90 lat PMW – U-14 (1:350, od podstaw)

[ZzB]

Witam.
Kontynuując wątek “polskich” okrętów podwodnych wkroczyłem na teren zaboru austriackiego.
Tytułowy U-14 był niezwykłym okrętem. Zbudowano go bowiem we ... Francji pod nazwą Curie. Służąc w marynarce francuskiej zatonął podczas próby wdarcia się do portu Pola. Podniesiony i wyremontowany trafił do marynarki cesarsko-królewskiej. Dowodził nim m.in. jeden z najsłynniejszych podwodniaków – kpt von Trapp.
Natomiast jednym z podwładnych von Trappa był Hugon Teofil Pistel (w PMW zweryfikowany jako kmdr por), który później, w 1918 roku, objął dowództwo U-14

Model – jak i poprzednie – powstaje od podstaw w oparciu o plany 1:60 z czeskiego czasopisma Modelar (niniejszym wielkie dzięki Przemkowi W za pomoc w ich zdobyciu). Uzupełnieniem jest artykuł w MSiO 2008-007-08. Okręt – jak na tamte czasy był stosunkowo duży. W konsekwencji model mierzy całe 15 cm długości.

Na początek z góry przepraszam za zdjęcia – zainwestowałem w lustrzankę ale chyba lepiej było zakupić porządną idiotkamerę. Jak na razie wredna maszyna jest górą, Mam jednak nadzieję, że już niedługo. I że znajdę na nią jakiś sposób .

Na szczęście budowa szkieletu nie jest specjalnie fotogeniczna.
Ale do rzeczy – przetestowałem kolejną metodę budowy kadłuba. Zasadniczy szkielet powstał z wręg poprzecznych, bez podłużnicy. Na to – akrylowa szpachlówka budowlana. A po zaschnięciu – pasek blaszki (zniknie pod kadłubem lekkim) coby konstrukcję usztywnić. Wstępnie wyszlifowaną konstrukcję pokryłem surfacerem.



Na tak przygotowany kadłub zacząłem nakładać kadłub lekki. Pokład kadłuba lekkiego w U-14 zamocowany był na szeregu słupków-wsporników. Część z nich była ukryta pod bocznym poszyciem. Część jednak pozostawała widoczna. I właśnie te widoczne wsporniki wraz z krzywizną pokładu sprawiły mi jak na razie najwięcej kłopotu.
Wymyśliłem sobie, że krzywiznę najlepiej będzie dopasować pod szablon wpychając między pokład a kadłub placki plasteliny (a konkretnie Blu Tack'a, bo plastelina brudzi). Po wypoziomowaniu pokładu wkleiłem pierwszą grupę wsporników, a po usunięciu Blu-Tack'a – resztę. W międzyczasie między kadłub a pokład wkleiłem silosy włazów oraz podstawę kiosku. Na koniec doszły blachy poszycia. I teraz czeka mnie tylko wyszpachlowanie i oszlifowanie dziobu i rufy.

I to by było tyle na dziś


Do następnego spotkania
Pozdrowionka
ZzB

[siara1939]

Ciekawy projekt. Bede sledzil. Powodzenia.

[ZzB]

Hej.
Przez zimę „stoczniowcy” zamienili się w mechaników czołgowych, do czego pretekstem był konkurs na Modelworku:
http://modelwork.pl/viewtopic.php?t=13836
...ale konkurs wszedł właśnie w fazę głosowania, więc coby nie popadli w wiosenne rozleniwienie – zagoniłem ich na nowo do U-14.
Modelowi przybyło niewiele – właściwie tylko pokład i kiosk.
Pokład powstał z „piwnej” blaszki ponieważ postanowiłem zasymulować deskowanie, a na blaszce łatwiej było wytrasować „deski”.
Więcej zabawy było z kioskiem ze względu na rozmiary elementów. Postawa kiosku powstała z arkuszy polistyrenu oklejonych „piwną” blaszką a są sam kiosk – tylko z polistyrenu. Element na razie tylko położyłem na pokładzie, ponieważ czeka mnie jeszcze wiercenie otworów pod peryskopy (a to muszę wykonać przed klejeniem).



I to by było na tyle.
Niech wiosna będzie z wami.
ZzB

[ZzB]

Hej.
Korzystając z nieoczekiwanych chwil wolnego podgoniłem trochę z robotą.
Podstawa kiosku została wklejona i gruntownie „wszpachlowana” w pokład. Wcześniej wyciąłem w niej kwadratowy otwór, w który wkleiłem wytłoczoną w blaszce czaszę – pewnikiem pokrywę jakiegoś zbiornika. Oprócz tego na podstawie kiosku oraz na pokładzie pojawiły się pokrywy wyłazów wyciśnięte w złotku po czekoladzie.
Kiosk również przyozdobiłem kopułką wyłazu oraz kawałeczkami pazłotka, które (tak mi się w każdym razie wydaje) pozwolą mi później wymalować okna. Kominy zwinąłem z papieru z książki telefonicznej. Reszta to igły lekarskie różnych średnic i druciki miedziane. Teraz czeka mnie wykonstruowanie zamocowanego w połowie wysokości kominów podestu-gretingu i prowadzącego do niego stopnia. Zobaczę co się da wycisnąć z ... torebki po herbacie ;P



Ciepłe majowe pozdrowionka
ZzB

[donalyah00]

Filigranowa robota! W dodatku w całości od podstaw – podziwiam cierpliwość. Podobają mi się wypukłe, wytłaczane kopułki włazów.
U-14 czyli ex.Curie ma bardzo ciekawą, ażurową konstrukcję lekkiego kadłuba, zupełnie inną od dzisiejszych gumowanych rur (ale też nie pozbawionych uroku ).

[ZzB]

U-14 czyli ex.Curie ma bardzo ciekawą, ażurową konstrukcję lekkiego kadłuba, zupełnie inną od dzisiejszych gumowanych rur

Hej.
Toteż mi się właśnie najbardziej podobają wszelakie sprzęty z początku swojej historii.
Zresztą w czym tkwi ich urok najlepiej widać na przykładzie rozwoju motoryzacji - kiedyś wystarczyło rzucić okiem na karoserię albo posłuchać brzmienia silnika.
Dzisiaj rozpoznanie producenta jest możliwe właściwie tylko po znaku firmowym.

Ale wracając do tematu
Dzięki czujności rewolucyjnej kolegi Korsarza odkryty został sabotaż polegający na zainstalowaniu na U-14 kominów od transatlantyka.
Winni zostali przykładnie ukarani, a „kominy” - wykonane w rozmiarze bardziej pasującej do skali (czyli z igły 0,7mm).
Tak na marginesie – po bliższym przyjrzeniu się planom doszedłem do wniosku, że sporne elementy są wlotami powietrza a nie kominami.
Wspomniana w poprzednim poście torebka po herbacie znalazła zastosowanie jako kratownica pomostów.
A całość przed wstępnym malowaniem wygląda tak:



Jak widać rozmiary budowanych elementów wyciskają siódme poty z mojego aparatu. Chyba będę musiał się rozejrzeć za jakimś obiektywem do zdjęć makro.

Pozdrowionka
ZzB

[GrzeM]

Bardzo fajny projekt i bardzo fajne wykonanie.

Co do zdjęć - może rób je z troszkę większej niż minimalna odległości i potem kadruj? Jaki masz obiektyw? Ogniskowa? Minimalna odległość ostrzenia? Może coś doradzę.

[donalyah00]

Wspomniana w poprzednim poście torebka po herbacie znalazła zastosowanie jako kratownica pomostów.

Świetny patent! Jak będziesz malował model, pędzlem czy aero? Takie delikatności aż się proszą o aero. Bardzo jestem ciekawy faktury tejże kratownicy po malowaniu.

[ZzB]

Co do zdjęć (...)Może coś doradzę.

