przez obłok » środa, 6 czerwca 2018, 01:09
Lockheed PV-1 Ventura (czarne 51, „Coral Princess”, BuNo 33251) jedna z maszyn wyposażonych w brytyjski radar AI Mk. IV, załoga: kapitan John Edward Mason, sierżant sztabowy Ralph William “Tommy” Emerson, kapral John Joseph Burkett, nocny dywizjon myśliwski VMF (N)-531”Grey Ghosts", wrzesień 1943 r., baza Renard Field, Banika Island (Wyspy Russella) Południowy Pacyfik, załoga zaginęła w trakcie nocnego lotu bojowego 16 września 1943 r.
Decyzja o sformowaniu dywizjonów nocnych myśliwców zapadła w styczniu 1942, a w marcu United States Marine Corps otrzymał pozwolenie na utworzenie ośmiu 12-samolotowych dywizjonów. Maszyna Lockheeda została wybrana z powodu braku innych, odpowiednich samolotów - Northrop P-61 Black Widow nie był jeszcze gotowy do użycia bojowego, a strona brytyjska nie mogła obiecać odpowiednich dostaw samolotów Bristol Beaufighter i de Havilland Mosquito. Ventury posiadały dobrą prędkość maksymalną, zwrotność i były wystarczająco duże, aby mogły przenosić duże radary. Do ich wad należał stosunkowo niski pułap maksymalny oraz brak hamulców aerodynamicznych, przez co Ventury nie mogły szybko wytracać prędkości. Marine Night Fighter Squadron 531 - VMF(N)-531 - został sformowany 16 listopada 1942 roku w Marine Corps Air Station Cherry Point w Północnej Karolinie. 9 stycznia 1943 roku jednostka stała się częścią United States Marine Corps, a 1 kwietnia została włączona do Marine Aircraft Group 53 (MAG-53). Dnia 15 lutego dywizjon otrzymał swój pierwszy bojowy samolot - Lockheed PV-1 Ventura. Odpowiadając na japońskie nocne ataki na Guadalcanal, 15 kwietnia 1943 roku MAG-53 został przydzielony do 3 Marine Aircraft Wing i w trybie pilnym przebazowany na Południowy Pacyfik. Dywizjon przeprowadził swój pierwszy bojowy patrol 16 września 1943 r., stając się pierwszą nocną jednostką myśliwską Piechoty Morskiej na Południowym Pacyfiku. Pierwsze zwycięstwo powietrzne uzyskano w połowie listopada, zaś do wycofania z akcji w czerwcu 1944 r. 5 załóg jednostki uzyskało 12 nocnych zestrzeleń. Nocne, myśliwskie Ventury latały z 3 osobowymi załogami: pilot, radiooperator/operator radaru, górny strzelec. W trakcie działań jednostka utraciła 6 własnych samolotów i 17 członków załogi, jednak żadna z tych strat nie była wynikiem działania wroga. W połowie 1944 r. dywizjon powrócił do MCAS Cherry Point, gdzie 1 września 1944 roku został rozwiązany.