Düka 88, czyli Düsenkanone (dzialo odrzutowe – o samej nazwie dalej), zostalo opracowane przy wykorzystaniu wynikow prac nad Düka 75 oraz doswiadczen z DKM, czyli Düsenkanone-Marine (dzialo odrzutowe–marynarka), przewidzianym do zastosowania w maszynach zwalczajacych U-Booty. Bylo to dziesieciostrzalowe, bezodrzutowe dzialo kalibru 88mm. Zasada dzialania polegala na tym, ze silnik elektryczny napedzal przekladnie odsrodkowa (niem. Zyklongetriebe - niestety, nie znam odpowiednika tego okreslenia w jezyku polskim), uruchamiajaca urzadzenie ladujace, ktore wyzwalalo dzwignie popychacza ladujaca naboj do komory nabojowej i poprzez tarcze mimosrodowa sterowalo zamkiem opadowym. Dzwignia popychacza przenosila naboj z magazynka bebenkowego do komory nabojowej, zamek zamykal sie i sprzeglo odlaczalo sie od silnika podczas ruchu bolca do przodu. Wowczas tablica swietlna sygnalizowala gotowosc do strzalu, zostawal uruchamiany elektryczny spust i sprzeglo laczylo sie ponownie z silnikiem. Dzwignia popychacza transportowala pusta kartusze z powrotem do magazynka bebenkowego, ktory nastepnie obracal sie o 36°. Konstrukcja prosta, ale o ograniczonej szybkostrzelnosci rzedu 10 strzalow/min. Dlugosc dziala 4705mm, ciezar okolo 1000kg.
Co do nazwy dziala, doslowne tlumaczenie okreslenia „Düsenkanone“ brzmi dzialo odrzutowe. Poniewaz w rzeczywistosci chodzilo przeciez o dzialo bezodrzutowe, prawdopodobnie dawca nazwy byl system przeciwdzialania odrzutowi, polegajacy na odprowadzeniu strumienia gazow bezposrednio z komory nabojowej specjalnymi, skierowanymi ukosnie do tylu kanalami.
Ponoc zbudowano dwa prototypy dziala i przewidywano ich montaz na Ju 88, w stosunkowo duzej gondoli pod kadlubem – stad nazwa „Hängebauchschwein“ (swinia zwislobrzucha).
Niestety, to wszystko, co udalo mi sie dotychczas znalezc (zrodlo: http://www.luftarchiv.de/index.htm?/bordgerate/waffen2.htm) o tym dziwaku. Bylbym zatem wdzieczny za dalsze, nawet z pozoru malo istotne informacje na ten temat.



