Funkcjonalnie mógł stracić znaczenie jako szczelina dla pasów właśnie ze względu na problemy z wytrzymałością palstikowego fotela.
Ja tego oczywiście nie wiem, kombinuję bo fajnie się gada.
Nie potrafię wykluczyć, że np. plastikowy fotel nowej generacji posiadał już wzmocnienie pozwalające przewlekać pasy, a modyfikacja z 1944 dotyczyła kolejnej poprawki, żeby było jeszcze lepiej, albo żeby w Seafire też działało. Co tam wykluczyć! Też zwyczajnie nie wiem.
U mnie w modelu szczęśliwie też gra dla wybranego typu siedziska
.
) "trzymał" w poziomie. Oba pasy pracowały poprzez wspólne szelki spięte z pasami biodrowymi nazwijmy to zamkiem. Jeśli pilot opierał się o fotel. pas Y przechodził skośnie przez otwór. Jeśli pilot przesuwał się do przodu (b) to taśma pasa Y napierała na dolną krawędź otworu, ale ramię dźwigni jest wtedy krótkie. Ale jeśli pas nie biegłby przez otwór, tylko od góry za fotelem, a pilot był oparty (c), to słabo - ale jednak - opierałby się o krawędź oparcia. Jeśli zaś pilot przesunął by się do przodu to napór na krawędź oparcia byłaby znacznie większy, bo ramię dźwigni jest znacznie dłuższe w przykłdzie (d) niż przykładzie (e). Ta siła działająca na oparcie fotela występowałaby również (choć znacznie mniejsza) podczas pionowych ruchów pilota. Z powodu skośnego pochylenia oparcia do tyłu. Ale przy pasach przewleczonych przez otwór byłaby zupełnie minimalna. Więc mój wniosek jest taki, że jeżeli konstruktorzy fotela mieli problemy z wytrzymałością materiału, to tym bardziej powinni puścić ten pas przez otwór. Oczywiście ściągnięte pasy nie dają takiego zakresu swobody, schematy są przerysowane. 
.
Być może pilot nosił ten pistolet przypięty do oporządzenia, a naboje dla wygody były umieszczone w ładownicy przy fotelu. Nie wiem. RAF używał różnych wersji pistoletów Webleya. Z kaburą to urocze maleństwo wyglądało tak:
