Kiedyś już pytałem o to jak widzicie ślady eksploatacji na tej maszynie: http://www.pwm.org.pl/viewtopic.php?f=3&t=6755. Problem jest nadal aktualny i zachęcam do dzielenia się własną interpretacją tego co widać na zdjęciach.
Miniatura ma przedstawiać F2A-3 użytkowanego w 1942 r. w szkole lotnictwa marynarki w bazie Miami. Znany samolot, którego modelu nigdy nie widziałem. Zawsze staram się wybierać na tematy modelarskie najbardziej "złachane" aeroplany, a ten to kryterium spełnia z nawiązką. Ślady eksploatacji na nim to niezłe wyzwanie. Zobaczymy czy dam radę.
Model kupiłem w 2005 roku jako pierwszą 48-kę. Szybko (zbyt szybko i niezbyt dokładnie) powycinałem mu pokrywy uzbrojenia, klapy i powierzchnie sterowe. Zaraz potem okazało się, że umiejętności brak nawet na poprawne złożenie produktu SH do kupy, nie mówiąc o samodzielnym wypełnieniu powycinanych przestrzeni, więc odłożyłem pudło na długi czas. Długo potem dokupiłem żywiczne km-y, a klapy dokleiłem z powrotem. Dalej było znów długie leżakowanie i powrót do tematu z determinacją żeby skończyć. Słabo było ze spasowaniem bryły. Wielkie dziury między płatem a kadłubem. Niestety w czasie przeprowadzki pudełko na tyle ucierpiało, że straciłem wiatrochron (dorobiłem coś z folii), limuzynę kabiny, a owiewka bardzo się porysowała, także ze szkłem na pewno będzie kiepsko po zdjęciu maskowania. Nie chciałem już inwestować w vacu uznając, że model i tak nie ma wielkich szans na bycie udaną repliką. Malowany był jakimiś samodzielnie skomponowanymi farbami pactry na bazie gull grey, intermediate blue, białego i czarnego. Gwiazdy na skrzydłach z samodzielnie, znów niezbyt dokładnie, wykonanych masek. Reszta oznaczeń z różnych zestawów Montexu. Ponieważ z malowanie jak zwykle eksperymentowałem używając olejnych, pasteli akwareli i aerografu miałem problemy z odrywaniem taśm maskowania. Parę razy odeszło mi coś co nie powinno. Koniec końców wybitne dzieło to nie będzie, ale pokazuję, bo forum zawsze motywuje do skończenia.
Ma być taki:
Na razie wygląda tak:
