Ok, w takim razie "biała 1".
Przede wszystkim ten samolot to na 99% nie jest Bf 109 G-6 tylko Bf 109 G-14/U4.
Po czym wnoszę? Na znanych mi dwóch zdjęciach tego samolotu widać następujące cechy charakterystyczne:
[1] Trójkąt paliwowy z symbolem C3.
Normalny Bf 109 G-6 z silnikiem 605 A spalał zwykłe paliwo B4 87 oktanów. Samoloty z silnikami DB 605 AM i ASM (odpowiednio G-14 i G-14/AS) spalały paliwo C3 96-100 oktanów gdyż tego wymagała instalacja MW 50 zainstalowana w tych maszynach. Samolot Hartmanna jak widać tankowano paliwem C3 czyli można wysnuć wniosek, że zainstalowany był silnik 605 AM i samolot to Bf 109 G-14
[2] Krój trójkąta, konfiguracja
Wzór trójkąta (C3 z podkreśleniem) jest potwierdzony na innych maszynach z WNF, jedynego producenta wariantu Gustava wyposażonego w działko MK 108. Do tego wzór malowania jest bardzo podobny do zaobserwowanego na innych 109 G produkcji WNF (gęsty marmurkowy wzorek). Konfiguracja - Erlahaube z masztem na osłonie, niskie tylne podwozie, niski statecznik pionowy także pasują do Bf 109 G-14/U4 produkowanych przez WNF. Pasuje także wzór oznaczeń państwowych i ich umieszczenie (widoczne na zdjęciu w locie). WNF było jedynym producentem budującym Bf 109 G-14 z niskim usterzeniem pionowym.
Jedno z drugim pozwala z wysokim prawdopodobieństwem stwierdzić, że mamy do czynienia z Bf 109 G-14/U4, maszyną wyposażoną w MW 50 i działko MK 108.
Powyższe wymusza pewne modyfikacje modelu:
[1] Obecny wlew MW po drugiej stronie kadłuba przy wlewie paliwa;
[2] Obecna pokrywa zaworu ładowania powietrza do butli działka MK 108;
[3] Wylot łusek MK 108 pod kadłubem;
[4] Zupełnie inna osłona MK 108 w kabinie + pudło na amunicję (takie coś jest na wklejonym wyżej rysunku zaznaczone)
[5] Akumulator przeniesiony za kabinę, w miejscu akumulatora butle z powietrzem dla działka, elektrożyrokompas (tzw. Mutterkompass) przeniesiony nad butle z powietrzem, za kabiną zbiornik na MW.
[6] Pokrywa dostępu do skrzyni na amunicję do MK 108 (na szkicu zaznaczona nr 5)
[7] Przewody doprowadzające MW do sprężarki silnika.
Teraz kolorystyka zaznaczonych podzespołów taka, jaką widać na zdjęciach i ja bym tak malował:
[1, 2, 3] Najczęściej kolor ciemny, być może RLM 66 lub podobny
[4] Nie kojarzę żadnego zdjęcia, gdzie widać tą skrzynię wymontowaną z samolotu. Malowałbym ją albo farbą 66 albo ewentualnie 02.
[5] Podstawa wiatrochronu wraz z przegrodą ogniową bywała albo w całości RLM 76 malowana z kadłubem albo podmalowana farbą 66 podczas malowania wnętrza kabiny.
[6] Osłony silnika od środka w tym okresie praktycznie wyłącznie niemalowane, kolor gołego aluminium, stalowe elementy rynienek karabinów zabezpieczone jak sądzę RLM 02.
Osłona dolna goła, chłodnica ciemna, być może ciemny metaliczny kolor.
Mam nadzieję, że troszkę podpowiedziałem. Powodzenia z budową tego fajnego 109.
