podpowiedział mi kolega sprzedawca-modelarz ze sklepu, gdzie nabywałem brakujące gadżety). Po naniesieniu Surfacer'a jego nadmiar usunąłem za pomocą Gunze Color Thinner (metoda podpowiedziana przez Leszka - Lejgo_inc). Linie trasowałem od razu z kartą kredytową jako przymiarem.

Obie metody mają swoje plus i minusy, z mojego (amatorskiego) punktu widzenia wynika, że:

1. Metoda z cyjanoakrylem jest lepsza przy długich, prostych liniach. Przy trasowaniu po "starych" liniach wypełnionych cyjanoakrylem nie ma falowania i uskoków. Wadą jest problem z przeszlifowaniem nadlewek kleju na liniach - trochę się namęczyłem zanim udało mi się uzyskać zadawalającą powierzchnię (plastik wokół nadlewek szlifował się szybciej niż same nadlewki).

2. Metoda z surfacer'em jest lepsza przy obłych kształtach i trudno dostępnych miejscach z racji dużo łatwiejszego usunięcia nadmiaru szpachli bez konieczności szlifowania. Wadą jest "chęć wskakiwania" noża w stare linie, ale mając dość twardy przymiar nie jest to dużym problemem. I tu pytanie: czy wiecie gdzie mogę dostać coś ala blaszkę fototrawioną, która mogła by posłużyć mi za przymiar (karty tak nie docisnę na kadłubie - sprawdzałem)?

Także dolną część płata będę poprawiał w oparciu o cyjanoakryl, a kadłub o surfacer'a.

Nadal nie jestem przekonany, czy nie za głęboko trasuję. Dalsze wskazówki mile widziane. Jak widzicie garściami czerpię z Waszych rad i pomysłów.




pzdr.
Hubert

[Jarek Gurgul]

Nadmiar cyjanoakrylu można usuwać wacikiem nasączonym debonderem. Co prawda to dodatkowy wydatek, ale zyskujesz jakość szpachlowania (CA mimo wszystko jest twardsze, lepsze do takich zalewek ponownie prowadzonych linii podziału) oraz oszczędność czasu - śladowe (jeśli w ogóle) szlifowanie wypełnienia.

Jarek

[siara1939]

Moim zdaniem za mocno trasujesz od samego poczatku. Wydaje mi sie, ze aby byc zadowolonym z efektow swojej pracy i w celu posiadania wiekszej kontroli nad narzedziem w czasie tego procesu, powinienes najpierw poprowadzic rysik bardzo delikatnie wzdluz tasmy, lub jak w Twoim przypadku karty. Jezeli uzyskasz delikatna linie na powierzchni modelu, to pozniej bedzie latwiej poprowadzic narzedzie ponownie. Malymi kroczkami.
Strasznie krzywo to wychodzi narazie, no i zdecyowanie za gleboko.

[dewertus]

...najpierw poprowadzic rysik bardzo delikatnie wzdluz tasmy, lub jak w Twoim przypadku karty. Jezeli uzyskasz delikatna linie na powierzchni modelu, to pozniej bedzie latwiej poprowadzic narzedzie ponownie. (...) Strasznie krzywo to wychodzi narazie, no i zdecyowanie za gleboko.

Tak własnie robię (zgodnie z radą Wojtka i Leszka) pierwszych kilka pociągnięć delikatnie (ostrze noża równolegle do linii), dopiero potem nóż ustawiam pod kątem i w kilku kolejnych pociągnięciach staram się odrobinę poszerzyć linie i usunąć wiór.

Wrażenie krzywych linii potęguje nierónomierna ich szerokość. Jeśli na całym modelu uzyskam zbliżony efekt co na górnych częsciach skrzydła, to będę zadowolony

pzdr.
Hubert

[shivadog]

Zalewanie linii sufracerem z mojego doświadczenia jest niezbyt sensowne. Surfacer ma tendencje do kurczenia się jego objętości w trakcie wysychania. Czyli zostaje wgłębienie tylko mniejsze, pewnie trzeba by czynność powtarzać parę razy, żeby wyrównać powierzchnię na płasko. Popróbuj na jakimś złomie różne metody. Z tego co widać ryjesz za mocno,
tak jak piszę Siara, najpierw super delikatnie, a potem troszkę mocniej (ale bez przesady).

[robmario]