Piszę się oburącz na każda pomoc jeśli chodzi o fotki.
No to po kolei.
Canon 450, statyw, obiektyw 28-90, przesłona 22, czas 1/100, czułość 800, lampa, ostrość na automacie (ręcznie nie jestem wstanie nic lepiej wymodzić).
Zdjęcia robione z 40 cm (na bliżej nie pozwala obiektyw), kadrowane ,przykładowy oryginał (oczywiście zmniejszony) wygląda tak:


Zastanawiam się nad zmniejszeniem czułości i dołożeniem żarówki błyskowej.
Czasu nie chciałbym zwiększać, bo nie wiem na ile na stabilizację ma wpływ podnoszenie lustra (może statyw powinien być masywniejszy ?). No i nie wiem, czy czegoś więcej nie dałoby się wyciągnąć z RAW'a - ale nie mam żadnego doświadczenia w pracy z tym formatem.
Ale mimo wszystko wydaje mi się, że po prostu odbiłem się od fizycznej rozdzielczości matrycy

Jak będziesz malował model, pędzlem czy aero? (...) Bardzo jestem ciekawy faktury tejże kratownicy po malowaniu.

Psiknąłem warstwę podkładową - akryl + opóźniacz + płyn do naczyń - i wyszło całkiem przyzwoicie, siateczka zmieniła kolor i żadne oczko nie zostało zalane.

Z dalszym malowaniem muszę się wstrzymać, bo mam trochę wątpliwości dotyczących doboru kolorów. Wysłałem zapytania do specjalistów od Wielkiej Wojny. Zobaczymy co mi poradzą.

Pozdrowionka
ZzB

[spiton]

No niezły czad !!!

[GrzeM]

Co do fotek: jaką robisz ogniskową? Wygląda, że 90. Dłuższa (90) daje większe powiększenie, ale wymusza krótszy czas. Krótka (28) pozwala Ci robić nawet 1/30 z ręki, więc ze statywu spokojnie i 1/15. W sumie, to Twoim problemem nie jest wcale matryca (12 Mpx to aż nadto!), tylko obiektyw - zoomy zawsze mają większą minimalną odległość ostrzenia i są ciemniejsze, niż obiektywy stałoogniskowe.
Na szybko, proponuję robić zdjęcia ogniskową 90, czasem 1/30 lub 1/60, czułość 200 lub 400, a migawkę odpalać samowyzwalaczem (wtedy unikasz drgań wywołanych naciskaniem spustu). Model ustaw w widnym miejscu, najlepiej w jasny ale pochmurny dzień (mniejsze kontrasty). Ale spróbuj i ogniskową 28.
Możesz też próbować z większej odległości (będzie większa głębia ostrości) i potem kadrować/powiększać.

[ZzB]

W sumie, to Twoim problemem nie jest wcale matryca (12 Mpx to aż nadto!), tylko obiektyw

Dokładnie.
W końcu to, co napisałem o fizycznej rozdzielczości matrycy wiąże się z powiększeniem, jakie daje obiektyw.
Gdyby udało mi się uzyskać taką fotkę, żeby fotografowany element zajmował jakieś 20% powierzchni matrycy, to spokojnie wycisnąłbym dużo więcej ze zdjęcia.
W każdym razie już wiem, jak rozwiązać swój problem. Teraz tylko czekam aż szwagier wróci z rejsu i pobroważymy, co lepiej kupić - obiektyw makro, mieszek czy pierścień.
I na co mnie oczywiście będzie mnie stać

A wracając do meritum....
Jak to czasami bywa, trafiło się mnóstwo nieplanowanych zajęć – i stoczniowcom się trochę omskło. Ale na szczęście pomalutku wszystko wraca do normy.
Jak widać na poniższych zdjęciach – zabrałem się za malowanie.
Do wyboru miałem dwa ciekawe wzory – z cesarsko-królewską flagą na dziobie i prążkami na nadbudówce. Przyznaję, że korciło mnie to drugie malowanie, ale resztki zdrowego rozsądku zgłosiły veto.
Na całe szczęście - jak się później okazało.

Malowanie wielokolorowego kamuflażu w tej skali to KOSZMAR. Niewiele się da zamaskować przy takiej otworo- i drutologii, więc chociaż zacząłem z aerografem to skończyłem z pędzlem (a właściwie z pędzlem i papierem ściernym 1500, którym próbowałem usuwać ślady pędzla). Wyszło średnio. Kolory bazowe to Humbrol H25 i Pactra A44. Drewniany pokład malowałem olejami artystycznymi.

