Hansa Brandenburg D.I (1/72, Eastern Express)

[Krystian Ciechowicz]

Hej.
Mocna rzecz ! Chyba trochę brakowało Ci robienia naciągów przy tym modelu
Baaaaaaaardzo się podoba !

Pozdrawiam
K.

[Tomasz]

Nie znam się na austriackich samolotach, ale na przykład francuskie technologie owijania płótnem drewna, które były robione na gorąco, dawały tak paskudny osyfiały efekt, że bardzo często całe elementy malowano potem jakimś kolorem. Patrz podwozie Spadów, które malowano tą samą olejną farbą, co okapotowanie silnika.

Jeśli chodzi o ziarnistość błyszczących powierzchni na zdjęciu, to podejrzewam, że jest to problem kompresji jpeg w aparacie. Jeśli masz możliwość, to spróbuj robić i zrzucać zdjęcia w formacie RAW. Ten sam problem miałem przy robieniu fotek Corsairów. Kompresja jpeg generowała kaszkę, której albo nie było na modelu, albo była prawie niezauważalna gołym okiem. Aparat kompresując jpeg wzmocnił ten efekt wielokrotnie.

[Grzegorz2107]

Popełniłem KD z Eduarda.

Udowodnij

Model był robiony w 2001 roku. Pierwszy malowany aerografem i pierwszy z blaszkami. W oparciu o materiały z HPM . W czasie przeprowadzki odniósł poważne uszkodzenia...



Dyskusja na starym PWM
http://www.modelarstwo.org.pl/forum/viewtopic.php?t=24182&highlight=hansa

[PrzemoL]

Piękna robota, Grzegorzu. Szkoda, że u mnie niestety link nie chodzi. To 28.40 Linke-Crawforda? Robiony na podstawie Ospreya? Śliczności, tylko kolor zastrzałów mi się nie podoba A tak poważnie, to sprawa jest niezwykle ciekawa. Przejrzałem dostępne zdjęcia D.I i różnie to wygląda. Na niektórych widać różnicę kolorów okuć i zastrzałów, na innych - nie.

Dzięki, Krystian. Faktycznie linek w D.I jest mało. Dlatego teraz na warsztat trafił F.2B, dwuprzęsłowe płaty, podwójne linki lotne - będzie sporo sznureczków

Dziękuję, Tomku, za informacje o francuskich samolotach. Będę o tym pamiętał, gdy znów jakiś trafi mi się.
Zobaczę co się da zrobić "raw"-ami, aparat mam odpowiedni, tylko nie bardzo mam czym je obrabiać, dlatego nigdy ich nie robiłem. No i czy na forum można wstawić obrazki w formacie "raw"?

[Grzegorz2107]

Piękna robota, Grzegorzu. Szkoda, że u mnie niestety link nie chodzi. To 28.40 Linke-Crawforda? Robiony na podstawie Ospreya? Śliczności, tylko kolor zastrzałów mi się nie podoba A tak poważnie, to sprawa jest niezwykle ciekawa. Przejrzałem dostępne zdjęcia D.I i różnie to wygląda. Na niektórych widać różnicę kolorów okuć i zastrzałów, na innych ?

To nie jest 28.40. Ten miał godło w postaci trójkątnego proporczyka z przednim bokiem pionowym i poziomym podziałem kolorów.
Na mój pewno pochodzi z tej samej serii co Twój . Raczej niski numer seryjny. Oparłem się na HPM, czeskim wydawnictwie. Nie mam już tego numeru.Tam właśnie był opis konstrukcji zastrzałów płata. Powinien być może trochę ciemniejszy niż płat, bo nie prześwituje przez niego światło, ale będę się upierał, że jest to najbardziej prawdopodobne rozwiązanie. 28.01 i 02 miały ciemne, takie jak KD z macierzystej fabryki, bez płótna na wierzchu.

[PrzemoL]

Myślę, że temu, co napisano w HPM można równie dobrze wierzyć, jak cytowanemu przez mnie Woodmanowi. Jedno jest pewne, że nic tu nie może być zupełnie pewne I to chyba najbardziej mi się podoba w samolotach I wojny światowej - wiele spraw uchodzi, bo nie da się udowodnić, że mogło być inaczej

[Grzegorz2107]

Myślę, że temu, co napisano w HPM można równie dobrze wierzyć, jak cytowanemu przez mnie Woodmanowi. Jedno jest pewne, że nic tu nie może być zupełnie pewne I to chyba najbardziej mi się podoba w samolotach I wojny światowej - wiele spraw uchodzi, bo nie da się udowodnić, że mogło być inaczej

Myślę, że temu, co napisano w HPM można równie dobrze wierzyć, jak cytowanemu przez mnie Woodmanowi. Jedno jest pewne, że nic tu nie może być zupełnie pewne I to chyba najbardziej mi się podoba w samolotach I wojny światowej - wiele spraw uchodzi, bo nie da się udowodnić, że mogło być inaczej

Da się udowodnić.

Może pan Woodman nie widział zdjęcia Godwina Brumowskiego pozującego na tle skrzydła 28.69 z przestrzelinami? Dwa pociski weszły w zastrzały i pokazują, że nie jest to metal, ale tak jak pisałem najpewniej jasne drewno owinięte nieco ciemniejszym płótnem, bo tworzywa sztuczne raczej wtedy nie egzystowały. Metalowa, stalowa była wewnętrzna rura. Można ją zobaczyć na zdjęciach wypalonego wraku 28.43. Można zauważyć też , że w niektórych samolotach serii 68 , zastrzały usterzenia mają owiewki , a większość produkcji Phoenixa ma tylko cienkościenną rurkę. Zastrzały w KD to była stalowa rura oprofilowana drewnianymi listwami o kroplowym przekroju i sklejona dodatkowo za pomocą płóciennej taśmy.
Czarny kolor widziany przez Woodmana był stosowany we Flik 24. Na tak ozdobionym 28.37 latał Kiss, dziwne, ze się znawca tematu nie zająknął o tym charakterystycznym malowaniu dla tej jednostki.. Poza tym KD prawie nigdy nie byly w jakikolwiek sposób malowane, poza bezbarwnym lakierem.
Możesz mi nie ufać, ale moim zdaniem pan Woodman jest słaby, bierze połysk wykończonego na gładko elementu za metal... Czesi mają w Pradze kadłub KD 28.68 z zachowanymi zastrzałami piramidki i tam też można znaleźć potwierdzenie na konstrukcję zastrzałów. Mam kolorowe zdjęcia z HPM (gdzieś...) i tam to nie wygląda na metalowe z zewnątrz, a tak jak napisałem. Czesi nawet pomierzyli : Stalowa rura piramidki ma średnicę 30mm, a oprofilowanie ma wymiary 34x80mm.
W końcu w monografii Meindla i Schroedera na żadnej planszy barwnej nie ma zastrzałów w kolorze metalu.
Tyle na temat zastrzałów w KD...

[PrzemoL]

No tak, pewnie masz lepsze materiały. W każdym razie na pewno inne. Chętnie bym zobaczył tę monografię Meindela i Schroedera.
A póki co przyjmę sobie, że mój model reprezentuje w najlepszy możliwy sposób KD według Woodmana.
Jeszcze raz, dzięki za dyskusję.

[Grzegorz2107]

No tak, pewnie masz lepsze materiały. W każdym razie na pewno inne. Chętnie bym zobaczył tę monografię Meindela i Schroedera.
A póki co przyjmę sobie, że mój model reprezentuje w najlepszy możliwy sposób KD według Woodmana.
Jeszcze raz, dzięki za dyskusję.

Najgorsze jest to , że żadna znana mi pozycja na temat KD nie wyczerpuje tematu.
Zaletą monografii Meindel/Schroeder jest na pewno bezpośrednie oparcie się na austriackich archiwach. No i masa zdjęć. Losy wszystkich samolotów są krótko opisane. Ja wolałbym oczywiście bardziej techniczne niż historyczne podejście, ale nie można mieć wszystkiego.
Jest nadal dostępna , amazon , empik...
Wydawnictwo FLYING MACHINES PRESS ma u mnie duży plus za tę książkę. Kupiłem ją zresztą po dyskusji na starym PWM, bo czułem spory niedosyt...