Mniemam podobnie jak siara1939, że jest zdecydowanie za głęboko i za szeroko. Spróbuj zamiast przyrządu zwykłej igły krawieckiej o duzym rozmiarze (łatwiej trzymać). W tej skali wystarczy w zupełności. Ma ona tę przewagę, że nie musisz jej ustawiać w odpowiednim położeniu - rżnie w każdym. Pierwszy przelot powinien być delikatny, tak żeby tylko zaznaczyć linię. Najpierw wytrasuj linie główne na dłuższych odcinkach, detale później. Firma Supermodel ma delikatny plastik i dobrze się w nim rysuje. Naciskaj za każdym razem niezbyt mocno, wtedy łatwiej prowadzić linie. Ilość przelotów zależy od nacisku, ale najczęściej wystarczy 3-4 razy. Potem powinieneś oczyścić rowek szczoteczką do zębów i przeszlifować całość. Ja do prowadzenia igły używam szablonów fototrawionych czeskiej produkcji, ale na prawie płaskich powierzchniach takich jak płaty może to być każdy prostolinijny przymiar, nawet cienka linijka. Powinien być tylko w miarę elastyczny tak, aby przylegał do powierzchni. Ja trzymam igłę w palcach, ale możesz ją obsadzić w uchwycie. Pamiętaj jednak żeby była dosyć solidnie umocowana. Generalnie praca jednorazowo więcej niż 10-15 minut to maksimum możliwości koncentracji i siły. potem kwadrans odpoczynku przy innych czynnościach modelarskich i można znowu jechać dalej. Pisałem kiedyś w SM cały artykuł na ten temat, więc jak masz mozliwość siegnięcia po starsze numery Super Modelu to wszystko tam znajdziesz. Akurat działam w tej samej skali 1:72, więc porady są w temacie. Poza tym niepotrzebnie starasz się poszerzyć linię po przeryciu. Ona powinna byc naprawdę cienka w tej skali.

[dewertus]

... pewnie trzeba by czynność powtarzać parę razy, żeby wyrównać powierzchnię na płasko. Popróbuj na jakimś złomie różne metody...

Dwa razy i jest dobrze (Surfacer 500), chociaż cyjanoakryl też zalewałem dwa razy zanim wypełnil linie "po brzegi".

pzdr.
Hubert

[erkamo]

Skoro juz tak eksperymentujesz , to wyprobuj tez metode z wklejaniem cienkich "nitek" wyciagnietych z ramek, wklejanych za pomoca kleju topiacego plastik. Jest ona bardziej czasochlonna (trzeba troche odczekac, az klej dobrze wyschnie), ale ma tez swoje zalety. Ryje sie jak w "nieszpachlowanym", nowym plastiku.
Jak pisal Robmario, w tej skali (i nie tylko ) starczy rysik z igly i naprawde delikatny docisk.

[Aleksander]

. I tu pytanie: czy wiecie gdzie mogę dostać coś ala blaszkę fototrawioną, która mogła by posłużyć mi za przymiar (karty tak nie docisnę na kadłubie - sprawdzałem)?

Do takich powierzchni używam fragmentu "popsutej" taśmy mierniczej (stalowej), z popularnych przyrządów do mierzenia - moja jest niezbyt szeroka (0,5 cm), dość elastycza i daje się układać na krzywiznach, choć muszę przyznać, że wymaga to trochę wprawy. Ponieważ ma cały metr długości, mogę ją sobie docinać do odpowiednich wymiarów.

[Jarek Gurgul]

. I tu pytanie: czy wiecie gdzie mogę dostać coś ala blaszkę fototrawioną, która mogła by posłużyć mi za przymiar (karty tak nie docisnę na kadłubie - sprawdzałem)?

Do takich powierzchni używam fragmentu "popsutej" taśmy mierniczej (stalowej), z popularnych przyrządów do mierzenia - moja jest niezbyt szeroka (0,5 cm), dość elastycza i daje się układać na krzywiznach, choć muszę przyznać, że wymaga to trochę wprawy. Ponieważ ma cały metr długości, mogę ją sobie docinać do odpowiednich wymiarów.

Dobre są również blaszki z teczek (skoroszytów kartonowych, plastikowych), które się odgina, by włożyć do teczki podziurkowane dokumenty.



A ja poszukam taśmy i wypróbuję. Ciekawy pomysł Olek.

Jarek

[lejgo_inc]

Jeszcze jest źródełko w postaci blaszek fototrawionych. Zużytych, nowych - jak kto woli (albo jaki ma budżet :). Mają proste krawędzie, są plastyczne i "edytowalne". Do tego można sobie z nich, przy pomocy pilniczka diamentowego, zrobić masę szablonów - różne malutkie wzierniki, pokrywy, wlewy - okrągłe, jajowate, jakie przyjdą do głowy. Z tymi wzierniczkami jest najgorsza zabawa przy nacinaniu - wtedy trzeba już naprawde delikatnie prowadzić igłę - i tak jak pisze robmario - nie da się tego robić długo i dużo na raz.

[Cichociemny]

Ja natomiast próbując w Comanche'u pierwszy raz rycia linii używałem w niektórych "trudniejszych" miejscach "linijek" wyciętych z puszki po napoju, które starałem się przykleić taśmą do modelu. Podobnie wyrysowałem panele dostępowe: wyciąłem z blaszki szablon, który przykleiłem do nielepiącej strony taśmy Tamyi (nie miałem żadnej dwustronnej taśmy pod ręką).

[dewertus]

Dobre są również blaszki z teczek (skoroszytów kartonowych, plastikowych), które się odgina, by włożyć do teczki podziurkowane dokumenty.

Dzięki za podpowiedź - własnie rozmontowałem służbową teczkę, którą udało mi się znaleść w pracy Jako bonus mam w postaci metalowej także ten element nakładany na dokumenty (na Twoim zdjęciu jest chyba plastikowy).

pzdr.
Hubert