Na zdjęciach widać reling zmontowany z drucika 0,1 mm (muszę jeszcze popracować nad technologią montażu bo wyszedł prosty-inaczej), olinowanie z nitek z pończochy oraz próby wykonania polerów i półkluz.
Oraz oderwaną nitkę od tylnego masztu flagowego.

Przede mną – ciąg dalszy olinowania i zewnętrzne wyrzutnie torped.
Zdjęcia niestety made by Sony-Ericsson, bo aparat wybył na wakacje.



Do następnego spotkania.
ZzB

[spiton]

Wygląda to jeszcze lepiej od "ismaila" czy jak tam mu było.
Niesamowite ustrojstwo. "Portretujesz" fajną pionierska epokę ;-))
Pozdrawiam

[ZzB]

"Portretujesz" fajną pionierska epokę ;-))

Po prostu podobają mi się takie starocie i już .
Z pancerki też lepię głownie te najstarsze. (...i też niestety jestem skazany na "od-podstawki")
Tak na marginesie - zaczynają się coraz liczniej pojawiać modele kartonowe z właściwego okresu historycznego.
A to znaczy, że KAŻDY będzie mógł się pokusić się o taki scratchbuild-dla-opornych bez tłumaczenia, że to-się-nie-da bo geometria-to-czarna-magia.
Wystarczy wycinankę zmniejszyć, papier zastąpić polistyrenem i blaszką...
Dokładnie w ten sposób pobawię w następnej relacji - może kogoś uda mi się zarazić

A wracając do tematu...
Jako zapowiedziałem poprzednim razem – nadszedł czas na wyrzutnie torped.
U-14 – jak wiele ówczesnych konstrukcji – większość torped przewoził w zewnętrznych aparatach torpedowych (w tym wypadku były to wyrzutnie systemu Drzewieckiego).
Przyznaję, że sporo czasu zabrało mi znalezienie materiału, z którego można by wykonać torpedy. Ostatecznie najlepszym rozwiązaniem okazała się cyna do lutowania – była wystarczająco twarda żeby nie odkształcić się podczas toczenia i jednocześnie na tyle miękka, żeby można było obrabiać ją zwykłym skalpelem. Resztę elementów znacznie uprościłem, ponieważ po umieszczeniu aparatu torpedowego we wnęce szczegółów i tak nie będzie widać.

W międzyczasie pomalutku powstała „woda”. Głównym medium, którego używam do kształtowania fal jest akrylowa szpachlówka budowlana Spatolino – tania, łatwa w kształtowaniu i późniejszym malowaniu. Całość pokrywam cieniutką warstwą żelu Water Effect – tak, żeby tylko woda nabrała „głębi”. Piana to stara szpachlówka Wamodu.

I tak oto budowa ubocika pomalutku dobiega końca.
Jeszcze tylko porządnie przepatrzyć model, czy nie trzeba gdzieś maznąć pędzlem, obsadzić załogą i niech spływa na morza i oceany...

P.S. - jak widać torebka po herbacie doskonale zniosła malowanie.

Wakacyjne pozdrowionka
ZzB

[ZzB]

Hej.
Ostatni miesiąc zajęło mi rzeźbienie figurek coby, chociaż w przybliżeniu, zaaranżować scenkę z oryginalnego zdjęcia. Wyszło jak wyszło, ale trzeba wziąć poprawkę, że przeciętny matros w skali 1:350 ma 5 mm w kapeluszu

Tak więc nadszedł wreszcie czas na zakończenie projektu pod nazwą U-14. Ponieważ od poprzedniego spotkania doszły w zasadzie ino figurki, coby się nie powtarzać wstawiam tylko dwie fotki samego modelu...

...i jedną fotkę z Godzillą

Teraz już tylko zlepić "klosz" gabloty, coby model się nie kurzył i czas na następny projekt
Dzięki wszystkim za kibicowanie.
I zapraszam znowu, już wkrótce.
Tym razem do zaboru rosyjskiego

Pozdrowionka
ZzB