Finowie otrzymali licencję na produkcję Fokkerów. Produkowały je zakłady Valtion lentokonetehdas. Fokkery ostatniej serii produkcyjnej otrzymały oszklenie tylnej części kabiny pilota, oraz silniki Pratt & Whitney Twin Wasp. Silnik nie poprawił zbytnio osiągów pod względem prędkości, ale za to łatwiej było samolotem manewrować, bo dawał sobie lepiej radę w trakcie ujemnych przeciążeń.
Standardowe uzbrojenie stanowiły cztery karabiny maszynowe. Tak uzbrojone Fokkery stanowiły uzbrojenie Ilmavoimat nawet po zerwaniu sojuszu z Niemcami.










